afvalzorg Deponie methaanreductie door actieve beluchting en ...

materiaal in een blanco test. Met het oog op de toepasbaarheid van beide methoden blijkt de
directe bepaling van de methaanconcentratie (en hieruit afgeleid de oxidatiecapaciteit) de
meest betrouwbare en consistente resultaten op te leveren. Analyse van de
methaanconcentratie kan worden beschouwd als een directe bepaling van de
methaanoxidatiecapaciteit. Andere processen welke kunnen leiden tot een afname van het
methaangehalte (lekverliezen uit systeem, adsorptie van methaan aan grond of afval) lijken
onwaarschijnlijk of zijn niet aangetoond. Vertaling van de gemeten zuurstofconsumptie naar
een methaanoxidatiecapaciteit blijkt resultaten op te leveren, welke niet in overeenstemming
zijn met de methaananalyses (directe bepaling van oxidatie). Voor deze discrepantie is geen
sluitende verklaring gevonden. Er is gekozen om de methaanoxidatiecapaciteit af te leiden uit
de gemeten methaanconcentratie.
De oxidatiecapaciteit wordt afgeleid van initiële waarden, omdat bij een langere proefperiode de
oorspronkelijke oxidatiecapaciteit kan toenemen als gevolg van groei van methanotrofe
bacteriën. Getracht is om de condities in het afvalpakket met deze test te benaderen. Het
resultaat moet echter worden beschouwd als een indicatieve oxidatiecapaciteit, welke in de
praktijk mogelijk niet wordt gehaald als gevolg van suboptimale omstandigheden (b.v.
gelimiteerd zuurstoftransport, lagere zuurstofgehalten).
4.4.4 Proefopzet
Als voorbehandeling zijn de afvalmonsters verkleind in een shredder, zodat een homogene
monsterpartij is verkregen. Bij aanvang van de test zijn de grond- en afvalmonsters
gekarakteriseerd aan de hand van het gehalte aan droge stof en gloeiverlies.
De monsterflessen (1 liter) zijn gevuld met een bekende hoeveelheid grond of afval, gasdicht
afgesloten en in een geconditioneerde ruimte geplaatst bij een temperatuur vergelijkbaar met
de veldsituatie (15°C). De headspace van de monsterflessen is gevuld met een gasmengsel,
bestaande uit methaan, zuurstof en stikstof (2 vol% CH4, 21 vol% O2 en 77 vol% N2). Deze
gassamenstelling garandeert dat voldoende zuurstof aanwezig is voor methaanoxidatie.
De gassamenstelling in de headspace van de monsterflessen is gedurende de proef continu
gemonitord (O2 en CO2). Eén keer per 1,5 uur is het gehalte aan methaan in elke fles
handmatig bepaald m.b.v. GC-analyse. Daarnaast is een ‘blanco’ test (zelfde proefopzet, maar
zonder methaan in de gasfase) uitgevoerd om te kunnen corrigeren voor andere O2consumerende
processen (oxidatie van organisch materiaal).
4.4.5 Resultaten
De resultaten van de methaanoxidatietesten staan weergegeven in Tabel 7. Voor de
vastgestelde methaanoxidatiecapaciteit (in µg/(g ds).hr) is op basis van enkele aannamen een
methaanoxidatie per m 2 oppervlak afgeleid. Hierbij is uitgegaan van een dichtheid van de
afdeklaag van 1.500 kg/m 3 . Verder is aangenomen dat over een laagdikte van 30 cm de
oxidatiecapaciteit constant is. Op basis van deze gegevens is de methaanoxidatiecapaciteit
omgerekend naar l/m 2 .hr. Alle resultaten van de in duplo uitgevoerde metingen zijn in bijlage A
opgenomen.
25