afvalzorg Deponie methaanreductie door actieve beluchting en ...

methaan (Nm3/hr)
250
200
150
100
50
0
okt-00 jan-01 apr-01 jul-01 okt-01 jan-02 apr-02
tijd
emissie
oxidatie
onttrekking SWS
Figuur 11: De ontwikkeling van methaan na opstarten van het Smell-Well systeem. De emissie is
gebaseerd op metingen met de massabalansmethode (zie de gele vierkantjes) en de
tussenliggende waarden zijn afkomstig van interpolatie. Dus bijvoorbeeld de piek in
februari 2001 is niet echt waargenomen, maar is het gevolg van interpolatie van
meetwaarden uit januari en mei en een gemeten piek in onttrekking en oxidatie. Naast
de weergegeven oxidatie is het mogelijk dat een deel van de methaan nog wordt
geoxideerd en direct wordt geëmitteerd naar de atmosfeer. Dit kan naar schatting 1 tot 3
keer de hoeveelheid zijn die in deze figuur is weergegeven.
De aanname dat de oxidatie van methaan is gestimuleerd wordt ondersteund door de
resultaten van de methaanoxidatietests. De resultaten hiervan (zie hoofdstuk 4.4) laten zien
dat de capaciteit van het afval om methaan te oxideren is vergroot na luchtinjectie. Dit duidt
op een groei van het aantal methanotrofen als gevolg van de beluchting en dat is op zijn
beurt weer een aanwijzing dat de methaanoxidatie daadwerkelijk is gestimuleerd. Bij een
extra methaanoxidatie van 12 tot 24 Nm 3 per uur (tabel 9) en een methaanemissie van 80
Nm 3 per uur is de extra methaanoxidatie als gevolg van Smell-Well 13-23% (van het
methaanaanbod).
Wanneer de som van methaanemissie, onttrekking van methaan en geoxideerd methaan in
figuur 11 wordt bekeken, dan lijkt in de loop van het experiment een geringe afname te zijn
ontstaan: een afname van 150 Nm 3 hr -1 voor luchtinjectie tot 120 à 130 Nm 3 hr -1 een jaar na
de luchtonttrekking. Dit kan er op wijzen dat de gasvorming in het afvalpakket enigszins is
afgenomen, doordat omstandigheden aëroob geworden zijn (mechanisme ii en/of iii).
Totale methaanemissiereductie in deze demonstratie
Op basis van de gemeten emissies met behulp van de massabalansmethode kan een
schatting worden gegeven voor de emissiereductie, zoals ze in de periode van januari 2000
tot mei 2002 is gerealiseerd. Wanneer wordt uitgegaan van het resultaat van de nulmeting in
oktober(147 Nm 3 per uur), wanneer men aanneemt dat deze emissie afneemt met de
autonome afname van de gasvorming in het afvalpakket en wanneer men aanneemt dat deze
gasvorming exponentieel afneemt met een halfwaardetijd van 7 jaar [Oonk en Boom, 1995],
dan wordt een schatting van de autonome emissie gekregen afnemend van 147 Nm 3 CH4 per
uur tot 122 Nm 3 CH4 per uur in mei 2002. De totale emissiereductie kan worden berekend als
het verschil van deze autonome emissie en de gemeten emissie in figuur 11 (het gele vlak).
31