afvalzorg Deponie methaanreductie door actieve beluchting en ...

gedurende een bepaalde periode gemeten cumulatieve zuurstofconsumptie worden
vastgesteld (bijvoorbeeld na 4 dagen: respiratie-index RI4).
Wanneer de testduur wordt verlengd, kan een nagenoeg volledige stabilisatie van het afval
worden gerealiseerd. De gemeten cumulatieve zuurstofconsumptie representeert de maximale
zuurstofvraag welke benodigd is voor een vergaande stabilisatie van de organische fractie van
het afval. Dit resultaat moet echter worden beschouwd als een maximale zuurstofconsumptie
en stabilisatiegraad, welke in de praktijk niet zal worden bereikt als gevolg van suboptimale
omstandigheden (b.v. heterogeniteit afvalpakket, gelimiteerd zuurstoftransport).
Proefopzet
Als voorbehandeling zijn de afvalmonsters verkleind in een shredder, zodat een homogene
monsterpartij is verkregen. Bij aanvang van de respiratietest is het afval gekarakteriseerd aan
de hand van het gehalte aan droge stof en gloeiverlies. Het is praktisch onmogelijk gebleken
om na afloop van de test een betrouwbare droge stof- en gloeiverliesbepaling uit te voeren
(zeer beperkte testhoeveelheid, welke moeilijk te bemonsteren is vanuit serumfles).
In een monsterfles (1 liter) is een bepaalde hoeveelheid afvalmonster met leidingwater
opgemengd tot een 50%-slurry. De slurry is geënt met een aërobe bacteriepopulatie om de
aërobe biodegradatie versneld op gang te brengen (GFT-compost afkomstig uit de mesofiele
nacomposteringsfase). De hierbij toegepaste verhouding tussen entmateriaal en afvalmonsters
bedraagt voor de nulmeting en eindmeting respectievelijk 1:8 en 1:12 (op basis van organisch
droge stof). De monsterflessen zijn daarna gasdicht afgesloten en op een schudtafel geplaatst,
welke in een geconditioneerde klimaatkast is opgesteld (bij 25°C). Gedurende de proef is de
gassamenstelling in de headspace van de monsterflessen continue gemonitord (O2 en CO2).
Het luchtmengsel in de headspace is regelmatig ververst, zodat voldoende zuurstof aanwezig
is voor de aërobe biodegradatie (geautomatiseerd waarbij wordt gestuurd op het O2- en CO2gehalte).
Elke respiratietest is in duplo uitgevoerd. Verder is een ‘blanco’ test (zelfde proefopzet, maar
zonder afvalmonster) meegenomen om de gemeten O2-consumptie en CO2-vorming te kunnen
corrigeren voor toevoeging van het entmateriaal, volgens onderstaande vergelijking:
O2-verbruik stabilisatie = gemeten O2-verbruik – O2-verbruik blanco (4.2)
De totale proefperiode voor de respiratietest bedroeg voor de nulmeting en eindmeting
respectievelijk 66 en 49 dagen.
Resultaten
In Tabel 12 zijn de resultaten van de gemeten biologische stabilisatiegraad en zuurstofvraag
voor alle geteste afvalmonsters. Alle resultaten van de in duplo uitgevoerde metingen zijn in
bijlage B opgenomen.
37