afvalzorg Deponie methaanreductie door actieve beluchting en ...

Hoofdstuk 5
Aërobe stabilisering
5.1 Inleiding
Aërobe stortplaatsen zijn een mogelijkheid om methaanemissies tegen te gaan. Daarnaast
hebben aërobe stortplaatsen mogelijk nog een aantal andere voordelen. Zo kan worden
verwacht dat door snelle stabilisering van organisch materiaal, emissies naar bodem en
grondwater drastisch zullen worden gereduceerd.
Het afval in de zone die door het Smell-Well systeem wordt behandeld, wordt aan
omstandigheden blootgesteld, welke vergelijkbaar zijn met de omstandigheden in een aërobe
stortplaats. Analyse van veranderingen in dit materiaal geeft dus informatie over processen die
in een aërobe stortplaats zullen verlopen.
Binnen het project zijn een aantal analyses uitgevoerd, waarvan de resultaten in de volgende
paragrafen verder worden beschreven.
5.2 Biologische stabilisatiegraad
5.2.1 Algemeen
In stortplaatsen wordt het gestorte organisch materiaal via anaërobe biodegradatieprocessen
omgezet in voornamelijk methaan en kooldioxide. Door toepassing van het Smell-Well systeem
op stortplaats Braambergen ontstaan in de beluchte delen van het afvalpakket aërobe zones,
waar door composteringsprocessen het aanwezige organisch materiaal vergaand kan worden
gestabiliseerd. Bij deze aërobe omzetting van organisch materiaal wordt zuurstof verbruikt en
kooldioxide gevormd, zoals is weergegeven in onderstaande (vereenvoudigde) vergelijking:
CH2O + O2 CO2 + H2O
Ten gevolge van deze biologische stabilisatie wordt de reactiviteit van de organische fractie
sterk verminderd, wat resulteert in een afgenomen gasvorming en uitloging. Kwantificering van
de biologische stabilisatiegraad is in de volgende paragraaf nader toegelicht.
5.2.2 Kwantificering van de biologische stabilisatiegraad
De biologische stabiliteit van afval is van verschillende factoren afhankelijk en kan vaak niet op
eenvoudige wijze worden vastgesteld. Parameters als gloeiverlies en TOC geven geen goed
beeld van de biologische stabiliteit en het emissiegedrag van afval op langere termijn. Deze
parameters zijn niet specifiek voor afbreekbaar organisch materiaal; ook niet-biodegradeerbare
materialen (zoals plastics, leer en lignine) worden met deze parameters bepaald [Höring et al.,
1999; Van der Sloot et al., 2000].
Afgelopen jaren is in verschillende Europese landen uitgebreid onderzoek gedaan naar
alternatieve parameters, waarmee de biologische stabiliteit en het emissiegedrag van afval
goed kan worden voorspeld. Er zijn verschillende biologische testen ontwikkeld, waarbij onder
34