afvalzorg Deponie methaanreductie door actieve beluchting en ...

Tabel 7: Resultatenbepaling methaanoxidatiecapaciteit.
monster voorafgaand aan luchtinjectie
(boormonsters oktober 2000)
afdeklaag (< 50 cm):
na luchtinjectie
(boormonsters augustus 2002)
[µg/(g ds).hr] [l/m 2 .hr] [µg/(g ds).hr] [l/m 2 .hr]
- gemiddelde 8,6 5,7 4,8 3,2
- min 4,6 3,1 4,1 2,8
- max 15,8 10,5 6,0 4,0
afdeklaag (> 50 cm):
- gemiddelde 7,3 4,8 3,4 2,3
- min 4,2 2,8 0,4 0,3
- max 12,3 8,2 8,7 5,8
totale afdeklaag
- gemiddelde 8,0 5,3 4,2 2,8
- min 4,2 2,8 0,4 0,3
- max 15,8 10,5 8,7 5,8
afval (> 100 cm):
- gemiddelde 4,0 2,7 28,9 19,2
- min 0,7 0,4 10,7 7,1
- max 8,3 5,5 40,2 26,7
Uit Tabel 7 volgt dat voor de nulmeting de hoogste oxidatiecapaciteit is aangetroffen in de
grondmonsters van de afdeklaag. De monsters van het bovenste deel van de afdeklaag
(< 50 cm) vertonen een hogere oxidatiecapaciteit in vergelijking met monsters uit dieper
gelegen delen van de afdeklaag (> 50 cm). De geteste afvalmonsters (> 100 cm) hebben een
beperkte oxidatiecapaciteit. Binnen de drie genoemde categorieën geldt dat de meetwaarden
een behoorlijke spreiding vertonen. Het gevonden resultaat ligt in de lijn der verwachting van
een afnemende methaanoxidatiecapaciteit met toenemende diepte, aangezien de
zuurstofconcentratie in de afdeklaag zal afnemen met toenemende diepte. Door een beperktere
zuurstoftoevoer zal de methaanoxidatiecapaciteit minder tot ontwikkeling kunnen komen.
Uit de resultaten van de eindmeting blijkt dat de methaanoxidatiecapaciteit van de afdeklaag
bijna is gehalveerd in vergelijking met de nulmeting. Wel vertonen de monsters van het
bovenste deel van de afdeklaag (< 50 cm) nog steeds een hogere capaciteit in vergelijking met
monsters uit dieper gelegen delen van de afdeklaag (> 50 cm). De geconstateerde afname van
de methaanoxidatiecapaciteit van de afdeklaag hangt mogelijk samen met de verminderde
methaanemissie als gevolg van de extra gasonttrekking via het lansensysteem. De
groeiomstandigheden voor de aanwezige methanotrofe bacteriën zijn mogelijk verslechterd
door de verlaagde aanvoer van methaan. Hierdoor zal de groei en activiteit kunnen afnemen,
wat leidt tot een verminderde methaanoxidatiecapaciteit.
Opvallend is de sterk toegenomen methaanoxidatiecapaciteit van de afvalmonsters (> 100 cm):
van 4,0 µg/(g ds).hr voor de uitgangssituatie naar 28,9 µg/(g ds).hr voor de eindmeting.
Waarschijnlijk zijn met de luchtinjectie in het bovenste deel van het afvalpakket gunstigere
condities voor methanotrofe bacteriën ontstaan, waardoor deze tot ontwikkeling konden komen.
Op basis van de gemiddelde methaanoxidatiecapaciteit van de afdeklaag voor de nulmeting en
eindmeting (respectievelijk 5,3 ± 1,5 l/m 2 .hr en 2,8 ± 0,8 l/m 2 .hr) kan voor het gehele
testoppervlak (21.000 m 2 ) een voorzichtige inschatting worden gemaakt van de totale
methaanoxidatie: respectievelijk 111 ± 32 m 3 /hr en 59 ± 17 m 3 /hr. De voor Braambergen
26