afvalzorg Deponie methaanreductie door actieve beluchting en ...

Vergelijking van het uitlooggedrag van huisvuil uit Braambergen met ONF, vergaand
afgebroken ONF en overwegend anorganisch afval (Pilot Nauerna) heeft laten zien dat deze
zeer heterogene matrices qua uitlooggedrag zeer systematisch reageren. Het lijkt erop dat het
eindpunt van de afbraak van organische stof van het Braambergen monster (volledig
uitgereageerd) overeenkomsten gaat vertonen met overwegend anorganisch afval, zoals dat in
de pilot Nauerna wordt onderzocht.
Geforceerde aëratie met behulp van het SWS heeft een beperkte invloed op de redox
omstandigheden in de bestudeerde monsters. Een verklaring zou kunnen zijn dat het deel van
het pakket, waar de aëratie een effect op de vaste stof heeft beperkt is en dat de bemonstering
voor de eindsituatie (grotendeels) heeft plaats gevonden in delen van het afvalpakket dat niet of
nauwelijks beïnvloed is door de aëratie en daarom vergelijkbaar zou zijn met de
aanvangsituatie. In bioreactorstudies uitgevoerd in de VS (Weathers et. al, 2002) is ook ervaren
dat aëratie slechts een beperkt effect heeft op de redox toestand van het afvalpakket.
Na 2 jaar werking heeft het SWS een verhoogde uitloging tot gevolg voor: koper (pH 8-12), ijzer
(pH 8.5-9.5), nikkel (pH 7-9) en tin (pH 7-12). De verhoging van de uitloging ligt in de meeste
gevallen binnen een factor 3-8, alleen voor tin kan bij pH waarden groter dan 9 een verhoging
van ongeveer een orde van grootte optreden.
De uitloging is na geforceerde aëratie verlaagd met ongeveer een halve orde van grootte ten
opzichte van de beginsituatie voor arseen (pH 7-12).
Doordat de pH van het percolaatwater op stortplaatsen grofweg varieert tussen 6.5 en 8, zijn
bovengenoemde veranderingen in de praktijk waarschijnlijk alleen relevant voor nikkel, tin en
arseen.
Volledige afbraak/oxidatie (bestudeerd met het volledig afgebroken materiaal, TNO) van het
afval heeft een verhoogde uitloging tot gevolg voor koper (over het gehele pH traject, 1-2 orden
van grootte), zink (pH 4-8, ongeveer 1 orde van grootte), calcium (pH 7-12, ongeveer 0.5-1
orde van grootte) en zwavel (pH 6-12, ongeveer 0.5 orde van grootte). De uitloging van ijzer
(pH 3-7, ongeveer 1-2 orden van grootte), ammonium (pH 5-12, ongeveer 1-3 orden van
grootte), fosfor (pH 3-9, ongeveer 0.5-2 orden van grootte) en DOC (pH 3-8, ongeveer 0.5 orde
van grootte) wordt door het oxidatie proces verlaagd. Deze effecten zouden in de praktijk een
rol spelen wanneer het gehele stortlichaam een geoxideerd milieu zou hebben. Op basis van
de resultaten in dit project en observaties uit ander onderzoek (Weathers et. al, 2002) lijkt deze
situatie in de praktijk onhaalbaar.
Het is opvallend dat de ammonium uitloging in het volledig uitgereageerde materiaal in het
neutrale pH bereik relatief laag is ten opzichte van de uitloging in het zure en basische pH
traject (de monsters van de uitgangs- en eindsituatie vertonen wel een pH onafhankelijke
uitloging). Dit pH afhankelijke gedrag is ook waargenomen in ANC testen met het lysimeter
mengsel dat gebruikt is in het Duurzaam storten project (pilot Nauerna) en in afgebroken
bioreactor materiaal. Wellicht is de verlaagde uitloging in het neutrale pH gebied te verklaren
door microbiële omzetting van ammonium naar nitraat (nitrificatie) in een geoxideerd milieu. De
omzetting zou dan in het neutrale pH gebied effectief plaatsvinden, terwijl de micro organismen
onder zure en basische omstandigheden niet binnen de tijdsperiode van het experiment (48
uur) in staat zijn de omzetting te realiseren. Uit de literatuur is bekend dat micro-organismen in
de afvalwaterzuivering een optimale omzetting hebben tussen pH 7 en 8.5. Wanneer de pH
lager is dan 6.3 wordt de nitrificatie volledig gestopt [Stowa, 1993]. Aanbevolen wordt om
aanvullende experimenten uit te voeren (gericht op ammonium), waarbij vooraf de micro
organismen gedood worden. Deze experimenten zouden duidelijker aanwijzingen kunnen
geven dat dit mechanisme een rol speelt in de laboratoriumproeven op het volledig
uitgereageerde monster.
60