Onderzoek naar politieke betrokkenheid van jongeren laat vaak zien ...
Onderzoek naar politieke betrokkenheid van jongeren laat vaak zien ...
Onderzoek naar politieke betrokkenheid van jongeren laat vaak zien ...
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
over afnemende <strong>politieke</strong> kennis of geringe <strong>politieke</strong> interesse. Deze uitspraken<br />
impliceren dat er een tijd was dat burgers allemaal wel betrokken waren bij de politiek.<br />
In werkelijkheid heeft deze periode echter nooit bestaan. Politieke <strong>betrokkenheid</strong> is niet<br />
afgenomen of verdwenen, het is veranderd. Schudson stelt daarom een nieuw ideaal<br />
voor: de monitorial citizen. Burgers hoeven niet zozeer geïnformeerd te zijn over de<br />
politiek, zij moeten alleen oplettend zijn. Deze burger is niet pro-actief op politiek gebied<br />
en neemt geen initiatieven. Men is eerder defensief en kijkt wat er met zijn belangen<br />
gebeurt. Men scant de omgeving af zodat men gealarmeerd wordt als er iets belangrijks<br />
gebeurt. Men let dus vooral op en is niet zozeer op zoek <strong>naar</strong> informatie. Televisie wordt<br />
als nieuwsmedium <strong>vaak</strong> bekritiseerd omdat het alleen headlines zou brengen die niet erg<br />
informatief zijn, maar dit is precies datgene wat burgers nodig hebben (Schudson, 1998).<br />
Het nieuws zou niet alle mogelijke informatie zo goed en nauwgezet mogelijk moeten<br />
weergeven, maar zou zich moeten richten op zaken die de burger kunnen alarmeren. Dit<br />
is dus een uitgangspunt wat sterk is toegesneden op de behoeften <strong>van</strong> ongeïnformeerde<br />
burgers. Burgers moeten gewezen worden op zaken die hun aandacht verdienen en<br />
verder mogen zij zich met andere dingen bezig houden (Zaller, 2003). Een probleem is<br />
wel in hoeverre burgers goed kunnen inschatten of hun belangen worden geschaad en<br />
wanneer zij in actie moeten komen (Bennett, 2003).<br />
Op dit ideaal bestaat de kritiek dat de monitorial citizen een luie burger die niets hoeft te<br />
doen. Dit is echter niet het geval. Op sommige momenten wordt <strong>van</strong> de monitorial citizen<br />
meer verwacht dan bij hoge eisen <strong>van</strong> <strong>politieke</strong> <strong>betrokkenheid</strong>. Dit ideaal impliceert dat<br />
de burger politiek altijd in zijn achterhoofd heeft. Het betekent niet dat burgers overal<br />
kennis over moeten hebben. Het betekent wel dat men geïnformeerd genoeg moet zijn<br />
om eventuele gevaren te kunnen <strong>zien</strong> aankomen ten aan<strong>zien</strong> <strong>van</strong> persoonlijke of<br />
maatschappelijke belangen. Burgers moeten voldoende bronnen hebben om als dit<br />
gevaar zich aandient herrie te schoppen en voor hun belangen op te komen door<br />
uiteenlopende vormen <strong>van</strong> <strong>politieke</strong> participatie (Schudson, 2000). In een empirisch<br />
onderzoek laten Stevenson en Kim (2003) <strong>zien</strong> dat monitorende burgers desondanks<br />
meer lijken op passieve burgers dan op actieve burgers. Zij hoeven immers veel<br />
informatie niet te hebben, zolang zij maar oplettend zijn. De monitorial citizen moet in<br />
die mate geïnformeerd zijn, dat deze burger politici kan aanspreken bij verkiezingen<br />
(Graber, 2003).<br />
Uit de bespreking is duidelijk geworden dat <strong>betrokkenheid</strong> geen goede term is om<br />
<strong>jongeren</strong> te bestuderen aange<strong>zien</strong> politiek <strong>vaak</strong> irrele<strong>van</strong>t voor hen is. Zij kunnen zich<br />
beter gedragen als ‘monitorial citizens’ aange<strong>zien</strong> politiek lang niet altijd belangrijk voor<br />
hen is. Dit sluit aan bij het eerder geformuleerde idee dat <strong>jongeren</strong> weldegelijk een stem<br />
25
Change language