Onderzoek naar politieke betrokkenheid van jongeren laat vaak zien ...

moeten zijn. Bij sensitiviteit is steun en bekendheid echter voldoende. Jongeren
moeten weten welke actiemiddelen hen ter beschikking staan en zij moeten deze pas
gebruiken als zij dat zelf relevant vinden. Als zij dit ook daadwerkelijk doen, is dit
precies wat door de norm van sensitiviteit wordt verondersteld.
Samenvattend kan men stellen dat de norm van politieke sensitiviteit realistischer is dan
die van politieke betrokkenheid. Aan de norm van politieke betrokkenheid wordt door een
enorme meerderheid van de jongeren niet voldaan. Politieke sensitiviteit probeert
expliciet rekening te houden met de beperkte relevantie van politiek voor jongeren. Er
worden nu vier eisen aan jongeren gesteld:
• Jongeren moeten oplettend zijn ten aanzien van onderwerpen die in hun dagelijks
leven spelen en die zij belangrijk vinden. Veel jongeren lijken gezien hun interesse in
politieke onderwerpen aan deze eis te voldoen.
• Jongeren moeten basiskennis hebben over de rol van politiek binnen hun dagelijks
leven. Zij dienen zich met name bewust te zijn van het feit dat de politiek
beslissingen neemt die hun leven raken, bijvoorbeeld ten aanzien van de
bovenstaande onderwerpen. Het is onduidelijk of jongeren aan deze eis voldoen.
• Jongeren moeten actiemiddelen kennen om de politiek te beïnvloeden als er
beslissingen genomen worden die hun belangen aantasten. Zij moeten tevens bereid
zijn deze middelen te gebruiken. Veel jongeren voldoen aan deze eis.
• Jongeren moeten het gevoel hebben dat zij invloed kunnen uitoefenen op de politiek.
Ongeveer de helft van de jongeren voldoen aan deze eis.
Veel jongeren voldoen nu aan meerdere criteria, terwijl bij betrokkenheid een minderheid
van de jongeren aan de criteria voldoet. Een belangrijk probleem blijft dat jongeren
politieke onderwerpen vaak niet met politiek in verband brengen en dat zij lang niet altijd
het gevoel hebben de politiek te kunnen beïnvloeden.
Literatuur
Aarts, K. (2000). Opkomst. In J. Thomassen & K. Aarts & H. Van der Kolk (Eds.), Politieke veranderingen in
Nederland 1971-1998: kiezers en de smalle marges van de politiek (pp. 57-75). Den Haag: SDU.
Aarts, K., & Thomassen, J. (2000). Belangstelling voor politiek en politiek zelfvertrouwen. In J. Thomassen & K.
Aarts & H. Van der Kolk (Eds.), Politieke veranderingen in Nederland 1971-1998: kiezers en de smalle
marges van de politiek (pp. 35-55). Den Haag: SDU.
Andolina, M. W., Jenkins, K., Zukin, C., & Keeter, S. (2003). Habits from home, lessons from school: influences
on youth civic development. PS: Political Science and Politics, 36(2), 275-280.
Beekhoven, S., & Van Wel, F. (1998). Jongeren en nieuwsmedia. Tijdschrift voor Communicatiewetenschap, 26,
30-39.
Beker, M., & Merens, J. G. F. (1994). Rapportage jeugd 1994. Rijswijk: Sociaal en Cultureel Planbureau.
Bennett, S. E., & Rademacher, E. W. (1997). The "age of indifference" revisited: patterns of political interest,
media exposure and knowledge among generation X. In S. C. Craig & S. E. Bennett (Eds.), After the
boom: the politics of generation X (pp. 21-42). Lanham: Rowman & Littlefield.
Bennett, S. E., & Resnick, D. (1990). The implications of nonvoting for democracy in the United States.
American Journal of Political Science, 34(3), 771-802.
Bennett, W. L. (1998). The uncivic culture: communication, identity, and the rise of lifestyle politics. PS:
Political Science and Politics, 31(4), 740-761.
Bennett, W. L. (2003). The burglar alarm that just keeps ringing: a response to Zaller. Political Communication,
20, 131-138.
27