You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Hbl</strong> <strong>WkkKBLAD</strong><br />
EORGE BRENT<br />
vl OLIVIA DE<br />
AVILLAND in<br />
! W«!»v> ^r Bros-film<br />
i MACHT VAN<br />
HET GOUD"<br />
-,<br />
' -^'i.ilSl 4<br />
'-r "^ ^i' ^' wi<br />
•*#• , ■ -'.-JE<br />
■ ï'* -, ♦<br />
rbr-m<br />
J^.' ^•-<br />
«-vTtiwTrrf-r<br />
5*^<br />
^N<br />
18B<br />
:-4?ïSi<br />
SK<br />
f- «3-:<br />
No.24. 25Juni 1938<br />
:C<br />
3r><br />
:1 .,-<br />
Ü<br />
"^iR<br />
',* #<br />
'v.-<br />
♦rf'<br />
J^Ä
WILLIAM POWELL<br />
NIEUWS UIT DE STUDIO'S<br />
Lilian Harvey speelt te Rome de vrouwelijke hoofdrol in „Tre giorni in<br />
paradise". Regisseur is Augusto Genina.<br />
•<br />
Jakob Geis en Peter Francke schrijven het draaiboek voor de Italia-film<br />
„Unsere kleine Frau".<br />
Benjamino Gigli zal de hoofdrol vervullen in „Marionetten", een film,<br />
welke door Carmine Gallone wordt geregisseerd. Het scenario is van<br />
Walter Forster en Rudo Ritter.<br />
Charles Mêré en Jean Delannoy, die met hun werk „Venus de l'or"<br />
zooveel succes oogstten, zetten thans de film „La valse rouge" in scène.<br />
Lida Baarova werd door de Ufa aangezocht voor „Es war eine rauschen-<br />
de Ballnacht".<br />
Robert Donat werd te Londen voor de Metro Goldwyn Mayer geënga-<br />
geerd. Hij zal in zes films spelen en ontvangt daarvoor een salaris van<br />
tweehonderdduizend pond.<br />
Paul Muni zal de hoofdrol vertolken in de Warner Bros-film „Wilhelm T< II",<br />
A. Saint-Germain werd voor de Minerva-film „Seidene Strümpfe" ge<br />
engageerd.<br />
Leo Joanon ral de film , Escapade" in scène zetten. De hoofdrollen wor-<br />
den toevertrouwd aan Psulette Dubost, Roland Toutain, Charpin en Sinoël.<br />
Theo Lingen, de bekende film-komiek, heeft een tooneelstuk geschreven,<br />
getiteld „So kann man sich täuschen".<br />
Dorothy Comingore werd door Warner Bros te Hollywood uitgekozen<br />
om een belangrijke rol te vervullen in de film „Three Broadway Girls".<br />
Frank Thiers en Geza von Chiffra hebben het draaiboek geschreven<br />
voor de Ufa-film „De groene keizer".<br />
Jacques Feyder gaat in Parijs drie films regisseeren, getiteld „Les enfants<br />
de la marine", „L'empreinte de Dieu", waarin Vic-<br />
tor Francen de hoofdrol speelt en ,,Le grand réveil". ELISSA LANDI<br />
ATAUAAVUV VAVMA^U »peeit ae ror van v^eorge oana<br />
Chopln-lilm van de Columbia-filmmaatschappij te Hollywood,<br />
Charles Boyer Is haar partner.<br />
Warner Bros overwegen de verfilming van een vervolg op<br />
„De avonturen van Robin Hood". Deze film zal getiteld zijn<br />
„Sir Robin of Locksley".<br />
Erich Ebermayer schrijft het draaiboek voor de Terra-film<br />
„Lauter Lügen".<br />
Curl Goetz regisseert de Tobis-film „Napoleon ist an allem<br />
Schuld".<br />
De Ritz Brothers vervullen de hoofdrollen in de 20th Cen-<br />
tury-Foxfilm „The three musketeers".<br />
Daniel Norman zet een muziek-film in scène met in de<br />
hoofdrol den Parijschen zanger Réda Caire. De titel van deze<br />
rolprent is „Prince amoureux".<br />
Metro Goldwyn Mayer betaalde voor de verfilmingsrechten van<br />
het tooneelstuk „The women" tweehonderdduizend dollar. De<br />
20th Century Fox-film betaalde voor Louis Bromfields roman „The rains<br />
came" tweeënvijftigduizend dollar.<br />
Dick Powell en Rosemary Lane zijn voor de Warner Bros-film „For<br />
lovers only" aangezocht. De liederen voor deze rolprent worden gecom-<br />
poneerd door Harry Warren en Johnny Mercer.<br />
Abel Gance zet dezen zomer nog drie films in scène. De titels zijn:<br />
„Christophe Colomb", „Ignace de Loyola" en „Le cid campéador".<br />
Een nieuwe belangrijke ster<br />
aan het [ilm[irmament.<br />
Het is de laatste jaren meer<br />
en meer gewoonte gewon-<br />
den bij de heeren filmpro-<br />
ducers, de zoogenaamde star-poli-<br />
tiek te volgen. De Amerikanen zijn<br />
daarmee het eerst begonnen. En<br />
aangezien de juistheid er van<br />
spoedig onomstootelijk vaststond,<br />
volgden de Duitschers hun colle-<br />
ga's al heel spoedig. Ik geloof, dat<br />
het bioscoop-lievend publiek min-<br />
der dan ooit afgaat op titels en<br />
inhoud. Het laat zich in hoofd-<br />
zaak door de rolbezetting leiden.<br />
Men vraagt niet of een film ,,Ma-<br />
-rie -Walewska" heet, maar of<br />
Greta Garbo er in meespeelt.<br />
„Verbannen" mag een zeer<br />
suggestieve titel zijn. veel belang-<br />
rijker is het. dat Zarah Leander<br />
er de hoofdrol in vervulde. Een<br />
van de grootste zorgen der film-<br />
producers is op het oogenblik dan<br />
ook hun sterren te houden en er<br />
nieuwe goede bij te krijgen. Er<br />
komt geen film uit, of er treedt<br />
wel de een of andere nieuweling<br />
in op. Vaak worden ze met veel<br />
tam-tam aangekondigd, als nieu-<br />
we Garbo's of Dietrichs. Maar<br />
hoevelen weten zich te handha-<br />
ven? Aanbiedingen genoeg. lede-<br />
ren dag staan ze in ellenlange<br />
rijen. Mooie en leelijke men-<br />
schen, de een met meer talent<br />
dan de andere, de een met meer<br />
geluk dan de andere. Heb je geluk<br />
wordt er een proefopname van je<br />
gemaakt. Maar men moest de resultaten<br />
daarvan eens zien. Als de producers er<br />
erg akelig aan toe zijn en volkomen down,<br />
wanneer de beste anecdote hun strak ge-<br />
zicht niet uit de plooi vermag te krijgen,<br />
dan laten ze die proefopnamen nog eens<br />
doordraaien. Daar kan de beste amuse-<br />
mentsfilm niet mee concurreeren Neen,<br />
zij die èn fotogénique èn talentvol zijn, zij<br />
die de diepste roerselen van de mensche-<br />
lijke ziel in hun spel vermogen te open-<br />
baren, neen, dezulken zijn niet talrijk. Zij<br />
die zich belast hebben gezien met het ont-<br />
dekken van nieuwe sterren hebben een<br />
dan ook geenszins te benijden taak. Wei-<br />
nigen zullen zooveel geluk hebben gehad<br />
als onlangs een der heeren der Ufa. Men<br />
J<br />
Ingiid Bergmann debuteert In<br />
„Moderne meit}es".<br />
■<br />
weet, dat deze maatschappij na lang<br />
schermutselen met alle mogelijke concur-<br />
renten ten slotte de Zweedsche actrice<br />
Zarah Leander heeft weten te engageeren.<br />
Een actrice, die na de paar films, die zij<br />
heeft gemaakt, reeds thans tot de wereld-<br />
klasse kan worden gerekend. Laat staan,<br />
wat zij dus over eenigen tijd, gesteund<br />
door ervaring en door regisseurs, camera-<br />
men en draaiboekschrijvers, die haar dan<br />
beter kennen, zal kunnen presteeren! Met<br />
deze Zarah Leander heeft men — men<br />
vergeve ons de wat oneerbiedig aandoende<br />
beeldspraak — niet één, maar twee vliegen<br />
in een klap geslagen. Zarah Leander kwam<br />
namelijk enkele maanden geleden van een<br />
vacantiereisje uit haar vaderland terug met<br />
de verrassende mededeeling. dat zij een<br />
actrice op het tooneel gezien had, die vol-<br />
gens haar van een fenomenaal talent had<br />
blijk gegeven. Zij had met haar — het was<br />
de jonge actrice Ingrid Bergmann — ge-<br />
sproken en haar bereid gevonden voor een<br />
proefopname naar Berlijn te komen. Ze<br />
kwam. zag en overwon. Men viel van de<br />
eene verrassing in de andere. In de eerste<br />
plaats is Ingrid Bergmann een zeer jonge,<br />
knappe en charmante actrice en bovendien<br />
bleek ze uitermate fotogénique en zich<br />
reeds terstond met een verbazingwekkend<br />
gemak voor de camera te bewegen. Men<br />
besloot haar terstond vast to engageeren.<br />
Zij zal debutecren in „Moderne meisjes",<br />
onder regie van professor Carl Froelich.
HAROLP LLOVP V£ßT£LT<br />
Het is natuurlijk een betrekkelijk onbelangrijk verschijnsel, maar wanneer u<br />
de moeite zoudt willen nemen u alle films te herinneren, die u bijvoor-<br />
beeld gedurende het laatste jaar gezien hebt, dan zoudt u er van staan<br />
te kijken hoe weinig echt komische films er bij zijn. Zelfs wanneer u een<br />
enthousiast film-liefhebber of -liefhebster bent, en per week twee of drie<br />
films ziet, dan nog zult u waarschijnlijk de werkelijke, voor honderd procent<br />
komische films op uw tien vingers kunnen aftellen.<br />
Wat kan daarvan de oorzaak zijn.' Scenario's!<br />
Er gaat zelden een dag voorbij zonder dat wij in brieven of persoonlijk on-<br />
derhouden worden over het feit dat wij, komedianten zoo weinig films maken.<br />
Het spijt mij zeer, maar er is maar één antwoord: Scenario's!<br />
Als u in de krant leest, dat een komiek vijfentwintigduizend harde dollars<br />
heeft neergeteld voor een komisch scenario, verklaart u hem misschien voor gek.<br />
of u gelooft het bericht niet. Toch kan zoon bericht de volle waarheid bevatten.<br />
Het is bijna vijftien maanden geleden, dat wij een film uitbrachten. Sinds den<br />
dag, dat de camera's de laatste opnamen voor ,,De melkboer" hadden ver-<br />
werkt, zijn wij aan het zoeken geweest naar een idee voor onze volgende film.<br />
Zes maanden geleden meenden we er een gevonden te hebben. Wij hebben<br />
duizenden dollars in de uitwerking van het scenario geïnvesteerd, en toen het<br />
ten slotte zoover was, dat wij in het draaiboek alleen nog maar de finishing<br />
touches behoefden aan te brengen, besloot de koning van Engeland afstand<br />
van zijn troon te doen. Wat wij daarmee te maken hadden?<br />
Ons verhaal behandelde de liefde van een „gewonen" man voor een konings-<br />
dochter. Het had niets met den hertog van Windsor en ■zijn liefde te maken<br />
maar liever dan gevaar te loopen de Britten te ergeren werd het scenario op<br />
de plank gelegd. En zoo begon het zoeken naar geschikt materiaal weer van<br />
voren af aan. Duizenden dollars verdwenen uit het<br />
laatje, weken en maanden gingen voorbij. Ten slotte<br />
kregen we een ander idee en op het oogenhlik, waar-<br />
op ik dit schrijf, zijn we al aan het draaien van<br />
„Professor, pas op!"<br />
Regisseurs van dramatische films kunnen steeds maar<br />
weer hetzelfde onderwerp van kinderliefde of den<br />
eeuwigen driehoek of zooiets nemen, het een beetje<br />
verdraaien, er andere sterren inzetten, en het geheel<br />
weer vroolijk opnieuw verfilmen, zonder dat iemand<br />
er een bezwaar in ziet. Maar laat een komediant een<br />
eens gebruikte grap in zijn film lanceeren zonder<br />
haar zoo te vermommen en op te bouwen, dat het<br />
bijna een nieuwe grap lijkt, of hij slaat er op daveren-<br />
de wijze naast. Oude grappen kunnen nog wel goede<br />
grappen zijn, maar de energie die noodig is om<br />
nieuwe situaties, nieuwe truc-decors te scheppen zon-<br />
der welke de oude grap niet nogmaals gebruikt kan<br />
In de Sahara. Harold en Phyllis Welch spelen,<br />
terwijl regisseur Elliot Nugent en de cameraman<br />
Archie Stout toekijken.<br />
worden is zoo groot, dat het meestal makkelijker is om iets nieuws te<br />
bedenken.<br />
Af en toe is er natuurlijk wel plaats voor een oude grap in een nieuw<br />
costuum gestoken, zooals in ,,De melkboer", waar ik over een heg<br />
spring en in een sloot terechtkom. Een grap, die al lang geleden uit-<br />
gevonden is, en die op papier al heelemaal van eiken geest ontbloot<br />
is, doch die soms toch de zaak aan het lachen kan maken, als zij on-<br />
verwachts gelanceerd wordt. In 1936 lachten ze er ten minste nog<br />
hartelijk om.<br />
De komiek stroopt steeds ieder terrein af om nieuwe komische situa-<br />
ties te vinden: het tooneel, de radio, de literatuur zijn niet veilig voor<br />
zijn roofzucht, maar het gekke is, dat wij ten slotte bijna nimmer een<br />
komisch idee „stelen ", omdat een werkelijk nieuw idee ons meestal<br />
inspireert iets nog nieuwers te bedenken.<br />
De sprekendefilm heeft de mogelijkheden van de komedie enorm ver-<br />
groot, dat wil zeggen voor de komedie die van dialoog afhankelijk is.<br />
Voor de komedies, die het in de eerste plaats van een zotte actie en<br />
verrassende, snel wisselende situaties moeten hebben, is het belang van<br />
de sprekendefilm natuurlijk veel kleiner, want niets is in staat actie te<br />
vervangen. De komst van den geluidsband en den luidspreker hebben<br />
Broadway in Hollywood geïntroduceerd; de films werden beschaafder,<br />
gedetailleerder en de clowns van het witte doek begonnen zich af te<br />
vragen hoe ze een moderner, met den geest van het snelle, briljante,<br />
als vuurwerk flonkerende woord doortintelenden humor zouden kunnen<br />
brengen. Maar de komiek, die zich een reputatie opgebouwd heeft<br />
met zijn razend snelle, op actie gebaseerde films, doet een poging tot<br />
zelfmoord als hij zich laat verleiden het eens te probeeren met de<br />
zooveel langzamere praatfilm, waarin hij slechts door het voordragen<br />
van dialogen de lachers op zijn hand kan krijgen.<br />
Dit brengt ons weer in gedachten, dat vi)f-en-twintigduizend dollars<br />
voor een komisch scenario heusch niet zoo gek is. Er is vaak genoeg<br />
héél wat meer betaald. En. zelfs wanneer wij de hand kunnen leggen<br />
op een stuk als „The milky way' , waaruit onze „Melkboer" ontstond,<br />
kost het handen vol geld alvorens het oorspronkelijke idee getrans-<br />
formeerd is in een draaiboek, waarvan u de verfilming later op het<br />
doek ziet.<br />
Wat de literatuur betreft: er zijn natuurlijk talrijke verhalen in<br />
boeken en tijdschriften, die voor ons geknipt lijken. Talloos zijn dan<br />
ook de brieven, waarin wij op den een of anderen roman of short<br />
story attent gemaakt worden, doch zoo goed als altijd kleeft er bij<br />
aandachtige beschouwing een of andere moeilijkheid<br />
aan het voorgestelde materiaal.<br />
Wij prijzen ons dan ook gelukkig eindelijk „Profes-<br />
sor, beware! " te hebben gevonden. Dit verhaal bezit<br />
een element van actualiteit, dat het begrijpelijk maakt<br />
voor bioscoopbezoekers over de heele wereld. En dit<br />
is van veel belang, want zonder de inkomsten van het<br />
buitenland zouden wij nooit het geld terugzien, dat<br />
wij tegenwoordig in een „groote" film moeten steken.<br />
Het is een avonturenverhaal met een flinken scheut<br />
romantiek er door, en wat het belangrijkste is: het<br />
scenario biedt,ons tallooze mogelijkheden het geheel<br />
te doorspekken met het soort grappen en grollen, die<br />
wij vroeger „gags" noemden, en zonder welke een<br />
Lloyd-film eenvoudig niet geaccepteerd zou worden.<br />
Wat ons 'meestal in ons aangeboden komische ver-<br />
halen tegenstaat, is hun onoprechtheid, hun geforceer-<br />
de humor. Er zijn tegenwoordig komische spelers, wien<br />
de mate van waarschijnlijkheid van het materiaal dat<br />
zij spelen niet interesseert. Er zijn er ook, die denken:<br />
hoe onwaarschijnlijker, hoe mooier! Maar op die ma-<br />
nier raakt men op een heel ander terrein, dat der<br />
Harold en Phyllis Welch be-<br />
spreken met regisseur Elliot<br />
Nugent een scène uit „Profes-<br />
sor, pas opl"<br />
eskc, der ongebreidelde fan-<br />
tasie, en ik mag mezelf nooit laten<br />
vergeten, dat het publiek mij ziet<br />
als de vertolker van avonturen<br />
en lotgevallen, die best „echt"<br />
gebeurd hadden kunnen zijn. Daar<br />
heb ik mij nu eenmaal in den loop<br />
der jaren op toegelegd, en daar<br />
kan ik nu geen verandering meer<br />
in brengen. Ik kan, noch wil mij-<br />
zelf vergelijken met clowns als<br />
b.v. de Marx Brothers, die met<br />
hun groteske fantasieën weer eens<br />
bewijzen, dat het geniale en het<br />
krankzinnige vlak naast elkaar<br />
en. Ik moet, zelfs in de raar-<br />
ste situaties, toch steeds met bei-<br />
de beenen in de nuchtere werke-<br />
ijkheid blijven staan.<br />
Het publiek en de films zijn, vergeleken bij de<br />
dagen van de stommefilm, beiden vooruitgegaan.<br />
De radio heeft eveneens tot deze opvoeding mee-<br />
gewerkt, doch natuurlijk niet in een visucele bc-<br />
teekenis. Tot de algemeene invoering van de tele-<br />
visie zal dus het komische element in de radio-<br />
programma's wel uitsluitend uit woordenspel" blij-<br />
ven bestaan. Al met al is de goede visueele grap,<br />
op de juiste manier „gebracht ", in onze dagen nog<br />
veel meer waard dan in den kindertijd van de film.<br />
En alle grappen moeten samen verbonden zijn door<br />
den hechten en sterken band van een goed scenario.<br />
Mijn idee van een hemel op aarde zou bestaan<br />
in een laatje vol goede verhalen, allemaal geschikt<br />
om zonder meer in een draaiboek te worden om-<br />
gewerkt en te worden verfilmd in een tempo van<br />
twee per jaar. De laatste jaren is onze ambitie er<br />
'steeds op gericht geweest iedere zes maanden een<br />
film klaar te hebben, maar de moeilijkheden zijn<br />
altijd te groot geweest, en ten slotte vonden we<br />
onszelf steeds zitten met een afgedankt scenario en<br />
een razende hoofdpijn.<br />
Ik hoop, dat u na het lezen van dit artikeltje niet<br />
boos zult zijn als u uw idee voor een komische<br />
film netjes opschrijft en het mij toestuurt, alleen<br />
om het na een poosje terug te krijgen, voorzien<br />
van het stempel „ongelezen teruggezonden".<br />
Hoewel wij voortdurend op zoek zijn naar mate-<br />
riaal, kunnen wij. evenmin trouwens als elke andere<br />
studio, het risico nemen een verhaal te acceptee-<br />
ren, dat ons niet via He te goeder naam en faam<br />
bekend staande agenten bereikte. Wij moeten dit<br />
systeem wel volgen om ons te beschermen tegen<br />
plagiaat-processen en de ook zonder amateur-<br />
, . inzendingen reeds hartbrekend zware taak de en-<br />
/ kele diamanten te zoeken in een trcinlading kiezel-<br />
steenen.
L*vv<br />
■%<br />
ISBRUI4H<br />
Regie: Henri Dscoin<br />
Lydia . . V V,. , , .<br />
Alice, haèr vriiindin<br />
Jacques' Férheif. .<br />
Héléne/zlih vrouw . . .<br />
Möntanet, de secretaris -, .<br />
De president ^n de fècMbank,<br />
ydia, een twee^en>twintigjarlge studente in de<br />
rechten, beeft volgens haar. proieMoren een<br />
mooie toekomst. Ze yeriièét echter haar grcwitmoeder,<br />
die haar studie betaalderWat moet Lydia no héflinnen?<br />
Ze oaat een baantje zoeken, maar tevergeefs, nergens<br />
kan men haar gebruiken.<br />
Haar vriendin Alice, eyenéeftstfu^nW.ettt^N het feven g*<br />
makkelijker opneemt, heeft f« 'n stapel boeken, die haar vader,<br />
een antiquair, op een verkö'èping getocht heeft, een oud<br />
album gevonden, waarin, de herinneringen en bekentenissen<br />
van eert actrice beschreven wqfrden, éè ongeveer twintig Jaar<br />
geleden gestorven 1$. Op. iede biadzQdi HÉft xQ ufting aan<br />
haar liefde voor den njan, die:1»|
Favotti wacht op zijn<br />
zoon...<br />
VERZEG.DE LIPPEn<br />
UU-U\m. Regtt: Erich Waschneck.<br />
Hemmst«! Mathias Wieman<br />
Irene Hemmsteet<br />
Gina Falckenberg<br />
Mevrouw Hemmsteet<br />
Elsa Wagner<br />
Dr. Rhom<br />
Franz Schafheitlln<br />
Friedrich Kayszier<br />
Mevrouw Favetii .'^.ZZ'.ZZZ'.ZZZ ÜVrit Koppcnhöfer<br />
Anna Favetti<br />
Brigitte Horncy<br />
Bertha<br />
Ki^ion ::;;;:;:;:;:::::;:;::;:;:;:::::;::;::;:;;;;;;:;;:::;;;;;;:;::;::::;:;:;: z u £""' rt Schön *"*"" bock<br />
Reeds jaren wacht de oude Favetti op zijn zoonGiän. die tijdens den wereldoorlo(<br />
van huis is weggegaan en er sindsdien niet meer is teruggekeerd, maar nog stèed lloct hI i nu doen? Moet hi J het d , en vader vertellen ' ot niet Mi )<br />
heeft Favetti de hoop niet opgegeven, dat zijn zoon zal terugko-<br />
Ais een nachtmerrie hangt dit waan-idee boven zijn huis en hieronder gaan zijn vrouv<br />
eu ook zijn dochter Anna gebukt.<br />
Op zekeren avond wordt er gebeld. Een jonge, Duitsche architect. Hemmsteet genaamd<br />
vraagt om onderdak. Hij zoekt de rust en de stUte van de bergen, na het drukke leven ii<br />
de stad.<br />
Hemmsteet hoopt éenigen tijd te mogen blijven en beiden, bewoners ei<br />
samen heel goed vinden.<br />
's Avonds ziet Hemmsteet hoe Favetti het huis verlaat en twee lantaarns met zich mee ^M- En dan hoort hl l<br />
neemt. Hij hoort hem vertwijfeld den nacht inroepen: „Gian", Gian". hem «98«»: „Je hebt<br />
De jonge architect ziet wel in, dat de vader, in zijn egoïstische smart om den zoon, zee A 0 « 1 fledaan, Hemmsteet<br />
te beklagen is, maar nog ongelukkiger is Anna, en haar wil hij helpen, daar hij voelt, da en hierbl )<br />
hij haar liefheeft. Anna, die Hemmsteets liefde beantwoordt, belooft, hem naar zijn lam ? eef * J e<br />
let verstand, dat zij voor goed met elkaar afgedaan hebben.<br />
De architect tracht inlichtingen te verkrijgen omtrent Gian<br />
'avetti en het blijkt hem dan, dat deze al jaren dood is. Wat<br />
eraadslaagt hierover met Anna's moeder.<br />
Nu blijkt, dat mevrouw Favetti het al langen tijd wist, maar<br />
iet heeft verzwegen voor haar man, die nog steeds wachtte.<br />
Hemmsteet verlaat de Favetti's en wacht in zijn vaderland op<br />
iet antwoord van zijn geliefde. Het is Oudejaar,<br />
ie klokken luiden het nieuwe jaar. Eenzaairf zit<br />
hemmsteet in zijn kamer, als plotseling de telefoon<br />
gaat. De oude Fa-<br />
1<br />
\<br />
te volgen, mits zij de zekerheid heeft, dat haar broer dood is. Anna."<br />
Nu probeert Hemmsteets gewezen vrouw tusschenbeide te komen, daar zij gehoord heef<br />
van het succes van haar man en bij hem wil terugkomen. Hemmsteet brengt haar echteraai<br />
1 Hemmsteet heeit<br />
0 Anna lief.<br />
?f>' ><br />
'-* 't •<br />
i Vader en dochterj<br />
In deze romantische<br />
1 sfeer speelt het<br />
drama zich al.<br />
jfX.<br />
* ^V<br />
/<br />
#fe ^<br />
Irene verwijt Hemm-<br />
steet dot hij haar<br />
verwaarloost.<br />
k »•<br />
Karl Schönbock alt<br />
Kingston.<br />
» Y'S.-'-,<br />
Ä*<br />
--:v<br />
\ '•*■;<br />
ORIGINEtLIS<br />
MOEILIJK TE LEZEN<br />
ORIGINAL IS<br />
DIFFICULT TO READ
GESPREKKEN MET MIJN<br />
VRIEND PIETERSEN<br />
Wat is de grootste film, die op het<br />
oogenblik te Hollywood op stapel<br />
" staat?"<br />
,,Ik neem aan, Pietersen, dat je meent de film,<br />
waarvoor de grootste decors worden gebouwd<br />
en waarin de meeste figuranten meespelen, om<br />
kort te zijn de film, waaraan de meeste dollars<br />
worden besteed 1"<br />
„Juist, die bedoel ik."<br />
,,Dat is ,,In oud Chicago". Hollywood is<br />
ten opzichte van een dergelijke filmproductie<br />
geoutilleerd als geen ander. Het bezit de aller-<br />
grootste studio's, de geweldigste hulpmiddelen,<br />
de schier onbeperkte magazijnvoorraden. de per-<br />
fectste organisatie en het allergewichtigste ..."<br />
,,En dat is?"<br />
,,Het aanzienlijkste kapitaal! Ik zal je het<br />
een en ander over de productie vertellen dan<br />
zul je begrijpen, dat je voor een dergelijk film-<br />
werk nogal wat dollartjes noodig hebt."<br />
„Graag!"<br />
„Toen men eenmaal besloten had de film<br />
te vervaardigen, kreeg de heer Rüssel Payne, de<br />
chef van het decor-atelier, oßdracht de decors<br />
te maken. Hij berekende, dat hij een jaar noo-<br />
dig zou hebben, om de bouwwerken in elkaar<br />
te zetten."<br />
„Een kleinigheid. Dat zullen decors worden."<br />
„Inmiddels was een andere afdeeling, 't zoo-<br />
genaamde „research-department", reeds rufm.<br />
vijf maanden bezig om — in nauwe samen-<br />
werking met het stedelijk archief van Chicago<br />
— historische navorschingen te doen, plaat-<br />
werken en boeken en andere gegevens te verza-<br />
melen, aan de hand waarvan de geschiedkun-<br />
dige juistheid van de f'lm kon worden bereikt.<br />
Het was Dr. William Darling, die hier als hoofd<br />
een rusteloozen ijver toonde. Zijn compilatie<br />
vormde ten slotte een boekwerk van zevenhon-<br />
derdtachtig pagina's druk."<br />
„Geweldig, wat een werk. Ik ben nu al<br />
nieuwsgierig om de film te zien."<br />
„In het costuum-atelier waren de ontwerpen<br />
in twee maanden tijds gereed, maar de uitvoe-<br />
ring nam — ofschoon er zeer veel hulpkrachten<br />
waren aangeworven •— het vijfvoudige van dien<br />
tijd in beslag. Er moesten dan ook costuums<br />
zijn voor drieduizend figuranten."<br />
„Waar lieten ze al die costuums?"<br />
„Toen ze werden afgeleverd, bleek er geen<br />
voldoende bergruimte aanwezig, om ze onder<br />
te brengen en moesten er nieuwe opslagplaatsen<br />
worden gebouwd. En toen er later opnieuw<br />
ruimtegebrek was, moest het nieuw gebouwde<br />
kleedingmagazijn ontruimd worden voor andere<br />
doelenden en werden de costuums ondergebracht<br />
in voor dat doel gehuurde tenten. Ook voor het<br />
kleeden en schminken moesten twee tenten<br />
worden neergezet, waartoe men circustenten<br />
nam."<br />
„Uit wat je me tot nu toe verteld hebt, kan<br />
ik wel opmaken, dat deze film meer dan hon-<br />
derdduizend gulden zal kosten. Dat is toch het<br />
bedrag dat gewoonlijk aan een Nederlandsche<br />
film besteed werd?"<br />
„Ja Pietersen, ietwat meer zal zij zeker kos-<br />
ten. Maar daar men nog met de productie bezig<br />
is, kan ik je het juiste bedrag nog niet noemen."<br />
FILM-ENTHOUSIASTEN<br />
L. d. F. te Rotterdam. Nan Grey is<br />
...i! 2 5sten }uli jarig. Renate Mueller is<br />
nouit getrouwd geweest. Kaetlie von Nagy<br />
is met een Franschman getrouwd. Zij is<br />
thans bij de Ufa geëngageerd.<br />
A. B. te Hilversum. James Hall werd<br />
den 2 2sien October te Dallas (Texas) ge-<br />
boren. Spencer Tracy is getrouwd. Hij<br />
viert zijn verjaardag den 5den April.<br />
Jack Oalcie vertelt zijn collega's, de filmsterren Georg Raft en Cary Grant een goede mop<br />
R. L. D. te Zwolle. Gene Autry is den<br />
2 9sten September jarig. Beverly Roberts<br />
kunt u schrijven p.a. Warner Bros-Studio's,<br />
Burbank, Californië. Ott'o Oebuehr is den<br />
29sten Mei geboren. Hij woont Kurfürsten-<br />
strasse 118, Berlijn. De filmactrice Hilde<br />
Gebuehr is niet zijn vrouw, maar zijn<br />
dochter.<br />
R. F. S. v. d.'K. te Maastricht. Hierbij<br />
de namen van eenige regisseurs. Wij maken<br />
er u echter opmerkzaam op, dat het in-<br />
zenden van een scenario aan een regisseur<br />
absoluut geen zin heeft. Hier volgen de<br />
namen: Richard Wallace, Kurt Neumann,<br />
William Witney, Bobby Connolly, S. Syl-<br />
van Simon, James Tinling, Christy Ca-<br />
banne, George King, Milton Carruth en<br />
John Baxter.<br />
W. G. te Amsterdam. Hierbij de ge-<br />
vraagde adressen. Johannes Riemann, Fa-<br />
sanenstrassc 58, Berlijn. Tina Eilers, Graf<br />
Spee Strasse 23, Berlijn. Deanna Durbin,<br />
Universal-Studio's, Universal-City, Cali--<br />
fornië.<br />
A. G. te Rotterdam. Dank voor uw<br />
vriendelijk briefje. Tegen betaling zijn bij<br />
ons geen foto's verkrijgbaar. Indien u een<br />
filmster om een foto vraagt, moet u drie<br />
antwoordcoupons insluiten. Deze coupons<br />
zijn aan ieder postkantoor verkrijgbaar.<br />
H. S. te Katwijk. Peter Bosse kunt u<br />
schrijven p.a. Universum Film A.G., Krau-<br />
senstrasse 37, Berlijn. Dolly Mollinger is<br />
met den scenario-schrijver Walter Schlee<br />
getrouwd. U kunt haar schrijven p.a. Lu-<br />
mina-Film, Blok B., Nes 23, Amsterdam.<br />
Jetty Cantor is geen filmster; haar adres<br />
kunnen wij in deze rubriek niet vermelden.<br />
Voortaan s.v.p. uw brief met volledigen<br />
naam onderteekenen.<br />
H. Fr. te Amsterdam. Cees Laseur kunt<br />
u schrijven p.a. Filmstad, Benoordenhout-<br />
scheweg 2, 's-Gravenhage. Conrad Veidt,<br />
London Film-Studio's, Denham, Engeland.<br />
Hans Nielsen, p.a. Ufa-Studio's, Neu-Ba-<br />
belsberg bij Berlijn. U moet voor een f^to<br />
drie antwoordcoupons insluiten. Niet meer<br />
dan drie vragen per week s.v.p.<br />
-■<br />
-*mmv<br />
iLOE<br />
\ ' ■ I.<br />
'.<br />
fóto Warner<br />
^ -<br />
AFBEELDING<br />
IN KLEUR<br />
MULTICOLOUR<br />
PICTURE
VAN LEZER TOT LEZER<br />
HEBT GIJ WAT AAN TE<br />
BIEDEN OF TE VRAGEN<br />
TE KOOP<br />
AANGEBODEN<br />
Te koop : 1 in pr. st.<br />
zijnde 2J P.K. kop-<br />
klepper OK- Sumprime<br />
1935 t.e.a.b. v. Helt,<br />
Stocadestr. 32-11, A'dam<br />
(Z.).<br />
Te koop : Zoo goed als<br />
nieuwe Ijs-driewieler.<br />
Czaarpeterstraat 173-tis,<br />
A'dam,<br />
Te koop, alle soorten<br />
2e hands rijwielen, spot-<br />
goedkoop. Rijwielstal-<br />
ling Stadion. West<br />
Varkenoordscheweg 3,<br />
R'dam.<br />
Te koop : 3 nwe sterke<br />
vischschakels, lang 11M.<br />
diep 1.25 M., maas-<br />
wljdte 65, met loodsim.<br />
Pnjs/9.—. Ook per st.<br />
ƒ3.—. Zend postw. en u<br />
ontvangt omgaand aan<br />
uw adres J. VVentink,<br />
hoogravenscheweg 57,<br />
Juttaas. post Utrecht.<br />
RUILRUBRIEK<br />
Ik heb te rullen voor<br />
vreemde postzegels een<br />
mooie fauteuil en goed<br />
gascomfoor, en een hagel-<br />
nieuwe transformator.<br />
J. P. Koenstr. 115.<br />
Utrecht.<br />
Wie ruilt mijn trainings-<br />
pak m. Tweka. voor een<br />
koffergrammof. Dapper-<br />
str. 87-111, A'dam (O).<br />
Na 7 u. 's av.<br />
ABONNÉ'S OP DIT BLAD,<br />
Ik heb 130 afleveringen<br />
boekjes ,.Dreyfus" voor<br />
boek ter waarde v. ƒ1.50<br />
te ruilen voor iets anders.<br />
Tholenschestr. 69, Sche-<br />
veningen.<br />
In ruil : 150 Hille bon-<br />
nen voor Senf of Yvert<br />
postz. catal. v. 1937.<br />
Eerst briefk. zenden met<br />
jaart. en uitg. K. L. v. d.<br />
Hoek. J. P. Heye str.<br />
62b, A'dam (W.).<br />
Wie ruilt mijn door-<br />
speelde Catania mando-<br />
line met zak en studie-<br />
boeken voor een in g. st.<br />
zijnde koffergramofoon.<br />
Mej. F. Visser. Slag-<br />
hekstr. 213, R'dam (Z.).<br />
Gratis kunt u gangbare<br />
bonnen die u niet spaart<br />
ruilen voor wat u wèl<br />
spaart en tekort komt.<br />
Bij zending postzegel<br />
insluiten voor terugstu-<br />
ren. Wed. S. v. Zanten.<br />
Daniël Willinkplein 41,<br />
A'dam.<br />
Aangeb. : 16 b. v. Ver-<br />
kade. Onze groote ri-<br />
vieren ; 24 b. Hille, al-<br />
bum Limb. ; 23 b. Hille<br />
Zwerft, door ons land ;<br />
in ruil voor Kwattasold.<br />
Sunlightzeep-b. of Van<br />
Nelle-b. (1 voor 1).<br />
Verhoef Borgesiusstr.<br />
65-A, Rotterdam.<br />
Wie wil mijn Beo, die<br />
spreekt en fluit, ruilen<br />
voor een Angora poesje<br />
liefst met stamb. Wie<br />
ruilt zendt eerst. B. v. d.<br />
Heuvel, Talmastr. 19,<br />
Zaandijk.<br />
Wie ruilt een prima auto-<br />
ped op luchtbanden v.<br />
een behoorlijke dames-<br />
of jongensfiets. Adres:<br />
Hoofdweg 226-1, A'dam<br />
(W.).<br />
Wie ruilt voor sterke<br />
heerenfiets met lamp?<br />
br. crapeaud, inmaak-<br />
pot. Elck verw. appar., 1<br />
vergasser, 1 thee cornf.,<br />
1 witte trui, 2 witte<br />
kastjes, tafeltje, wasch-<br />
bak, schommel, touw<br />
en ringen. Balth. FIo-<br />
rlszstr. 2-A, A'dam (Z.).<br />
Ruilen : 1000 Hagzegels,<br />
1400 Haka, 90 Levers-<br />
zeep, 2000 Meco, 150<br />
Delta tegen H.O., Wen-<br />
nex, Willighagen, Vaco,<br />
U.M. Niemeyer, Haas<br />
en Boer en anderen.<br />
Postz. v. antw. insl.<br />
M. Koning. Heilbron-<br />
str. 48 , Den Haag,<br />
Wie wil altsaxophoon<br />
ruilen voor een 3 of 4-<br />
rijig accordeon. J, W,<br />
Boekwijt,Prinsengr, 210,<br />
Den Haag,<br />
Ter ruiling gevr, : een<br />
compl, alb. Oelderl. v.<br />
Hille, tegen andere soor-<br />
ten b. Ook bereid over<br />
te nemen. Mevr. Tjerk-<br />
stra, Heliotroopstr. 52,<br />
Den Haag.<br />
DIVERSEN<br />
Aangeb. : Saint Herben<br />
Bouvier (reu) te willen<br />
laten dekken. Spoed.<br />
H. J. Bouquet, Boeton-<br />
str, 3-1, A'dam (O.).<br />
welke in onze registers zijn ingeschreven en in het bezit zijn van een door onze administratie afgegeven<br />
polis, zijn gratis verzekerd volgens polisvoorwaarden: f 2000.- bij levenslange invaliditeit; f 600.<br />
bij overlijden; f 400.— bij verlies van een hand, voet of oog; f 75.— bij verlies van duim of wijs-<br />
vinger; f 30.— bij verlies van een anderen vinger, een en ander ten gevolge van een ongeval.<br />
Is het ongeval een gevolg van een aan een personentrein, tram of autobus enz. overkomen ongeval,<br />
waarin verzekerde als gewoon betalend passagier reist, dan wordt de uitkeering bij levenslange invali-<br />
diteit gesteld op f 3000.- en de uitkeering bij overlijden op f 1000.-. De uitkeering dezer be-<br />
dragen geschiedt door de NIEUWE HAVBANK N.V. te Schiedam.<br />
Denk er om bij een eventueel ongeval binnen 3x24 uur aan het kantoor der N.V. Nieuwe Havbank te<br />
Schiedam daarvan kennis te geven, ook al meent U, dat de directe gevolgen niet ernstig kunnen zijn.<br />
Anders vervalt het recht op uitbetaling.<br />
OR 0 E HE EIL Afl<br />
MELANCHOLIEK IERLAND: AVOND IN HET MERENGEBIED (BIJ KILLARNEY)<br />
EEN VREDIG EN OPGEWEKT TAFEREELTJE: ZONDAGMIDDAG IN WESTPORT
m t i.<br />
c><br />
/^<br />
"Sf-<br />
fr .<br />
* , C--?-A,V"<br />
^■.<br />
Stadsbeeld in de Iet sehe hoofdstad Dublin. Het<br />
standbeeld op den achtergrond is een monument<br />
voor den Engelschen admiraal Nelson. In Dublin<br />
zijn door de Engelschen tallooze standbeelden op-<br />
gericht, die Engelsche figuren verheerlijken.<br />
. -<br />
■m.<br />
/<br />
■-Jt-'b<br />
,;*>- Ä<br />
^ü<br />
fesA:^<br />
'ATV V m<br />
wm >.;■<br />
_ 4 _<br />
In het zuidwesten van Ierland<br />
ziet men vaak tafereeltjes, die<br />
aan Spanje doen denken. Dit is<br />
niet zoo zonderling als het op het<br />
eerste gezicht schijnt, wanneer<br />
men bedenkt, dat de Kelten<br />
en de Iberiërs, waaruit de<br />
bevolking van het Iberische<br />
schiereiland is onstaan, ook<br />
de elementen zijn, waaruit de<br />
lersche bevolking is opge-<br />
bouwd. In de Middeleeuwen<br />
bijvoorbeeld werd er nog zeer<br />
levendig handel gedreven tus-<br />
schen de beide landen.<br />
HET GRCME EILAND<br />
De naam van Ierland, het in het uiterste<br />
westen van Europa gelegen eiland, is wel<br />
bij iedereen bekend, doch hoevelen zijn<br />
er die „het groene eiland" werkelijk kennen?<br />
Niet velen! De bijnaam „het groene eiland<br />
zegt reeds, dat -'t een buitengewoon zacht en<br />
vochtig klimaat heeft, waardoor het er steeds<br />
groen is door den weligen plantengroei. Hei<br />
wordt bespoeld door de golven van den Atlan-<br />
tischen Oceaan en van de lersche zee, door<br />
welke laatste het van Engeland zelf geschei-<br />
den is.<br />
Ierland is een zelfstandige vrijstaat, echter<br />
binnen het kader van het Britsche imperium,<br />
zoodat er toch nog een band met Engeland<br />
bestaat. Dit is echter het eenige, wat het mei<br />
,'<br />
-Jsm<br />
m<br />
'<br />
A<br />
Engeland verbindt, wunt verder vallen ei'bijna<br />
uitsluitend verschillen te conslateeren tus-<br />
schen beide eilanden, die zoowel in het land-<br />
schap als in het volkskarakter tot uiting ko-<br />
men. Evenals in het karakter der leren, zoo<br />
wisselen ook in het landschap vroolijke en op-<br />
gewekte stemmingen af met een vaak sombere<br />
melancholie. In het Zuidwesten treft men dan<br />
bovendien nog een streek aan, waar een zeer<br />
weelderige, bijna subtropische plantengroei<br />
heerscht. De zeer rijke geschiedenis van Ier-<br />
land heeft op het geheele land haar stempel<br />
gedrukt, en overal vindt men dan ook de her-<br />
inneringen aan dit afwisselende verleden, een<br />
verleden, waarin helaas tot zelfs nog voor<br />
kort, stroomen bloeds hebben gevloeid...<br />
:.>f ■ ■<br />
l d °«" de^*« O'<br />
De talrijke, over het geheele<br />
eiland verspreid liggende ty-<br />
pische ronde torens en het<br />
Keltische kruis zijn de meest<br />
opvallende herinneringen aan<br />
de wereldlijke en geestelijke<br />
geschiedenis van het groene<br />
eiland.<br />
.:l ,'j<br />
? ■ w^<br />
■ .--<br />
0^0*^-<br />
Va « Gl„ tlj ' °P<br />
De Heilige Berg van Cashel is<br />
luit meest majestueuze bouw-<br />
werk van Ierland uit z'n middel-<br />
eeuwsche geschiedenis Men<br />
vindt hier de ruïnes van een<br />
kathedraal, een burcht en een<br />
kapel uit den tijd der lersche<br />
koningen.<br />
•■;;-r,^->''<br />
- 5 -<br />
uim<br />
:?**■<br />
-iv<br />
■<br />
-^2<br />
' »■■i»-»<br />
!**',<br />
.^gv-<br />
" -^ v-ï<br />
Aan de lersche Westkust treft men vele zoo-<br />
genaamde „story tellers" aan, die de talrijke<br />
sprookjes en sagen aan het nageslacht overbrengen.<br />
. ■<br />
■'■■<br />
^.
Denis Moore, een bekend Engclsth beeldhouwer, woonaehtig in Parijs, krijgt,<br />
kort voor hij naar Indo-China zal vertrekken om daar voor den keizer van<br />
Annam een beeldhouwwerk te vervaardigen, bezoek van lijn nichtje Julie, voor<br />
wie hij altijd een heel erg zwak heeft gehad, Julie is getrouwd met een der<br />
rijkste Engelschc peers. Lord Tamorley. Haar man is met een zending naar<br />
Nieuw-Zeeland en Julie vertoefde met haar moeder aan de Riviera, waar zij<br />
kennis had gemaakt met een baron. Op zekeren dag worden de zeer kostbare<br />
familiesmaragden, die Julie gedragen had, gestolen, terwijl tegelijkertijd de baron<br />
spoorloos verdwijnt.<br />
Julie begeeft zich naar Denis om zijn hulp in te roepen. Zij heeft voor de<br />
vaste waarheid gehoord, dat de baron met de boot naar Saigon is vertrokken.<br />
Ze wil nu tegelijk met Denis naar Indo-China gaan om zelf een onderzoek naar<br />
de smaragden in te stellen.<br />
Na Julies vertrek krijgt de jonge beeldhouwer bezoek van een in Parijs studee-<br />
renden Annamiel. Mr. Nygugen, die hem de vriendschap van een in Annam<br />
bestaande tang — een soort vereeniging. die zeer krachtig voor haar leden opkomt<br />
en degeen doodt, die haar wetten overtreedt — komt aanbieden, mits hij Julie<br />
belet om naar Annam te gaan. Denis weigert hierop in te gaan.<br />
Een arm tooneelspeelstertje, Ninon, maakt in een café kennis met Nygugen.<br />
Deze biedt haar een contract aan bij het theater te Saigon, mits zij hem een<br />
kleinen denst bewijst.<br />
Zij moet dan aan boord van bet schip, dat haar naar Saigon brengt, een heer<br />
zooveel mogelijk uit het gezelschap houden van de dame. die hem vergezelt.<br />
Deze heer is Denis Moore. Ninon accepteert het aanbod en ontvangt dan<br />
van Nygugen een juweelen spin als amulet, die zij onder haar kleeren moet<br />
dragen.<br />
Aan boord kan zij direct kennis maken met Denis. Vlak voor het vertrek ont-<br />
vangt hij een dreigbrief, waarin medegedeeld wordt, dat hij zich nu in het web<br />
van de spin bevindt. In Port Said zal de spin naar hem komen kijken, in<br />
Colombo zal zij hem aanraken en in Singapore voor den eersten keer van zijn<br />
bloed proeven. In Port Said toont een Arabische straatgoochelaar Denis plotseling<br />
een metalen spin om dan snel en spoorloos te verdwijnen.<br />
Tevens krijgt hij een brief, waarin bevolen wordt, dat Lady Tamorley in<br />
Colombo van boord zal gaan. hetgeen zij niet van plan is.<br />
In Colombo gaat Denis met Ninon aan land, zijn nicht met een Spahi-officicr.<br />
Zij gaan ergens dansen. Om elf uur heeft Denis nog niets van de spin gemerkt.<br />
Hij wil nu meteen naar de boot gaan. hoewel deze eerst om vijf uur vertrekt.<br />
Hij drukt Julie op het hart te zorgen, dat zij op tijd is. Zij is een weinig<br />
verbaasd, daar het pas elf uur is.<br />
Als ik jou was, zou ik hier toch niet later dan twaalf uur van-<br />
daan gaan."<br />
„Maar mijn beste Denis, het is slechts vijf en twintig minuten<br />
met een auto! Ik geloof niet, dat er iemand reeds zoo vroeg zal<br />
weggaan."<br />
„Toch wil ik liever niet, dat je veel later blijft." Zijn toon was<br />
geheel veranderd. Julie keek hem wat verbaasd aan. Het was voor<br />
den eersten keer dat hy een dergelijken toon tegen haar had aan-<br />
genomen.<br />
Verwend als zij haar gansche leven was, voelde zij direct den lust<br />
in zich opkomen zich te verzetten. Het was toch zijn zaak niet, hoe^<br />
laat zy hier wegging?"<br />
„Ik zou graag willen, dat je uiterlijk om één uur naar de boot<br />
terugkeerde."<br />
„Om één uur!"<br />
„Ja, en doe mij het genoegen, niet later weg te gaan. Geloof me,<br />
ik heb een goede reden om het je te vragen."<br />
„Zou je me willen vertellen welke reden dat is?" Er was een<br />
opstandige klank in haar stem.<br />
„Later; voor het oogenblik verzoek ik je alleen maar te doen<br />
wat ik vraag."<br />
Hij keerde terug naar de balzaal; Julie liep naast hem, maar geen<br />
van beiden sprak een woord. De Spahi-officicr wachtte in de<br />
deuropening. Hij zag, dat zij er ernstig uitzagen en hoopte, dat er<br />
geen scène was voorgevallen. Denis zou toch niet jaloersch zijn,<br />
omdat Julie zooveel in zyn gezelschap was? Dat zou jammer zijn....<br />
Denis keerde naar Ninon terug. Ze staarde uit over de zee. Parijs<br />
leek haar dien avond iets uit een vroeger leven te zijn; de rijke pracht<br />
van het Oosten had haar betooverd en ze had nooit durven denken,<br />
dat de wereld zóó schoon was.<br />
Denis zette zich naast haar neer zonder iets te zeggen; hij voelde<br />
zich niet erg op zijn gemak na zijn gesprek met Julie. Het was de<br />
eerste keer dat hij haar iets had gevraagd, en ze had daarom wel<br />
wat aardiger en inschikkdiiker mogen zijn. Werkelijk, hij was altijd<br />
te goed voor haar geweest. En wat kreeg hij er voor terug? Niets ...<br />
Hij hoopte maar, dat zij aan zijn verzoek zou voldoen, en op tijd<br />
naar de boot zou gaan. Er was één ding, wat hem geruststelde: die<br />
jonge Spahi-officier was een flinke kerel, iemand waar men op mocht<br />
vertrouwen als er iets gebeurde. Indien hij er niet was geweest,<br />
zou Denis zeker niet zijn weggegaan zonder Julie.<br />
„Wat scheelt er aan?" — Een hand werd op de zijne gelegd; de<br />
vingers waren koel. Denis bleef onbeweeglijk zitten; er was iets<br />
trooslrijks in die hand. Het was het eerste teeken van vriendschap,<br />
dat hij sinds weken had gekregen.<br />
„Vertel eens, wat scheelt er aan?"<br />
„O, niets. Ik dacht over de boot."<br />
„Wil je liever weggaan?"<br />
„Och, de boot vertrekt niet vóór vijf uur vanmorgen; we hebben<br />
dus nog tijd genoeg."<br />
„Maar toch geloof ik, dat je liever weggaat; laten we dus op-<br />
stappen!"<br />
Hoe uitstekend bleek dat meisje hem te begrijpen! Als er wat meer<br />
menschen waren zooals zy, dan zou het heel wat gemakkelijker<br />
- 6 -<br />
zijn. Hy hield van haar kalme, zelf-verztkerde manier van optreden.<br />
Ze liet hem nooit merken, dat hy een der beroemdste beeldhouwers<br />
van Parijs, en dat zy slechts een klein actricetje was aan het begin<br />
van haar loopbaan. Hy was ook gaan merken, dat zy hem hoe langer<br />
hoe meer mocht; er waren van die kleine aanwijzingen, onbedui-<br />
dend wel is waar, maar toch niet mis te verstaan, die daar op wezen.<br />
„Goed, we zullen gaan, als het je werkelijk niet kan schelen. We<br />
kunnen desnoods nog even naar Galle Face gaan, als je dat wilt;<br />
misschien dansen ze daar ook nog wel. Maar ik zal me toch wat<br />
meer op zijn gemak voelen, als we wat dichter by de boot zyn."<br />
Ze vonden hun auto en aanvaardden den terugweg. De rit naar de<br />
stad zou slechts twintig minuten duren.<br />
„Indien die spin werkelijk moet komen, heeft-ie niet veel tijd<br />
meer," dacht Denis, terwijl hij met zyn hand langs zijn zak streek,<br />
waarin hij den omtrek voelde van de revolver, die hy had mee-<br />
genomen. Niet dat de aard van de bedreiging zoodanig was ge-<br />
weest, dat hij het wapen noodig zou hebben. De spin zou hem nu<br />
alleen maar aanraken. De ergste bedreiging was voor Singapore<br />
gegeven; daar zou de spin voor het eerst van zyn bloed proeven.<br />
Maar hy voelde er toch niet veel voor ora zich dien avond door de<br />
spin te laten aanraken!<br />
De weg was duister. Ze reden door een bosch; de maan was onder-<br />
gegaan en er was nergens eenig ander licht te bespeuren dan<br />
van de koplampen van den auto. Daar zy nogal schokten, meende<br />
Denis dat een der banden byna leeg was. Indien de chauffeur wilde<br />
stoppen, zou hy hem zeggen tot aan het eerstvolgende dorp door te<br />
rijden. Hy wilde liever niet blyven staan waar zy nu waren. .<br />
„Wat is het donker!" zei Ninon.<br />
„Vind je het erg?"<br />
„Toen ik klein was, was ik bang in het donker, maar nu niet meer."<br />
Denis greep haar hand. „Je bent een klein, dapper meisje!"<br />
Hij voelde hoe zy haar vingers om zyn hand sloot, zoo zachtjes<br />
dat het wel de blaadjes van een bloem geweest konden zijn. Hy<br />
maakte zijn hand los en sloeg zyn arm om haar schouder.<br />
„Voel je je nu veilig?" vroeg hy.<br />
„Ja " fluisterde zy, haar gezicht naar hem opheffend.<br />
Hij glimlachte tegen haar, en geruimen tijll bleven zij zoo zitten.<br />
Denis voelde hoe er een groote en diepe genegenheid voor dit aar-<br />
dige meisje in hem gegroeid was, maar hij vond het niet goed, haar<br />
dit al te zeer te laten blijken.<br />
Na cenige oogenblikken kwamen de lichten van het Galle Face<br />
Hotel in het gezicht. Ze waren nu niet ver meer van de boot.<br />
„We kunnen best even naar binnen gaan, om te zien of er mis-<br />
schien nog iets te doen is," stelde hij voor.<br />
Ninon boog zich naar voren. „Er wordt gedanst; ik hoor muziek."<br />
Denis zei den chauffeur te wachten; ze zouden niet langer dan een<br />
half uur wegblijven. Hij stapte uit, en hield zijn arm op voor Ninon,<br />
om haar te helpen. Er hing een groote booglamp in de portiek van<br />
het hotel, en deze wierp haar licht op Ninon terwijl zy uitstapte.<br />
Al haar bewegingen waren even gracieus. Denis zag, hoe zij een<br />
klein, slank voetje naar voren stak, zag toen hoe zij haar hoofd<br />
boog om zich er van te vergewissen, dat zij niet mis zou stappen<br />
en merkte dan plotseling op haar japon een kleine schitterende<br />
plek. Het moest de mascotta zijn, die zij droeg en die op een of<br />
ander wijze door het bukken zichtbaar geworden was. Hoe het<br />
ook zij, het was in ieder geval een prachtig sieraad.<br />
Hij stak zijn hand uit en bekeek het. „Ah, eindelijk kan ik je<br />
mascotta zien," zei hij, en zweeg toen perplex.<br />
Het was een web, waarin een saffieren spin zat met fel schit-<br />
terende oogen van robijnen. Er was geen misverstand mogelijk!<br />
En op hetzelfde oogenblik dacht hij er aan, hoe zij hem cenige<br />
minuten tevoren had aangeraakt. „Te Golombo zal de spin u aan-<br />
raken . . ." Zou dät de manier zijn, waarop de tang haar bedreiging<br />
tot werkelijkheid had gemaakt?!<br />
Zijn vingers sloten zich vaster om de hand die hij in de zijne<br />
hield, en terwijl zij haar arm ophief, greep hij de pols van haar<br />
andere hand.<br />
„Hoe kom je daar aan?" Hij staarde naar het schitterende<br />
kleinood.<br />
„Ik ... ik . .. het is een geschenk."<br />
„Van wicn heb je het gekregen?"<br />
„Van iemand, dien ik in Parijs heb leeren kennen, een . . . een<br />
vriend."<br />
„Een vriend! Wat was het voor iemand? Vertel het me!"<br />
,,0, ik weet het niet precies. Laat mijn hand alsjeblieft los;<br />
je doet my pijn."<br />
„Je wèèt het niet! Denk na! Het kan onmogelijk moeilijk zijn je<br />
te herinneren, wie je dat prachtige ding gegeven heeft. Je móét je<br />
kunnen herinneren van wien je zooiets prachtigs gekregen hebt."<br />
Ze stonden bij den auto. Terwijl hy opkeek, zag Denis hoe de<br />
Singaleesche chauffeur hen gadesloeg.<br />
„We zullen naar binnen gaan; ik heb mijn bijzondere reden om te<br />
willen weten van wien je die mascotta gekregen hebt."<br />
Ze gingen naar binnen en zochten een plaats links op de veranda,<br />
GFA.OTO«ISFE-(2DF VFRTALIisIG<br />
waar niemand zat. Er was iets grim-<br />
migs in de uitdrukking van zijn ge-<br />
zicht, waardoor Ninon zich allesbe-<br />
halve op haar gemak voelde. Haar<br />
eerste gedachte was, dat ieder woord<br />
dat Nygugen had gezegd waar was.<br />
Dat het werkelijke motief voor zijn<br />
reis naar Indo-China was tegen<br />
Frankrijk te intrigeeren, en dat hij<br />
om de een of andere reden in het em-<br />
bleem van de spin een poging moest<br />
zien om zijn plannen te dwarsboomen.<br />
Als dit inderdaad zoo was, besloot zij,<br />
mocht zy niets loslaten.<br />
„Laat my dat ding nog eens zien,"<br />
vroeg hy, toen zij plaats hadden ge-<br />
nomen.<br />
„Waarom? Het is toch van mij. .,."<br />
Ze hield haar hand op het sieraad,<br />
dat zij weer tusschen haar kleeren<br />
had gestopt.<br />
„Laat het me zien! Het is beter voor<br />
ons allebei als ik precies weet wat<br />
het is. Geloof me, dat het beter is, als<br />
ik het zeg."<br />
Gedurende een oogenblik deed het<br />
feit, dat hy zoo aandrong, haar zich<br />
afvragen, of hij misschien dacht dat<br />
zij het gestolen had. Zyn volgende<br />
woorden wezen echter uit, dat zy<br />
zich daarin vergiste.<br />
.Ik weet, wie het je gegeven heeft. Een Annamiet, die Ny<br />
heet."<br />
Hoe ter wereld had hij dat kunnen raden, dacht Ninon.<br />
„Ken je Nygugen!" riep zij uit.<br />
„Hij is by me gewest. Kom, laat mij dat ding nu nog eens zien."<br />
Ze bracht haar hand aan het koord, haalde het sieraad tevoor-<br />
schijn en gaf het hem. Wel een minuut lang keek hij er aandachtig<br />
naar.<br />
„Dus jij werkt voor de „Spin!"<br />
Ér was een verachtelijke klank in zyn stem. Ninon, die een<br />
driftig karakter had, wond zich op. Wat gaf hem het recht op een<br />
dergelijken toon tegen haar te spreken? Hij was zelf ook niet meer<br />
dan een spion!<br />
„En jij dan?" vroeg zij.<br />
„Ik?"<br />
„Ja, jij! Jij werkt voor je regeering!"<br />
„Waar heb je het in 's hemelsnaam over! Mijn regeering!"<br />
Hoe achterdochtig zij ook was, kon Ninon toch niet gelooven,<br />
dat zyn verbazing geveinsd was.<br />
„Ja, jy werkt voor je regeering!" hield zij toch vol.<br />
„Hoe kom je daarbij! Of je moet de opdracht, die ik van den<br />
Keizer van Annam heb gekregen, zoo noemen!"<br />
„En wat voor een opdracht heeft die je dan gegeven?"<br />
'Ninon keek hem doordringend aan; haar oude strijdlust en ach-<br />
terdocht, die haar zoo goed door het leven hadden geholpen,<br />
kwamen weer boven. Ze was weer het Parijsche meisje zonder<br />
ouders, dat voor zichzelf moest zorgen en dat daarom tegenover<br />
alles en iedereen wantrouwend moest staan.<br />
Denis merkte, dat zij zich niet maar zoo hield, dat haar wan-<br />
trouwen echt was en dat zij werkelijk geloofde, dat hy voor een<br />
of andere regecring werkte.<br />
„Je weet, wat ik ga doen," zei hij, iets vriendelijker. „Ik ga een<br />
beeld maken en bovendien moet ik helpen met de versiering van<br />
den nieuwen tempel."<br />
„En is dat alles?"<br />
Ze stelde de vraag zeer scherp. Denis aarzelde. Ninon zag het.<br />
En in haar oogen veroordeelde dit hem.<br />
Nygugen had gelijk. Het speet haar, dat zij hem zoo aardig vond.<br />
O, die Engelschen! Altijd perfide, waneer zij charmant veinsden<br />
te zyn!<br />
„Neen, het is niet alles," zei Denis. „Maar alle andere redenen,<br />
die ik mocht hebben om naar Indo-China te gaan, zijn strikt parti-<br />
culier; zij hebben niets te doen met hetgeen jij denkt," maar hij be-<br />
dacht zich en ging verder: „Die hebben niets f e doen met Nygugen."<br />
Hij keek weer naar de Spin. „Een erg mooi sieraad," zei hij.<br />
„Dus dat heb je van Nygugen gekregen! En heeft Nygugen je ge-<br />
zegd, dat je vanavond mijn hand moest aanraken?"<br />
Hun blikken ontmoetten elkaar, en het was duidelijk dat zij op<br />
dat oogenblik vijandig tegenover elkander stonden. Voor Denis was<br />
de situatie heel duidelijk. Ze was er speciaal op uitgestuurd om zijn<br />
vertrouwen te winnen en hem te bespionnecren. Hoe eenvoudig<br />
bleek alles achteraf. Hij was niet alleen woedend over een derge-<br />
lijke methode, maar ook zijn ijdelheid was gewond; hy had geloofd<br />
dat het kleine Fransche meisje iets voor hem voelde; dat zij hem<br />
HIJ VOKLDEHOEZIJ HAAR<br />
VINGERS OM ZIJN HAND<br />
SLOOT.<br />
ünstens even graag mocht als hij haar. Maar zij was een geraffi-<br />
rde bedriegster.<br />
ïén ding kon hij evenwel niet begrijpen. Ze scheen even veront-<br />
waardigd te zijn als hijzelf en haar verontwaardiging was echt.<br />
Wat had zij bedoeld toen ze zei, dat hij voor zijn regeering werk-<br />
te? Hij zou probeeren een opheldering te verkrijgen voordat zij dien<br />
avond afscheid van elkaar namen. Het beste wat zy nu konden<br />
doen was echter naar het schip terug te keeren....<br />
HOOFDSTUK IX.<br />
„Heb je erg veel haast om naar bed te gaan?" vroeg hij, toen zy<br />
aan boord terug waren. „Zoo niet, laten we dan nog even praten.<br />
Daar wij nog eenigc dagen samen zullen moeten reizen, lijkt het<br />
mij veel prettiger ieder misverstand tusschen ons uit den weg te<br />
ruimen."<br />
„Ik heb hcclcmaal geen haast."<br />
„Goed. — Wil je even hier wachten?" Hij trok een ligstoel naar<br />
voren. „Dan zal ik even iets halen waaruit je kunt zien dat het<br />
heel begrijpelijk is, dat ik verbaasd was toen ik het sieraad van<br />
je zag."<br />
Denis ging naar zijn hut en haalde den brief die hem was over-<br />
handigd even voordat de boot de haven van Marseille had ver-<br />
laten. Hij gaf het epistel aan Ninon, haar wijzend op de spin in het<br />
net onder aan den brief.<br />
„Nu zie je, waarom ik je mascotta herkende," zei hij.<br />
Ninon las de drie bedreigingen en het slot: „Nacht en dag zullen<br />
zijn oogen op je gevestigd zijn; je kunt niet ontkomen."<br />
Gedurende eenige minuten sprak zij geen woord, terwijl zij den<br />
brief nadenkend in haar hand hield. Toen gaf ze hem terug.<br />
„Vertel me eens, waarom je voor dien Annamiet werkt?" vroeg<br />
hij, een vriendelijken klank in zijn stem, want hij voelde dat zij<br />
verbaasder en meer ontdaan was dan hijzelf.<br />
„Hij liet het me beloven — het was een der voorwaarden."<br />
„Voorwaarden — waarvóór?"<br />
„Voor de kans die ik kreeg om in den schouwburg te Saigon op<br />
te treden."<br />
Dus dat gedeelte van de geschiedenis was waar; ze zou werkelijk<br />
in den schouwburg optreden; even had hij hieraan getwijfeld.<br />
„Wat verlangde hy precies van je?"<br />
Ninon perste haar lippen op elkaar; klaarblijkelijk wilde zy<br />
daar geen antwoord op geven. Denis besloot een andere tactiek toe<br />
te passen. Hij stak een sigaret aan en deed alsof hij bereid was<br />
niet verder over het onderwerp te spreken. Plotseling boog hij<br />
zich echter voorover en vroeg snel:<br />
„Weet je ook, wie die smaragden heeft?"<br />
Ze wendde zich verbaasd tot hem. „Smaragden!"<br />
„Ja, de smaragden van Lady Tainorley, die een maand geleden<br />
in Cannes zijn gestolen."<br />
„Ik weet niets van smaragden!"<br />
„Wil je mij dat op je eerewoord bevestigen?"<br />
„Ik durf er een eed op te doen!"<br />
„Je hebt niets met de verdwijning van die smaragden te maken?"<br />
„Ik weet niet waar je over spreekt!"<br />
(Wordt vervolgd)<br />
7 -
DE VIERDE TREIN<br />
Op goed j^eluk was George de Crumpe,<br />
een Eng-elsche jongen van een jaar of<br />
zeventien, in liet begin van 1914 naar<br />
de Nieuwe Wereld getrokken om te trachten<br />
zkU daar een bestaan te scheppen. Het liep<br />
hem echter niet mee. Maandenlang zwierf hij<br />
door Arizona, Texas en New Mexico zonder<br />
een mogelijkheid te vinden op eenigszins be-<br />
hoorlijke wijze zijn kost te verdienen. Zoo<br />
kwam hij ten slotte in het stadje Rincon, en<br />
hier lachte hel geluk hem eindelijk tegen. De<br />
„boss van een ploeg bruggebouwers had met<br />
den déplorabelen toestand van den jongen te<br />
doen en gaf hen» een baantje als „helper".<br />
Veel verdiende hij er niet mee, maar hard be-<br />
hoefde hij ook niet te werken en hij kreeg<br />
behoorlijk den kost. Bovendien genoot hij ver-<br />
schillende vrijheden, die het leven voor hem<br />
zeer draaglijk maakten. Zoo mocht hij onder<br />
anderen gebruik maken van vuurwapens, iets<br />
wat den anderen mannen — een echt bij el-<br />
kaar geraapt zooitje — op straffe van ontslag<br />
ol zware boete verboden was. De Crumpe<br />
zorgde er echter wèl voor, dat hij geen mis-<br />
bruik van zijn positie maakte, en zoo kwam<br />
het, dat hij het uitstekend met den „boss" kon<br />
blijven vinden.<br />
De ploeg woonde in zoogenaamde logies-<br />
wagens, waarmee men langs de spoorlijn<br />
trok om de bruggen te herstellen of door<br />
nieuwe te vervangen, al naar het noodzakelijk<br />
was. In zijn privé-wagen bezat de „boss" een<br />
pracht collectie wapens, waar hij buitenge-<br />
woon trotsch op was, en uit dankbaarheid dat<br />
hij een baantje had gekregen, zorgde De<br />
Crumpe steeds, dat de wapens altijd schoon<br />
en lol onmiddellijk gebruik voor zijn boss ge-<br />
reed waren. Maar bovendien maakte hij van<br />
iedere gelegenheid die hem geboden werd ge-<br />
bruik om op jacht te gaan. Met toestemming<br />
van den boss zocht hij dan 'n geweer uit en<br />
Irok de bosschen in, waar wild in overvloed<br />
aanwezig was.<br />
Op een Zondagochtend bevond de ploeg<br />
zich in de buurt van de slad San Marcial en<br />
nadat het verscheidene dagen achtereen hard<br />
geregend had, kondigde nu een gouden zon de<br />
komst van een prachtigen dag aan. Een uitge-<br />
zochte dag, zoo meende De Crumpe, om het<br />
repeteer-geweer van den boss eens te pro-<br />
beeren.<br />
Na de gebruikelijke waarschuwing Ie heb-<br />
ben ontvangen om voorzichtig te zijn, begaf<br />
De Crumpe zich op weg langs den oever van<br />
de sterk gezwollen Rio Grande op zoek naar<br />
wild. Nadat hij eenige mijlen had afgelegd<br />
zonder iets, dat de moeite waard was, te heb-<br />
ben ontdekt, besloot hij een Zuidelijke richting<br />
in te slaan en de spoorbaar« naar Santa Fé Ie<br />
volgen.<br />
Toen hij kort daarna de lijn bereikte, kwam<br />
hij tot de ontdekking, dal aan den kant van<br />
de rivier het water op verscheidene plaatsen<br />
tot aan de rails stond. Hij zette zijn weg over<br />
de dwarsliggers nog eenige mijlen vworf, toen<br />
zijn aandacht plotseling werd getrokken door<br />
een miniatuur-waterval op den zuidelijken<br />
oevi r van de rivier. Hel water had zich een<br />
weg gebaand onder de spoorlijn door, en een<br />
gat geboord van misschien wel een meter<br />
doorsnede! Onmiddellijk begreep hij het ge-<br />
vaar dal de spoorlijn bedreigde, en de nood-<br />
zakelijkheid van een directe actie. Hij bevond<br />
zich echter ongeveer zes mijl van het kamp,<br />
de dichtstbijzijnde plaats waar hij van de drei-<br />
gende ramj) gewag kon maken. Pogingen om<br />
hel gal te dichten, bleken niet mogelijk en<br />
wanhopig keek hij rond naar hulp.<br />
Er toen kwam er een trein op de baan<br />
het gezicht. Fluitend meldde hij zijn komst<br />
snel nam De Crumpe een besluit. Toen<br />
in<br />
en<br />
Irein nog zoowat tweehonderd meter verwij-<br />
derd was, richtte De Crumpe zijn geweer om-<br />
hoog en loste twee schoten als een signaal<br />
voor den trein om te stoppen. De machinist<br />
liei een langgerekt gefluit hooren, ten teeken<br />
dm hij de schoten gehoord had en De Crumpe<br />
dm lil niet anders, of hij had de bedoeling er<br />
de<br />
OP LEVEN EN DOOD<br />
EEN REEKS SPANNENDE AVON-<br />
TUREN NAAR WAARHEID VERTELD<br />
van begrepen en dat hij hem zou mee laten<br />
rijden tot aan het kamp. Maar in plaats daarvan<br />
naderde de trein nog met zóó'n snelheid,<br />
dat hij genoodzaakt was ijlings van de rails te<br />
springen, wilde hij niet overreden worden.<br />
Klaarblijkelijk hadden de mannen op de<br />
locomotief hem voor 'n treinroover aangezien.<br />
Ze minderden net zoo veel vaart, dat De<br />
Crumpe op de machine kon springen, maar<br />
toen hij dit deed, begonnen zij hem met groote<br />
stukken steenkool te bombardeeren, zoodat hij<br />
gedwongen was ijlings dekking te zoeken. Een<br />
groot stuk trof hem tegen den arm, toen hij<br />
dezen ophield om zijn hoofd te beschermen,<br />
en de hevige pijn die er door werd_ veroorzaakt,<br />
voelde hij door zijn gansche lichaam<br />
trekken. Ziende, dat zij goed geraakt hadden,<br />
begonnen de mannen te lachen en meerderden<br />
weer vaart...<br />
Het was een goederentrein en omdat hij in<br />
de richting van het kamp ging, zwaaide De<br />
Crumpe zich op den laatsten wagen en wachtte<br />
daar tot de remmer zou komen om hem er af<br />
Ie gooien. Daar hij gewapend was, kwam het<br />
echter niet zoover. Waarschijnlijk achtte de<br />
treinbeambte hel beter te wachten tot zij in<br />
San Marcial waren eer hij maatregelen nam.<br />
Even vóór die plaats sprong De Crumpe<br />
echter van den trein en snelde naar den boss,<br />
die op dat oogenblik juist in gesprek was met<br />
den ingenieur van de lijn. Onmiddellijk trok<br />
men naar de bedreigde plek, en men kan zich<br />
de ontsteltenis der mannen gemakkelijk voorstellen<br />
als men weet, dat drie achtereenvolgende<br />
dwarsliggers reeds gedeeltelijk losgeraakt<br />
waren! Het gat, waar het water zich<br />
onder de lijn een weg door baande, was inmiddels<br />
reeds meer dan drie meter in middellijn<br />
geworden en de ballast, waar de baan op<br />
steunde, werd met groote massa's weggespoeld.<br />
Natuurlijk zag men den ernst van den toestand<br />
in. Er werd een kamp opgericht nabij<br />
de bedreigde plaats en onmiddellijk ving men<br />
met de herstellingen aan. Gedurende de<br />
uren van koorlsachtigen arbeid, die nu volgden,<br />
zwol De Crumpe's arm hoe langer<br />
hoe meer op, en toen hij hem eindelijk niet<br />
meer gebruiken kon, kreeg- hij order om den<br />
assistent-kok te helpen en samen met hem op<br />
een lorrie koffie en brood te halen uit San<br />
Marcial voor de arbeiders, die tot aan hun<br />
nek in het water stonden. Van rusten was er<br />
geen sprake. Iedereen werkte van des morgens<br />
vroeg tot des avonds Iaat.<br />
Op den laatsten avond, dat de ploeg in<br />
dienst was — den volgenden dag zou de aflossing<br />
komen — vroeg de boss een vrijwilliger<br />
om gedurende den nacht de wacht te houden<br />
en den treinen, die passeerden door middel<br />
van lantaarns te beduiden langzaam te rijden.<br />
De Crumpe bood zich direct aan, maar de<br />
boss achtte hem nog te jong; hij vreesde dat<br />
hij voordat de laatste trein gepasseerd was, in<br />
slaap zou zijn gevallen. Daar zich echter niemand<br />
anders aanbood — iedereen was doodop<br />
— kreeg hij het baantje. De logies-wagons<br />
werden naar San Marcial teruggereden en De<br />
Crumpe bleef achter met een paar sneden<br />
brood, twee lantaarns — een roode en een<br />
witte — en de lorrie. Voordat hij wegging,<br />
vertelde de boss hem, dat er slechts drie treinen<br />
zouden voorbijkomen, twee uit Albuquerque<br />
en één uit EI Paso. De laatste zou om ongeveer<br />
twee uur des nachts passeeren en dan<br />
zou er geen meer komen tot den volgenden<br />
ochtend vroeg, wanneer reeds weer de andere<br />
ploeg uit San Marcial ter plaatse zou zijn.<br />
Zoodra dus de trein uit EI Paso voorbij was,<br />
zou De Crumpe naar het kamp kunnen terugkeeren.<br />
Om twee uur 's nachts was het zoover.<br />
- 8<br />
Doodelijk vermoeid en óp. van den slaap<br />
duwde De Crumpe de lorrie voor zich uit.<br />
Plotseling scheen t hem alsof hij in de duister-<br />
nis van den nacht opeens vlak voor zich een<br />
geweldig laaiend vuur zag.<br />
Gedurende een oogenblik was hij als ver-<br />
lamd van schrik. Hij kon onmogelijk begrij-<br />
pen, wat er gebeurd was en meende te droo-<br />
men. Mechanisch duwde hij zijn lorrie voort,<br />
onderwijl ieder oogenblik verwachtend wakker<br />
te zullen worden. Maar toen voelde hij hoe de<br />
grond onder zijn voeten, als bij een zwakke<br />
aardbeving, begon te dreunen en opeens<br />
drong de verschrikkelijke waarheid lot hem<br />
door! De boss moest zich hebben vergist. Er<br />
naderde een Irein! In volle vaart suisde hij<br />
op hem af, hem met zijn geweldige lichteo<br />
verblindend. De Crumpe bevond zich zoowat<br />
op de helft van 'n negentig meter lange brug,<br />
die slechts uit dwarsliggers en rails bestond,<br />
zoodat er naast den trein geen ruimte was.<br />
Om terug Ie gaan en te probeeren de lorrie<br />
van de rails te trekken, zou krankzinnigheid<br />
zijn geweest. Om door te loopen in de rich-<br />
ting van den trein had echter pure zelfmoord<br />
beteekend, want De Crumpe wist dat de bocht,<br />
waaruit de trein tevoorschijn was gekomen,<br />
niet ver van de brug was. Het kon hoogstens<br />
nog maar eenige seconden duren eer het<br />
zwarte monster met de schelle lichten de brug<br />
op zou daveren...<br />
Wanhopig dacht De Crumpe na wat hij<br />
moest doen, en nog eer hij, hoewel zijn her-<br />
sens koortsachtig snel werkten, een besluit<br />
had kunnen nemen, bevond hij zich reeds in<br />
het volle licht der lantaarns.<br />
De trein was nu al op de brug en naderde<br />
met steeds grooter schijnende snelheid. Het<br />
angstzweet parelde op De Crumpes voorhoofd.<br />
Nog eenige seconden en hij zou verpletterd<br />
worden... En toen herinnerde hij zich plotse-<br />
ling dat de brug, waarop hij zich bevond,<br />
een viaduct was dat niet over de rivier ge-<br />
slagen was, doch dwars over den oever, die<br />
daar ter plaatse een bocht maakte. Onmiddel-<br />
lijk toen dit tot hem doordrong nam hij een<br />
vervaarlijken sprong en op hetzelfde oogen-<br />
blik suisde er iets langs zijn hoofd met een<br />
oorverdoovend, metaalachtig geraas. Hij be-<br />
landde veilig op den grond onder de brug en<br />
bleef gedurene verscheidene seconden roer-<br />
loos liggen, probeerend zijn gedachten te or-<br />
denen terwijl de trein over de brug boven hem<br />
denderde.<br />
Misschien was de trein al wel een minuut of<br />
tien voorbij, toen hij eindelijk de kracht vond<br />
op te staan. Langs de houten palen, waarop de<br />
brug rustte, klom hij naar boven en zocht<br />
overal naar de lorrie en de beide lantaarns,<br />
die hij had gehad, maar deze waren nergens<br />
meer te vinden.<br />
Toen hij in het kamp aankwam, verscheen<br />
de zon juist boven den horizon. Oververmoeid<br />
viel hij direct in slaap en kwam pas tegen den<br />
avond wakker, nog steeds in het onzekere wat<br />
de oorzaak was geweest, dat hij bijna door<br />
den trein verpletterd Was. Had hij zich mis-<br />
schien, doordat hij in slaap gevallen was, in<br />
het aantal voorbijgekomen treinen vergist?<br />
Den volgenden ochtend vroeg hoorde hij wat<br />
er aan de hand was geweest: Hij werd bij den<br />
boss geroepen en deze vroeg: „Wat is er met<br />
je gebeurd, terwijl je op de nieuwe brug de<br />
wacht hield?"<br />
De Crumpe beschreef hem zijn avontuur. In<br />
zijn hand hield de boss een geel telegram en<br />
toen de jongen uitverteld was, zei hij veelbe-<br />
teekenend: „Kerel, je bent aan een groot ge-<br />
vaar ontsnapt! Het was een extra-goede-<br />
rentrein, waar niemand van ons iets van<br />
wist! Maar als je weer eens een lorrie naar<br />
Albuquerque wilt sturen, zet die dan in een<br />
goederenwagen, en niet meer op den koeien-<br />
vanger*) van de locomotief!"<br />
*) Toestel vooraan 'n locomotief, om hindernissen<br />
van de baan te schuiven.<br />
■ '4é<br />
'■•S<br />
%*<br />
■<br />
« > ^<br />
U'<br />
izt -m.<br />
A^-***.<br />
%<br />
m.
De maaier scherpt<br />
zijn zeis.<br />
noo<br />
- .c**^*<br />
&$*£■**<br />
De volle wagens wolden zoo < spoedig<br />
mogelijk...<br />
Steeds hooger is het gras in<br />
hethooiland gegroeid,alsof<br />
het de koesterende zon wilde<br />
bereiken. Eindelijk was het één<br />
golvende zee van grashalmen<br />
geworden, waar in weligen overvloed, bloemen in alle denkbare kleuren bloeiden.<br />
Ze groeiden er in een waar paradijs, waar menschen noch dieren hen kwamen<br />
storen, evenmin als de vogels, die er hun nesten bouwden en den ganschen langen<br />
lieven dag hun lied deden weerklinken.<br />
Maar toen vond de boer, dat het lang genoeg had geduurd. Zijn hooiland was er<br />
niet, om bloemen en vogels een ongestoord verblijf te verschaffen, doch om in de<br />
donkere wintermaanden, wanneer de natuur minder kwistig is met haar gaven, zijn<br />
vee tot voeder te dienen. En daarom trok hij heel vroeg op een stralenden zomer-<br />
morgen, toen de dau*/ nog in het gras parelde, met alle beschikbare krachten van<br />
de boerderij naar het hooiland. Met lange halen van de scherpe zeis werd het<br />
wuivende gras neergelegd en naarmate de zon aan den hemel steeg, kwamen er<br />
meer rijen gras op het geelgroene stoppelveld te liggen.<br />
Het is zwaar werk voor de maaiers, die zich alleen maar gedurende het heetste<br />
gedeelte van den dag eenige rust gunnen. Van's morgens vroeg tot's avonds laat<br />
wordt er gearbeid, en voor den boer zijn het dagen van groote spanning. Zou het<br />
weer goed blijven, terwijl het hooi ligt te drogen? Of zou een regenbui zijn oogst<br />
komen bederven? Hij heeft 't niet in de hand, hij kan slechts afwachten, en wanneer<br />
het hooi gereed is om binnengehaald te worden, kan hij niets anders doen dan<br />
het werk zoo vlug mogelijk laten geschieden, opdat niet nog op het laatste<br />
oogenblik een regenbui hem parten komt spelen...<br />
- 11 -
OPLOSSINGEN ZOEK EN VIND<br />
15 JUNI<br />
OPLOSSING KRUISWOORDRAADSEL<br />
OPLOSSING<br />
RUITENRAADSEL<br />
OPLOSSING<br />
CIRKELRAADSEL<br />
HET HOOFD<br />
OPSTEKKX<br />
OPLOSSING<br />
LADDERRAADSEL<br />
F U<br />
KNAPPEN<br />
OPLOSSING<br />
INVUL-<br />
RAADSEL<br />
OPLOSSING<br />
ONZE FILMPUZZLE<br />
KAMRAADSEL V<br />
A<br />
N<br />
M<br />
0<br />
n<br />
c<br />
D 0<br />
D<br />
D<br />
U<br />
W<br />
E<br />
M<br />
L P<br />
L<br />
U<br />
1<br />
z<br />
E<br />
M<br />
M E<br />
1<br />
S<br />
c<br />
w<br />
E<br />
M<br />
^TT" F T Tl<br />
M E 0 0<br />
R<br />
V<br />
A<br />
P<br />
E<br />
h<br />
n j<br />
A<br />
A<br />
P<br />
T<br />
A<br />
L<br />
1<br />
T<br />
S<br />
L<br />
A<br />
G<br />
a<br />
N<br />
7 6<br />
1<br />
f<br />
KRUISWOORDRAADSEL<br />
•2<br />
-<br />
h : ■■■ 5 6<br />
<<br />
12 15 It<br />
y<br />
Horizontaal:<br />
"i 0<br />
1. een groep zangers<br />
3. zwarte vloeistof waarmede men<br />
drukt<br />
4. moe<br />
5. nobel<br />
7. schijnen<br />
9. dichterbij komen<br />
12. van koper<br />
Vul in:<br />
Horizontaal-<br />
8. belangstelling in<br />
ho ezemen<br />
Verticaal;<br />
1. indringend<br />
2. rest<br />
3. behoort tot de<br />
naaibenoodigd -<br />
heden<br />
4. wisselgcbruik<br />
5. krachtig<br />
6. oneerlijkheid<br />
7. koopen.<br />
Tc gebruiken let-<br />
ters: a, a, a, e, e.<br />
e, e, e. e, e, e, e,<br />
e. g. g. i. i. k, m,<br />
n, n, n, n. n, n, n.<br />
n, o, o, o, o, r,<br />
r, r, r, r, r, s, s,<br />
S. 8, f, t, t, t. t. f.<br />
u, u, V, W.<br />
12<br />
V/' 5<br />
15. handelaar<br />
17. muziekinstrument<br />
18. rivier in Nederland<br />
19. hetzelfde<br />
20. hemellichaam.<br />
Verticaal:<br />
ia<br />
1. samentrekken<br />
2. met een ratel geluid maken<br />
HEKWERKRAADSEL<br />
N I EUWC<br />
n-<br />
16<br />
10 111<br />
4. schaapkameel<br />
6. herplaats<br />
7. vet vleesch<br />
8. het roepen<br />
10. faam<br />
11. middag<br />
13. zoogdier<br />
14. metaal<br />
15. aardewerk reparceren<br />
16. huisdier.<br />
KAMRAADSEL<br />
^ 2 5 ti<br />
Vul in:<br />
Horizontaal:<br />
vlaktemaat<br />
Verticaal:<br />
1. heerschappij voeren<br />
2. in cellen afgedceld<br />
3. inlijving<br />
4. verhoogen.<br />
Te gebruiken letters: a, a, a, c<br />
e. c, e, e, e, e, e, e, e, h, h, i,<br />
n, n, n, n, r, r, r, r, s, t, t, u,<br />
LETTERGREEPRAADSEL<br />
-t e. e, e,<br />
I, 1. I, I<br />
Stel uit onderstaande lettergrepen woorden<br />
van de volgende bet eekenis samen:<br />
1. vogel<br />
2. forel die in de bergmeren wordt gevangen<br />
3. vuilnisbak<br />
4. blinde, domme navolging<br />
5. in weerwil van<br />
6. kleine visch met puntige doornen op den rug<br />
7. een gelijkluidenden toon hebben (muzickterm)<br />
Bij juiste invulling ontslaat er op de 2e en<br />
5c rij een bekend gezegde.<br />
Te gebruiken lettergrepen:<br />
a — bak — ren — baars — fo — so — kei<br />
— de — rij — a — re! — laar — niet —<br />
nee — as — berg — asch — de — staan — ste<br />
—r gen — pe — te.<br />
HONINGRAATRAADSEL<br />
Om de cijfers — te beginnen bij en in de richting van<br />
de pijltjes — woorden invullen, die beteckenen:<br />
1. voldoende<br />
8. geldig<br />
2. dom mensch<br />
9. geraamte<br />
3. kleuren<br />
10. haar op de bovenlip<br />
4. de waarde hebben van 11. van het vel ontdoen<br />
5. drijfijzer<br />
12. insect<br />
6. het gebakkene<br />
13. uitgestrektheid<br />
7. iets aan gevaar onttrek- 14. licht voorover buigen<br />
ken<br />
15. een kiekje nemen.<br />
OMZETRAADSEL<br />
Door in onderstaande woorden écn letter door een<br />
andere te vervangen verkrijgt men nieuwe woorden. De<br />
nieuwe letters vormen in de aangegeven volgorde den<br />
naam van een muziekinstrument.<br />
Keel — klep — stem — meer — heek — leer — nel<br />
— vier — kaag.<br />
ONZE FILMPUZZLE<br />
VERBORGEN NAAM VAN EEN FILMSTER<br />
Uil elk der onderstaande woorden<br />
moet men twee opeenvolgende letters<br />
nemen, die, in de juiste volgorde achter-<br />
elkaar geplaatst, den naam van een film-<br />
ster vormen.<br />
dauwen echt<br />
eclatant bolhocd<br />
matten verte<br />
redevoering gebergte<br />
Wij stellen een hoofdprijs van ƒ 2.50<br />
en tien filmfoto's beschikbaar om te ver-<br />
deden onder de goede oplossers. Ant-<br />
woorden in te zenden vóór 6 Juli aan<br />
Dr. Puzzelaar, Galgcwater 22, Leiden.<br />
Op enveloppe of briefkaart a.u.b, duide-<br />
lijk vermelden: Filmpuzzle 6 Juli.<br />
Deze puzzle kan Iegelijk met de andere<br />
ingezonden worden, docht liefst op een<br />
apart velletje papier.<br />
- T3 -<br />
IDOR ELKE<br />
QEGAVE<br />
IJZEN<br />
De hoofdprijzen konden deze week worden<br />
toegekend aan;<br />
mejuffrouw J van Maren, Zuilen;<br />
den heer P. Scheelbeek, Amsterdam;<br />
den heer H. F. J. ten Kroode Jr., Laren;<br />
den heer C. J. de Visser. Schore;<br />
den heer G. van Gennip, Scheveningen.<br />
De troostprijzen werden verworven door:<br />
mevrouw W Drenth, Assen;<br />
mevrouw G. J. Schrama, Haarlem;<br />
mejuffrouw L. J. H. Louwe, Gouda;<br />
mejuffrouw V Somkeet, Amsterdam;<br />
mejuffrouw J. de Kiewit, Loosduinen;<br />
mejuffrouw R. L'Abéé, Breda;<br />
mejuffrouw Kuling, 's-Gravenhage;<br />
mejuffrouw G. M. Klepper, Amsterdam;<br />
mejuffrouw P Hoffman, Soest;<br />
den heer G. C. Grooteman, Hoofddorp;<br />
den heer J. Brand, Hillegersberg;<br />
den heer P. Boymans, Arnhem;<br />
den heer C R. Wille, Arnhem;<br />
den heer L Deibel, 's-Gravenhage;<br />
den heer J. Noort, Katwijk a/Zee;<br />
den heer Fr. Bloemen, Beek;<br />
mevrouw J. Peters-Knoops, Venlo;<br />
den heer A. Benner, Rotterdam;<br />
den heer T. Post, Enschede;<br />
den heer G. Hilgersom, 's-Gravenhage.<br />
De hoofdprijs van de filmpuzzle werd gewon-<br />
nen door:<br />
mejuffrouw C. Pastijn, Rotterdam<br />
De troostprijzen vielen ten deel aan:<br />
mevrouw S. J. v. Hoorn-Jansen, Utrecht;<br />
mevrouw C. J. Wezenbeek, Haarlem;<br />
mejuffrouw G Hens, Waalwijk;<br />
mejuffrouw A. Nissen, Venlo;<br />
den heer J A. Huybregts, Rotterdam;<br />
den heer F. J. M. Termeulen, Amsterdam:<br />
den heer L. Pellicaan, Amstelveen;<br />
den heer H. Ipema, Groningen;<br />
den heer H. v. Schinkel, Amsterdam;<br />
den heer J Quist, Rotterdam.<br />
ONZE PRIJZEN.<br />
Voor goede oplossingen op iedere<br />
puzzle, rebus, probleem, enzoovoort,<br />
stellen wij een prijs van ƒ 2.50 be-<br />
nevens vier troostprijzen beschik-<br />
hnar. In totaal dus deze week<br />
6 prijzen van ƒ 2.50 elk en<br />
24 troostprijzen.<br />
DE OPLOSSINGEN<br />
op de in dit nummer voorkomende<br />
puzzles, enzoovoort, gelieve men<br />
vóór 6 Juli in te zenden aan Dr.<br />
Puzzelaar, Galgewater 22, Leiden.<br />
Op enveloppe of briefkaart vermelde<br />
men duidelijk:<br />
Oplossingen Zoek en Vind 6 Juli
De sclnlideir IH^ßn wdxm Mee^ewewi<br />
Is het belangrijk om van een kunstenaar een<br />
levensbeschrijving Ie geven met data en ofh-<br />
cieele cijfers?<br />
Ja en neen.<br />
Ontegenzeglijk spelen cTe omstandigheden, de<br />
algemeene maatschappelijke verhoudingen, de<br />
toestanden in een bepaald land of milieu vaak<br />
een rol bij de ontwikkeling van den kunstenaar.<br />
Doch men hechte er niet te veel waarde aan.<br />
Wie diepgaande studie over het talent van een<br />
schilder, een componist of welken begenadigde<br />
ook wil baseeren op data en cijfers, die onder-<br />
schat al te licht de waarde van de vrije, natuur-<br />
lijke ontwikkeling van de gaven dien man of die<br />
vrouw geschonken.<br />
Bij een kunstenaar als Han van Meegeren moet<br />
men er zeker voorzichtig mee zijn.<br />
Hij is een van die menschen, die steeds door<br />
impulsen gedreven zijn gaven tot uiting wist te<br />
brengen, die van deze vrijheid profiteerde, die<br />
er ook het slachtoffer van werd.<br />
Han van Meegeren voelt zelf weinig voor al<br />
die „gegevens". Hij spot er mee.<br />
Toen ik hem vroeg wanneer hij geboren was<br />
antwoordde hij:<br />
Ja, ja, op 10 Oct. 1889, toen huilde mijn<br />
moeder en ik werd geboren en mijn vader rookte<br />
zijn pijpje . . , enz.<br />
Een typisch antwoord voor den „onsocialen"<br />
van Meegeren.<br />
Veel belangrijker was voor mij zijn antwoord<br />
op mijn vraag: Hoe zijt gij er toe gekomen om<br />
schilder te worden?<br />
Woordelijk zei hij:<br />
Uit het feit, dat Vincent van Gogh op zijn<br />
30ste jaar nog niet wist of hij schilder zou wor-<br />
den of dominee, blijkt, dat een kunstschilder<br />
„geboren" wordt.<br />
Dus begon ik als kind de boeken mijns vaders<br />
te bekladden met holbewonersteekeningen.<br />
De puberteit maakte alles heftiger en ernstiger.<br />
Gelukkig lilde mij de 10, die ik op school voor<br />
teekenen, kreeg, niet al te zeer over het paard.<br />
Mijn vader wilde, dat ik ingenieur zou wor-<br />
den. Een ingenieur moet toch ook teekenenl<br />
Voor mij beduidde de titel Ir. eigenlijk Irrtum.<br />
Tot ongeluk van mijn vader (of het tot mijn<br />
geluk was laat ik onbesproken) kreeg ik op 19-<br />
jarigen leeftijd bij een interacademiale prijsvraag<br />
de gouden medaille.<br />
De f200. — , die Ik denzelfden avond van de<br />
Bank van Leening voor deze mooie onderschei-<br />
ding kreeg, had tot direct gevolg, dat ik Delft<br />
en de Technische Hoogeschool verliet, den band<br />
met mijn ingenieursstudie en mijn vader verbrak.<br />
Ik ging studeeren.<br />
Leeren teekenen. Om-<br />
dat ik moest leven,<br />
deed ik examen voor<br />
leeraar teekenen. Voor<br />
kop-teekenen kreeg ik<br />
onvoldoende, voor stil-<br />
levens een 10, het<br />
hoogste cijfer.<br />
Wie de ontwikkeling<br />
van Van Meegeren als<br />
portretschilder kent, zal<br />
moeten toegeven, dat<br />
of van Meegeren bij<br />
zijn examen heel ze-<br />
nuwachtig was óf dat<br />
de examinatoren geen<br />
begrip van teekenen<br />
hadden.<br />
Het kan ook beiden<br />
waar zijn.<br />
De Prins von Turn<br />
und Taxis, die in 1920<br />
door een commissie<br />
een Nederlandschen<br />
schilder liet aanwijzen,<br />
die een jaar lang op<br />
het Kasteel van den<br />
Prins de Italiaansche<br />
kunst mocht bestudee-<br />
ren was oorzaak, dat<br />
Van Meegeren zijn<br />
eerste reis naar Italië<br />
maakte.<br />
Helaas werden de<br />
tijden slechter, de zor-<br />
gen grooter. Van Mee-<br />
gereit wist zich er<br />
doorheen te slaan door<br />
portretschilderen.<br />
Hij was en bleef de<br />
revolutionnair.<br />
Zijn „vrije" werk ge-<br />
tuigt er van.<br />
Het doet vaak aan Hals denken. Alleen „den-<br />
ken", want van Meegeren is zichzelf. Doch hij<br />
kan ook van een teedere preciesheid zijn, die<br />
ontroert.<br />
H.v. Meegeren<br />
Hazenwind<br />
H. v. Meegeren. — Bellenblazen.<br />
Van Meegeren is buitengewoon veelzijdig.<br />
Dat is de groote verdienste van dezen genialen<br />
kunstenaar, die thans in het Zuiden van Frankrijk<br />
woont.<br />
H.v.Meegeren - Hertje<br />
UIT DE WERELD VAN DE SPORT<br />
•<br />
1 —2. Te Rotterdam had de voetbalwedstrijd Sparta —<br />
Feijenoord plaats ten bate van den Bloedtransfusie-<br />
dienst van het Roode Kruis. H.K.H. Prinses Juliana<br />
luisterde den wedstrijd door haar tegenwoordigheid<br />
op. — 1 . De aankomst van Prinses Juliana, ver-<br />
gezeld van den voorzitter van Sparta, den heer<br />
M. J. Overeyner. — 2. Een spelmoment voor het<br />
doel van Feijenoord, die den kamp met 1 —0 won.<br />
3—4. Te Hoorn hebben het BondseUtal en de<br />
Zwaluwen elkaar ontmoet, waarvan wij hierbij twee<br />
foto's geven.<br />
5-6. In het Natuurbad te Bilthoven hadden Zater-<br />
dag l.l. zwemwedstrijden plaats, waarvoor groote<br />
belangstelling bestond. — 5. De temperatuur van het<br />
water wordt geprobeerd. Van links naar rechts de<br />
dames R. van Veen; let van Feggelen ; mevrouw De<br />
Dood, Jopie Waalberg. 6. Jopie Waalberg bij den<br />
finish van de tweehonderd meter schoolslag voor<br />
dames, in welk nummer zij winnares werd.<br />
7. Bij de roeiwedstrijden van Argo, te Nijmegen ge-<br />
houden, won de Vliet-ploeg het nummer dames-<br />
achten. — Het verheugde troepje.<br />
8. Te Amsterdam vond de eerste Nationale Boschplan<br />
Wandeltocht plaats, georganiseerd door de wandel-<br />
sportvereeniging „Frankendael ". — De groep van<br />
L.W.V., die aan den tocht deelnam, onderweg.
Mr. Moto Boomt<br />
uilgangapunt «cm<br />
onderzoek dos met<br />
VotgU geprepareei-<br />
doa bokshandschoen.<br />
Confrontatie met het|<br />
i BlachtoHér.<br />
'P*-" f<br />
■ï*JliiïL^<br />
-«•ü<br />
|<br />
MR- MO) $ P e . e 't<br />
■,wf<br />
Regie; James Tinling.<br />
Mr. Moto Peter Lorre<br />
Lee Chan Key Luke<br />
Bill Stcele Dick Baldwin<br />
Penny Kendall Lynn Bari<br />
Nick Crowder Douglas Fowley<br />
Linda Benton Jayne Regan<br />
Luitenant Riggs Harold Huber<br />
Wellington Maxie Rosenbloom<br />
Philip Benton John Hamilton<br />
Connors George E'. Stone<br />
Clipper McCoy Bernard Nedcll<br />
Gabby Marden Charles Williams<br />
Officier van Justitie Pierre Watkins<br />
Joey Lon Chaney Jr.<br />
20th Century Fox-film.<br />
Mr. Moto heeft het drukst bezochte col-<br />
lege van heel de juridische faculteit.<br />
Ook de school voor hooger politie-<br />
personeel volgt met de grootste aandacht de<br />
practische en theoretische lessen, welke de<br />
Japansche poTitie-expert geeft. Een der trouw-<br />
ste leerlingen is Lee Chan, de zoon van den<br />
beroemden Chineeschen speurder Charlie Chan.<br />
Opwindend moet het heeten, dat een plot-<br />
selinge moord allen opschrikt en hen 'voor den<br />
ernst der feiten stelt. Het betreft een misdaad<br />
in de bokswereld; de bekende midden-gewicht<br />
Bill Steele heeft zijn tegenstander knock-out<br />
geslagen en deze sterft. Echter niet aan de ge-<br />
volgen van het boksen, maar door het een of<br />
ander giftig vocht, dat tijdens den wedstrijd in<br />
zijn oog moet zijn gekomen. Het is dus van het<br />
grootste belang te weten te komen, hoe dat in<br />
zijn werk is gegaan en of de bokser Steele<br />
schuldig of onschuldig aan deze misdaad is.<br />
Het gif is op zijn handschoen gevonden en<br />
dat is een zeer bezwarende aanwijzing!<br />
Natuurlijk is het 't gemakkelijkst hieruit te<br />
concludeeren, dat Steele de dader is, maar Mr.<br />
Moto is van oordeel, dat het hier een uiterst<br />
geraffineerde misdaad betreft; onderzoekingen<br />
hebben aangetoond, dat de vloeistof op dezen<br />
handschoen moet zijn gespoten! Maar door<br />
wien? En hoe?<br />
Wellicht zou Mr. Moto eenige hulp gehad<br />
hebben aan Lee Chan, maar deze heeft zelf de<br />
handen vol met een medeleerling, den oud-bok-<br />
ser Wellington, die thans voor speurder wi<br />
worden opgeleid, maar die een eigenaardig en<br />
slecht passend gebrek heeft :hij lijdt aan klep-<br />
tomanie!<br />
Inmiddels schiet het onderzoek niet hard op.<br />
De misdadiger hult zich volkomen in het duis-<br />
ter en de moeilijkheden stapelen zich op. Ein-<br />
delijk en ten laatste komt er wat licht. Wel is<br />
waar kan Mr. Moto nog in het geheel niet zeg-<br />
gen wie de dader is, maar de wijze, waarop hij<br />
te werk is gegaan, wordt hem duidelijker. Dus<br />
besluit hij een val voor hem op te stellen, die<br />
een toonbeeld is van Aziatische sluw-<br />
heid. Hoe een en ander in zijn werk<br />
gaat, hoe de misdadiger — waartegen<br />
geen der toeschouwers een oogenblik<br />
verdenking heeft gekoesterd — daar<br />
invjiegt, wordt als verrassende onthul-<br />
ling btwaart voor hen, die het werk<br />
met eigen oogen zullen aanschouwen.<br />
i u<br />
Sluipmoord! Mr. Moto<br />
U in govaar.
Reizigors, voor liet eerst in Japan ko-<br />
men, verbazen er zich meestul over, dnt<br />
ui tie huizen, zelfs de paleizen en de<br />
grootste hotels, van hout zijn opgetrokken.<br />
Als zij echter eenige maanden in hel Land van<br />
de Rijzende Zon hebben vertoefd, zijn zij<br />
dankbaar voor het feit, dat er zoo goed uls<br />
geen steenen pebouwon zijn, en hegrijpen zij,<br />
waarom er bij het optrekken der houten hui-<br />
zen geen g-ebruik van spijkers werd gemaakt.<br />
Ze zijn dan namelijk lol de ontdekking geko-<br />
men, dat de herhaalde aardschokken, waarvan<br />
Japan te lijden heeft, gebouwen van cement<br />
"1 steen uiterst gevaarlijk zouden makt*«, en<br />
dat 1 toepassen van „zwaluwslaarten" in plaats<br />
plaats van 1 g-cbruik van spijkers 't mogelijk<br />
maakt, dat een huis kapot „geschokt" wordt<br />
en weer in elkaar gezet, zonder dal daarbij<br />
menschenlevens te betreuren zijn.<br />
Japan ligl in een gebied, waar zich vele<br />
aardbevingen voordoen. Gemiddeld worden er<br />
drie schokken per dag- gereg-istreerd, ofschoon<br />
de meeste er van te licht zijn om door 't pu-<br />
bliek te worden waargenomen.<br />
Japan is niet het eenige gebied, waar aard-<br />
schokken een gewoon verschijnsel vormen.<br />
Zij komen ook zeer veelvuldig voor in een<br />
slrook, welke zich uitstrekt door Zuid-Europa<br />
en Azië, en langs de westkust van Noord- en<br />
Zuid-Amerika. Geruimen tijd dachten de ge-<br />
leerden, dat de nabijheid van de zee daarmee<br />
in verband stond, doch deze meening heeft<br />
men thans prijsgegeven.<br />
In den loop der lijden heeft men reeds vele<br />
theorieën over het ontstaan van aardbevingen<br />
opgebouwd, en thans is men vrijwel algemeen<br />
overtuigd, dat men deze in twee categorieën<br />
kan onderscheiden, namelijk de tektonische en<br />
de vulkanische aardbevingen, waarbij dan nog'<br />
als derde de instorlingsbevingen komen,<br />
welke laatste veroorzaakt worden door het in-<br />
storten van holen, diep in den grond.<br />
De tektonische aardbevingen zijn verreweg<br />
het belangrijkste, en ook wat de gevolgen be-<br />
treft het hevigst. Terwijl instortingsaard-<br />
bevingen gewoonlijk slechts in streken met 'n<br />
kalkachligen bodem voorkomen, en vulkani-<br />
sche bevingen meestal niet zeer sterk zijn —<br />
ze worden hoogstens tot op eenige honderden<br />
kilometers van den vulkaan, die ze veroor-<br />
zaakt, gevoeld — worden do schokken, welke<br />
door tektonische aardbevingen worden opge-<br />
wekt tot op zeer grooten afstand waargeno-<br />
men, met als gevolg natuurlijk, dat de er door<br />
veroorzaakte schade er evenredig aan is. Be-<br />
kend is bijvoorbeeld, dat bij de aardbeving<br />
van San Francisco in hel jaar 1906 de opper-<br />
vlakte, waar de schokken gevoeld werden,<br />
honderdduizend K.M. 2 bedroeg, terwijl bij de<br />
aardbeving in Britsch-lndië van 1897 de<br />
DE AARDE HEEFT GEBEEFD ...<br />
In 1923 werd Tokio door een aardbeving, gevolgd door een hevlgen<br />
brand, grootendeels verwoest. Bijna 73.000 personen verloren het leven.<br />
De verschrikkelijke ruïne.<br />
schokken zich zelfs merkbaar maakten op een<br />
gebied van vierhonderdduizend K.M 2 .<br />
Over de oorzaken van tektonische aard-<br />
bevingen heeft men de volgende theorie opge-<br />
steld, welke vrijwel algemeen wordt aanvaard.<br />
De rots- en sleenformalies der aarde strek-<br />
ken zich, zooals bekend is, tol zeer diep in het<br />
innerlijke van de aardkorst uit, soms wel tot<br />
honderd kilometer onder den grond. Door<br />
allerlei oorzaken, vaak door de hevige span-<br />
ningen welke in het inwendige der aarde heer-<br />
schen, breken deze sleenformalies soms plot-<br />
seling- door midden, mei hel gevolg-, dal de<br />
beide helften aan de breukzijdc langs elkaar<br />
schuiven. Dit veroorzaakt dan de schokken.<br />
DE „TEEKENING" VAN EEN AARDBEVING,<br />
De geleerden hebben een vernuftig toestel uitgedacht om aard<br />
bevingen zichiell te doen registreeren, en te doen aangeven waar<br />
lij plaats vonden. Dit toestel heet seismograal. Onze afbeelding<br />
toont een gedeelte van een beroet papier, waarop een aard-<br />
beving haar geschiedenis schreef, door middel van de seismo-<br />
graal. Het papier werd onder een naald doorgetrokken, die acn<br />
de onderzijde van een slinger is bevestigd. Toen de aarde begon<br />
te beven, beefde het papier eveneons, waardoor de sterke of<br />
wijkingen van de overigens tamelijk rechte lijnen ontstonden.<br />
welke dikwijls zulke ontzettende verwoes-<br />
tingen kunnen aanrichten, vooral wanneer 't<br />
zoogenaamde epicentrum*) nabij de kust ligt.<br />
Als een gevolg hiervan komen de hevigste<br />
aardbevingen met de ergste gevolgen dan ook<br />
meestal in de nabijheid der zee voor. Wij her-<br />
inneren bijvoorbeeld aan de aardbeving Ie<br />
Lissabon, in 1755, waarbij de heele stad prac-<br />
tisch werd verwoest en meer dan vijftigdui-<br />
zend menschenlevens verloren gingen, en<br />
voorts aan die van Tokio, 1860, en Sicilië<br />
en Calabrië, 1908. Bij de tweede aardbeving<br />
verloren meer dan tweehonderdduiz-end men-<br />
schen het leven, terwijl de laatste aan bijna<br />
tachtig-duizend personen hel leven kostte.<br />
) De plaats aan de oppervlakte der aarde van waaruit een<br />
aardbeving zich naar alle zijde over de aardoppervlakte schijnt<br />
te verbreiden. Het is gelegen b^en den werkelijken aard-<br />
bevingshaard in de diepte.<br />
EFTooo<br />
Dergelijke catastrofen zijn in ons land geluk-<br />
kig onbekend!<br />
De Oostelijke helling van l bekende Sierra-<br />
Nevada-gebergte in de Vereenigde Staten is<br />
t.rtslaan als een gevolg van een tektonische<br />
aardbeving. Hel gebergte is op een kwaden<br />
dag namelijk om zoo te zeggen door midden<br />
gebroken, waarbij de Westelijke helft om-<br />
hoog rees, terwijl de andere, de Oostelijke<br />
helft, zonk, en daardoor hel zoogenaamde<br />
Gntote Bekken vormde. Natuurlijk is dit niet<br />
ineens gebeurd, maar als een gevolg- van ver-<br />
schillende verglijdingen.<br />
Ofschoon de afstand waarover de bodem<br />
rijst oi daalt dikwijls niet meer bedraagt dan<br />
eenige centimeters — hetgeen reeds niet wei-<br />
nig is Ie noemen! — zijn de daardoor aange-<br />
richte gevolgen toch dikwijls ontzettend.<br />
Gewoonlijk worden uitbarstingen van vulka-<br />
nen voorafgegaan of vergezeld door aard-<br />
bevingen. De in den krater op en neer gol-<br />
vende gesmollen stollen — lava en dergelijke<br />
— doen den geheelen vulkaan en zijn omge-<br />
ving trillen. Zooals wij echter reeds opmerk-<br />
ten, zijn de schokken welke door een vulka-<br />
nische aardbeving worden veroorzaakt slechts<br />
op betrekkelijk geringen afstand te voelen. Bij<br />
de uitbarsting van den Etna in 1910 bijvoor-<br />
beeld, kon men de daardoor veroorzaakte aard-<br />
beving op tien kilometer afstand slechts zwak<br />
voelen, terwijl de geweldige uitbarsting van<br />
den Mont Pelée op hel eiland Martinique in<br />
1902, waarbij de stad Sainl-Pierre totaal ver-<br />
woest werd, zelfs in hel geheel niet van een<br />
uitbarsting vergezeld ging.<br />
Na een aardbeving treden soms in dezelfde<br />
streek nog heel hing verschillende zwak-<br />
kere bevingen op, zoogenaamde nabevingen.<br />
Soms kan dit nabeven wel eens maandenlang<br />
aanhcuden, terwijl men daarbij soms honderd<br />
en meer stoelen per dag kan waarnemen.<br />
Zooals algemeen bekend is, worden de aard-<br />
bevingen opgeteekend in de verschillende<br />
daartoe ingerichte laboratoria door middel<br />
van een seismogruaf. Dit is een vernuftig- uit-<br />
gedacht toestel, beslaande uil een langen<br />
slirger, die zóó is opgehangen, dat het boven-<br />
ste gedeelte steeds in rust blijft, hoe de aarde<br />
ook schokt of trilt. Aan het onderste einde<br />
van den slinger bevindt zich een naald, die op<br />
een met roet bedekt papier, dal er onder door<br />
getrokken wordt, een rechte lijn trekt. Zoodra<br />
echter de aarde begint te trillen, vertoont de<br />
liin verschillende afwijkingen, waaraan men<br />
niet alleen de sterkte van de aardbeving, doch<br />
ook den afstand waarop deze plaats vond,<br />
kan berekenen. Het diagram van een aard-<br />
beving vindt men hierbij gereproduceerd. Dui-<br />
delijk zijn daarop de afwijkingen van de<br />
rechte lijnen Ie conslateeren.<br />
DE VERWOESTINGEN IN SAN FRANCISCO<br />
na de aardbeving van 1906. Heele huizenrijen stortten in, en werden als<br />
het ware met den grond gelijk gemaakt.<br />
?ÄM MILES WAT o oo ^<br />
oooW©©^ DEPiÜIIEIilNI<br />
F J<br />
AX--*<br />
v «»*•*•<br />
r<br />
^ £*'*'<br />
'* ^<br />
m<br />
•^r^v'<br />
Een vertegenwoordiger van de familie der Reuzen-schildpadden. Slechts<br />
winig dieren worden zoo oud als deze beesten, die wel overblijfselen uit<br />
en voorhistorisch tijdperk lijken te zijn. De hier afgebeelde schildpad wordt<br />
op minstens honderdvijftig jaar geschat.<br />
MIST EN WOLKEN<br />
Mist en wolken zijn eigenlijk hetzeKde, maar de wolken worden<br />
veroorzaakt door de verdichting van waterdamp in de hooge<br />
lucht, terwijl mist ontstaat door verdichting van waterdamp<br />
nabij den grond. Mist is dus in werkelijkheid niets anders dan een wolk,<br />
die op den grond rust.<br />
Indien het vocht in de atmosfeer zich verdicht tot kleine droppeltjes en<br />
deze blijven in de lucht hangen om den top van een berg, dan is er, voo.-<br />
den beschouwer in de vallei beneden, een wolk om den berg. Maar als<br />
hij naar boven klom tot in de wolk, dan zou het blijken, dat het mtst was.<br />
De droppeltjes water in de wolken en in den mist moeten wel zeer klem<br />
zijn daar zij in de lucht kunnen blijven hangen. Men heelt dan ook uit-<br />
gerekend, dat er bij zijn, waarvan de doorsnede niet grooter is dan een<br />
zesduizendste centimeter.<br />
ZE GAAT EEN MAN KOOPEN!<br />
Miss Klai, een schoone uit Burma met een Giraffe-nek - waarom<br />
zij volgens het oordeel van haar stamgenooten juist zoo mooi<br />
|5] _ keert, i * na «^ met «o* een ö^n circus r-imic een ppn reis om de wereld gemaakt<br />
te hebben, naar haar vaderland terug, om daar, volgens de zeden van haar<br />
land, een man te koopen! Naar Miss Klai beweert, i de eenige man dien<br />
de moeite waard vindt om te hebben er een dien zij kan koooen met<br />
zij<br />
geld, dat zij zeil heeft verdiend.<br />
EEN ORIGINEEL IDEE<br />
De burgemeester van New Castle, Indiana, heeft iemand wegens open-<br />
bare dronkenschap veroordeeld om ell achtereenvolgende Zondagen den<br />
kerkdienst bij te wonen.<br />
HET HART VAN VOLTAIRE<br />
Het hart van den beroemden Franschen schrijver Voltaire bevindt<br />
zich niet bij DIJ zijn lichaam in het Pantheon te Parijs doch in<br />
een verguld kistje de Nationale Bibliotheek Fransche<br />
hoofdstad.<br />
DE ZWARTE DROPPEL VAN VENUS<br />
Soms passeert de planeet Venus tusschen de aarde en de zon, en<br />
dit wordt de doorgang van Venus genoemd. Natuurlijk lijkt de<br />
planeet dan zwart tegen den schitterenden achtergrond van de<br />
zon, en wanneer zij bij den rand van de zon komt schijnt er aan den<br />
eenen kant een kleine zwarte plek te zitten, die de p aneet er uit doet zien<br />
als een zwarte droppel in olaats van als 'n rond schijfje, en daarom spreken<br />
de sterrenkundigen van den Zwarten Droppel van Venus. Het kleine zwarte<br />
plekje is een gevolg van gezichtsbedrog, maar de oorzaak er van kan<br />
men niet verklaren.<br />
TOCH GOED TERECHTGEKOMEN<br />
jarry Wardman, een molenaarsknecht, werkte voor zijn passage<br />
op een schip, waarvan hij dacht, dat het naar Australië voe H Hij kwam echter in Amerika terecht, waar mj<br />
ling in zijn zak aan land stapte en . . . een lortuin maakte van zes milhoen<br />
1-<br />
hij met zeven shi<br />
pond.<br />
Er zijn tweehonderd sterrenwachten op de wereld, die tezamen<br />
vierhonderddertig groote kijkers beschikken.<br />
over<br />
IOO<br />
VERZEKERD KAPITAAL<br />
HAV BANK<br />
SCHIEDAM<br />
HooWdir. G W von Bergen Wolraven<br />
Uw Maatschappij voor<br />
Levens-, Studie of<br />
Lijf renteverzeker ng.<br />
Vroaaf brochure<br />
—— >----■<br />
^RUK<br />
VROUW<br />
WEKELIJKS<br />
10CT<br />
UW WEEKBLAD,<br />
MEVROUW,<br />
geeft U meer<br />
dan het U kost<br />
ivA<br />
TANDPASTA<br />
(NEDERLANDSCH FABRIKAAT)<br />
reinigt, desinfecteert en polijst Uw gebit<br />
zonder het glazuur aan te tasten.<br />
Tuben k IS en 60 cents.<br />
»verdadi^<br />
ranspiral<br />
V ochtige, donkere plekken onder de armen.... Iedereen ziet<br />
ze. De doordringende reuk, die ervan uitgaat, hindert<br />
een ieder, die in Uw nabijheid komt.<br />
Zelf merkt U het helaas niet. Wel merkt U den reuk der transpi-<br />
ratie van anderen. U voelt zich diep gegriefd, wanneer Uw<br />
kennissen Uw gezelschap mijden. Zoek niet naar een andere<br />
reden, Uw transpiratie is de schuld. Doe er direct tets tegen.<br />
Transpireeren is noodzakelijk en mag niet<br />
onderdrukt worden. Uw gezondheid zou er<br />
gevaat bij loopen, indien de uitwaseming der<br />
giftige sappen werd tegengehouden. Odorex<br />
van Prof. Dr. Polland onderdrukt de tran-<br />
spiratie NIET, doch maakt ze normaal,<br />
onzichtbaar en reukloos.<br />
| Na de eerste toepassing reeds voelt U een<br />
| aangename verfrissching en verlichting. De<br />
j doordringende reuk is verdwenen. Geen<br />
[donkere plekken meer, die Uw mooie ja-<br />
1 ponnen bederven. Aan Uw charme wordt<br />
niet langer afbreuk gedaan.<br />
Odorex bevat medi- ...<br />
analen alcohol van Koop nog heden een flacon Odorex bi|<br />
de juiste sterkte om Uw Apoth., Drog. of Parfumeur. De flacon<br />
bacteriën te dooden. van 94 as. is voldoende voor vele maanden.<br />
Hyptrtrophie (y.rwi ding »on d. .Odor.xbr.nofd.kl.tr.nt.rugM<br />
fron.Pirafi«Wi.r.n) i. in d. m..sf. nahiur .,k. funcf .. D » ov «' d °3<br />
a.»oH.ndeoorzook»ono».rdodiB. frontpirah. houd» op, " *« , f<br />
frompiraf... normool.<br />
Odorex Tegen
KAiïiö? um<br />
Luke Brandon was een bijzonder<br />
mensch — dat wil zeggen: iemand<br />
met bijzondere gaven. Hetgeen in<br />
theorie misschien hetzelfde is, doch in de<br />
practijk van het leven zeker niet. Dat<br />
iemand een bijzonder mensch is, ziet men<br />
hem gewoonlijk aan; bijzondere eigenschap-<br />
pen liggen echter dikwyls onder de opper-<br />
vlakte verborgen, en treden pas aan den<br />
dag. wanneer de eigenaar er van dit noodig<br />
oordeelt of wanneer de omstandigheden er<br />
toe leiden.<br />
Hij poseerde nooit voor een Sherlock<br />
Holmes. Hij beweerde nooit, dat hij de eigen-<br />
schappen bezat die onontbeerlijk zijn voor<br />
den detective van hoogere orde. Hij trok<br />
nooit ellenlange conclusies, en legde dus bij-<br />
gevolg ook nooit aan iemand uit, hoe hy er<br />
aan kwam. Hij werkte voor een groot deel<br />
op intuïtie, en bezat de daarmee misschien<br />
noodzakelijke verbonden eigenschap om<br />
sommige menschen bepaalde dingen over<br />
zichzelf te doen loslaten, die zy juist graag<br />
hadden willen verzwijgen.<br />
Hrandon was uitstekend gesitueerd en dol<br />
op reizen. Hy trok van het eene land naar<br />
het andere — hy was ongetrouwd — en<br />
bleef wat men noemt hangen, waar het hem<br />
beviel. Waar hij kwam, leerde hij altyd<br />
menschen kennen. Hij was een echt gezel-<br />
schapsmensch, die uitnemend de kunst ver-<br />
stond om gezellig te praten, maar die nog<br />
beter de kunst van het luisteren onder de<br />
knie had. De menschen mochten hem.<br />
Een jaar of wat geleden was hij onder de<br />
bekoring gekomen van een bepaalde stad in<br />
Zwitserland. Zijn bedoeling was, er een<br />
paan dagen te blijven. Maar het Monfort-<br />
Hotel was zeer geriefelyk, het weer prachtig<br />
en er logeerden interessante menschen. Zoo<br />
kwam het, dat hy'na verloop van die paar<br />
dagen niet vertrok. Er was een behoorlijke<br />
club, waar men veel bridge speelde. Hy<br />
werd er lid van en speelde er gewoonlijk<br />
lederen dag van halfvyf tot zeven uur. Hy<br />
speelde met menschen van verschillende<br />
nationaliteiten. Onder hen bevond zich een<br />
Griek van ruim middelbaren leeftyd ■—<br />
bleek, melancholiek, in zichzelf gekeerd en<br />
een uitstekend partner in het spel. Hij was<br />
dol op bridgen, en scheen alleen daarvoor<br />
te leven.<br />
Op een avond, toen de laatste robber was<br />
gespeeld, hadden deze Griek, Brandon,<br />
eenige andere beeren en ik ons verzameld<br />
in de hal van de club, waar gemakkelijke<br />
stoelen stonden en waar men een soort bar<br />
had ingericht. En in den loop van een niet<br />
al te vlot gesprek zei de Griek — die Zola-<br />
kosl-is heette — opeens, en alsof het hem<br />
ontviel, dat hij in den afgeloopen nacht een<br />
droom had gehad, die grooten indruk op<br />
hem had gemaakt. Hy zei het, terwijl hy<br />
zenuwachtig om zich heen keek, en het was<br />
duidelijk, dat hy nu hy er eenmaal over<br />
gesproken had, zijn droom vertellen wilde.<br />
Alsof hem dat zou opluchten.... Maar ge-<br />
woonlijk is er niets vervelenders dan te<br />
moeten luisteren naar iemand, die een relaas<br />
van zijn droom geeft, want dat is immers<br />
vaak net zoo onsamenhangend als de droom<br />
zelf. Zoo kwam het dan ook, dat degene, die<br />
zich in het clubje bevonden waartoe ook<br />
Zolakostas behoorde, na zijn verklaring het<br />
stilzwijgen bewaarde. Klaarblijkelijk waren<br />
zij absoluut niet verlangend de bijzonder-<br />
heden van zijn droom te vernemen. Maar<br />
Brandon zei toch, nadat hij Zolakostas een<br />
eigenaardigen blik had toegeworpen: „Wilt<br />
ii ons uw droom niet vertellen?"<br />
„Mei genoegen," zei Zolakostas direct. „Ik<br />
droomde, dat ik in het holst van den nacht<br />
door een groofe stad liep. Ik moest onwille-<br />
keurig aan New York denken, hoewel ik<br />
daar nooit geweest ben, maar er waren<br />
enorme gebouwen, die zich als torens tegen<br />
de donkere lucht verhieven. Terwijl ik een<br />
groot, verlaten plein overstak, hoorde ik<br />
opeens voetstappen achter my en opkijkend,<br />
liep er een man van een jaar of vyftig naast<br />
mi). Hij was lang en had een bijna duivel-<br />
sche uitdrukking in zyn oogen, die echter<br />
tóch treurig stonden. Ik had beslist den<br />
indruk, dat het een slecht mensch was,<br />
maar dat hij zich op de een of andere wijze<br />
schaamde over zyn eigen slechtheid.<br />
„Dat kan zeer goed," merkte Brandon op.<br />
De Griek keek Brandon met zyn donkere,<br />
melancholieke oogen aan en vervolgde:<br />
„Terwyl hy naast me liep, greep hy rayn<br />
arm en fluisterde my in het oor: „U moet<br />
met me meekomen." Ik voelde mij als door<br />
een macht in my genoodzaakt om te doen<br />
wat hy zei, en ging met hem mee. Hy bracht<br />
my door de deur van een groot modern<br />
hotel. Terwijl we naar binnen gingen hoorde<br />
ik ergens in de buurt een klok drie uur<br />
slaan. We liepen een schemerig verlichte<br />
hal door en stapten in een electrische lift,<br />
die mijn metgezel bediende. De lift gleed<br />
naar de derde verdieping van het hotel. We<br />
stapten uit en stonden aan het begin van<br />
een zeer lange gang, waarin een dik karpet<br />
lag en die electrisch was verlicht. Aan den<br />
linkerkant van de gang bevond zich een<br />
reeks deuren, met vergulde getallen er<br />
boven.<br />
„U denkt, dat de menschen in deze kamers<br />
allemaal slapen?" fluisterde mijn metgezel.<br />
„Wacht een oogenblik!"<br />
Hy bracht my een eindje in de gang, bleef<br />
staan voor een deur waarboven een vergulde<br />
1 stond en stampte op het karpet. Direct<br />
gingen alle deuren op de gang open, zoodat<br />
ik in staat was in alle kamers te kijken. In<br />
het eerste vertrek zag ik een man, die een<br />
stapel bankbiljetten zat te tellen, die hij van<br />
een vriend, waar hy mee was uitgeweest,<br />
had gestolen. We gingen naar het volgende<br />
nummer. Hier hadden een getrouwde man<br />
en vrouw hevige ruzie — het soort woorden,<br />
dat men nóch vergeten nóch vergeven kan.<br />
We konden de duistere haat in hun zwarte<br />
oogen zien schitteren. We gingen naar de<br />
deur van de volgende kamer. Hier lag een<br />
meisje, een kind nog, te sterven, terwijl de<br />
zuster die by haar bedje zat, glimlachend<br />
een liefdesbrief zat te lezen. We gingen<br />
verder en verder langs de gang, en in iedere<br />
kamer zagen wij iets waardoor de afschuwe-<br />
lijkste karaktereigenschappen der menschen<br />
onthuld werden, egoïsme, hebzucht, haat,<br />
misdaad. . . . Eindelijk kon ik het niet langer<br />
verdragen en ik keerde my om, ten einde<br />
de vlucht te nemen. Maar myn metgezel<br />
greep myn arm en hield my stevig vast.<br />
Weer stampte hij op het karpet. Al de deuren<br />
op de gang werden onzichtbaar gesloten.<br />
Toen keek hij mij diep in de oogen en zei<br />
op een toon van groote bitterheid: „En<br />
zóó zyn nu velen van ons...."<br />
Ik hoorde de klok weer slaan — thans<br />
vier slagen! Ik werd wakker en keek direct<br />
op mijn horloge. De wijzers stonden op vier<br />
uur...."<br />
Toen de Griek zweeg hcerschte er een<br />
oogenblik diepe stilte. En gedurende die<br />
stille kreeg ik een «eer onbehaaglijk gevoel<br />
over my. Waarom zou ik niet kunnen zeg-<br />
gen, maar het leek mij alsof achter den<br />
droom, die Zolakostas ons had verteld, iets<br />
geheimzinnigs school, en alsof hij dat wist.<br />
„En zóó zijn nu velen van ons. ..." — Het<br />
was geen prettig einde van den droom. Ik<br />
zag hoc een paar beeren van ons gezelschap<br />
een snellen, heimelijkcn blik op Zolakostas<br />
wierpen, en toen weer direct vóór zich<br />
keken. Daarop ging er een geringe beweging<br />
door ons kleine kringetje, alsof sommigen<br />
wilden opstaan en met een poging tot een<br />
opgewekt „Nu goedenavond...." wilden<br />
vertrekken. Maar toen begon Brandon te<br />
spreken, en de beweging hield op. Ik geloof,<br />
dat we allemaal voelden, dat er meer moest<br />
komen, en dat het ongewoon of interessant<br />
zou zyn. Terwyl hy zich tot Zolakostas<br />
wendde, zei Brandon:<br />
„U zei toch, dat die man u langs de heele<br />
gang leidde en dat alle deuren open waren?"<br />
„Ja," antwoorde Zolakostas.<br />
„In hoeveel kamers keek u?"<br />
„In heel veel."<br />
„U bezocht ze achtereenvolgens?"<br />
„Hoe bedoelt u?"<br />
„Ik bedoel, ging u van één naar twee, van<br />
twee naar drie en zoo vervolgens?"<br />
„O, ik begrijp u. Ja, inderdaad...."<br />
„Ging u tot nummer veertien?"<br />
Na een korte pauze antwoordde Zolakos-<br />
tas: „Ja."<br />
„En nummer veertien was de laatste<br />
kamer waar u in keek, nietwaar?"<br />
„Waarom.... hoe wèèt u dat?" vroeg de<br />
Griek, terwyl hy, een verschrikten blik in<br />
zijn oogen, voorover in zyn stbel leunde en<br />
Erandon doordringend aankeek. Ik zag<br />
duidelijk, dat er kleine zweetdroppeltjes op<br />
zijn voorhoofd begonnen te parelen.<br />
„0, zoo maar.... Ik dacht, dat het wel<br />
eens nummer veertien kon zyn geweest."<br />
„Ah...." zei de Griek.<br />
Een oogenblik geloofde ik, dat hy niet ver-<br />
der op de vraag van Brandon zou ingaan,<br />
maar ik vergiste mij, want na eenige aarzeling<br />
zei hy: „Ja, de laatste kamer waar ik in keek,<br />
was nummer veertien." Ik geloof, dat wy op<br />
dat ^ogenblik allemaal onze oogen op<br />
Brandon hadden gericht, en dat wij alle-<br />
maal verbaasd waren. Ik was het in ieder<br />
geval. De Griek stelde de vraag, waar wy<br />
misschien allemaal aan dachten: .„Waarom<br />
dacht u, dat het kamer veertien was?"<br />
„Waarom ik dat dacht?" zei Brandon<br />
tamelyk achteloos. „O, zoo maar. ... Het<br />
leek me net alsof ik in gedachten nummer<br />
veertien zag staan en dat er toen een aantal<br />
deuren gesloten werden...."<br />
„Vreemd, zéér vreemd," mompelde Zola-<br />
kastos, zich het zweet van zyn voorhoofd<br />
wisschend. Zyn oogen waren onafgebroken<br />
op Brandon gericht. „Ik dacht soms eerst,<br />
dat u gedachten lezen kon. ..."<br />
„Zoo nu en dan kryg ik indrukken," zei<br />
Brandon. „Ik beweer echter heelemaal niet,<br />
dat ik gedachtenlezer ben, want ik kan die<br />
indrukken niet krygen wanneer ik wil."<br />
En toen, daar Zolakostas niets meer zei<br />
en het al laat was geworden, brak ons kleine<br />
clubje op. Iedereen ging veel ernstiger naar<br />
huis dan gewoonlijk. De droom van Zola-<br />
kostas scheen zwaar op ieders denken te<br />
wegen, vooral door de manier, waarop<br />
Brandon er op had gereageerd.<br />
Ik logeerde eveneens in het Monfort-<br />
Hotel — ik was er reeds veel langer dan<br />
Brandon — en dien avond vroeg ik hem,<br />
of hij met me mee naar huis wilde wandelen,<br />
daar we toch denzelfden kant uit moesten.<br />
Hy stemde direct toe, en terwyl wij door de<br />
gezellig verlichte .straten liepen, sloeg er<br />
ergens in de verte een klok, hetgeen mij<br />
deed denken aan de klok, die de Griek in<br />
zijn droom had gehoord. Brandon scheen<br />
dezelfde gedachte te krijgen, want hij vroeg<br />
opeens:<br />
„U logeert hier al een poosje?"<br />
„Ja."<br />
„Veel langer dan ik?"<br />
„0 ja."<br />
„Woont die Griek in een hotel?"<br />
„Ik geloof het wel."<br />
„Kent u den naam er van?"<br />
„Ik ben er niet zeker van. Maar ik heb<br />
iemand meen ik hooren zeggen, dat hij in Le<br />
Panier d'Or logeert. Het is een klein hotel,<br />
niet ver van het Casino en vlak bij het<br />
meer."<br />
„Ik heb dien naam al eens gezien. Woont<br />
hy er alleen?"<br />
„,Dat weet ik werkelijk niet. Ik ken hem<br />
nauwelijks. Maar ik heb hem nooit met<br />
iemand gezien. Doch ik moet er bijvoegen,<br />
dat ik hem bijna nooit ergens anders dan<br />
op de club heb ontmoet."<br />
„Ik ook niet. Hy schijnt alleen te leven<br />
om te kunnen bridgen. Hij speelt uitstekend.<br />
„Een saai leven, lykt het mij," beweerde<br />
ik. „Het lijkt me een uitgedroogd type. Maar<br />
ik moet zeggen, dat ik zyn droom zeer in-<br />
teressant vond. Ik ben^ overtuigd, dat ik<br />
hem nooit vergeten zal."<br />
„Ik ook niet," zei Brandon. „En de reden<br />
is, dat het een droom was, die een dieperen<br />
zin had. Hij deed iedereen, die hem hoorde,<br />
opeens denken over de dingen die er in het<br />
leven achter gesloten deuren gebeuren^ Ze<br />
lijken zoo onschuldig, die gesloten deuren.<br />
En de stilte in die groote gangen lijkt zoo<br />
diep En het is net, alsof iedereen vredig<br />
slaapt. Maar de werkelijkheid is heel anders.<br />
Het leven gaat verder achter die gesloten<br />
deuren, het leven met zijn afschuwelijkheid.<br />
Geen wonder dat de stilte bijna gehoord<br />
kon worden toen Zolakostas een paar keer<br />
zweeg, dat saaie uitgedroogde type!"<br />
„U gelooft niet, dat hij dat is?" vroeg ik,<br />
omdat ik een byna spottenden klank in<br />
Brandons stem meende te hooren.<br />
„Ik betwijfel ten sterkste, of een saai type<br />
ooit zóó'n droom gehad zou hebben."<br />
„U gelooft, dat de menschen hun karak-<br />
ter' uiten door hun droomen?"<br />
.Waarom niet? Wy uiten ons karakter<br />
altyd, waarom dus niet wanneer we<br />
droomen?"<br />
„En toch is het<br />
vaak moeilijk om<br />
iemands karakter te<br />
kunnen lezen."<br />
Brandon ant-<br />
woordde niet en na<br />
een kort stilzwijgen<br />
voegde ik er aan toe:<br />
„Ik wou, dat u me<br />
vertellen wilde hoe<br />
u het nummer van<br />
die laatste kamer<br />
wist waarin Zola-<br />
kostas in zyn droom<br />
gekeken heeft?"<br />
„Zooals ik reeds<br />
in de club heb ge-<br />
zegd, zag ik het getal<br />
veertien en toen een<br />
aantal deuren, die<br />
gesloten werden."<br />
„En was dat alles?"<br />
Brandon keek mij<br />
op een zonderlinge<br />
manier van terzijde<br />
aan. „O neen," ant-<br />
woordde hij.<br />
Ik hoopte dat hij<br />
nog iets aan zyn laat-<br />
ste verklaring zou<br />
toevoegen welke<br />
reeds in de club<br />
mijn nieuwsgierig-<br />
heid had opgewekt,<br />
maar hy zei niets<br />
meer en we liepen<br />
zwijgend verder naar<br />
het Monfort-Hotel,<br />
terwijl ik niet wist wat<br />
ik precies van hem<br />
„LIEVE HELP, NU HEB<br />
IK DE VERKEERDE<br />
denken moest. Maar ik kon hem moeilyk<br />
verdere vragen stellen. Ik kende hem slechts<br />
oppervlakkig. Indien hij me iets meer wilde<br />
vertellen, moest hy dit uit eigen beweging<br />
doen. Deed hy het niet, wel, dan moest<br />
mijn nieuwsgierigheid maar onbevredigd<br />
blijven. We waren reeds vlak bij het hotel,<br />
toen hy plotseling zei: „Ik eet vanavond om<br />
half negen in het restaurant. Indien u van-<br />
avond alleen bent, wilt u misschien wel met<br />
mij dineeren?"<br />
Ik accepteerde zijn uitnoodiging direct.<br />
,We namen afscheid in de hal. Juist toen<br />
ik in de lift wilde stappen, kwam de portier<br />
naar mij toe en overhandigde mij een brief.<br />
Ik opende hem direct en zag dat het<br />
schrijven van een verren neef was, die met<br />
zyn vrouw en dochter in de stad waren<br />
aangekomen en er eenige dagen hoopten te<br />
blijven. Ze hadden mijn naam zien staan<br />
in de hotellijst, welke het plaatselijke dag-<br />
blad publiceerde en hoopten dat ik hen zou<br />
komen opzoeken. Ze logeerden in Le Panier<br />
d'Or bij het Casino. Of ik morgenmiddag<br />
thee bij hen wilde komen drinken?<br />
Le Panier d'Or! Dat was het hotel waar<br />
ik dacht, dat Zolakostas woonde. Ik vroeg<br />
mij af, waarom Brandon wilde weten, waar<br />
hij logeerde. Hij had het mij wel is waar<br />
terloops gevraagd, maar ,ik "was er van<br />
overtuigd, dat hij er tóch een bedoeling mee<br />
had gehad. En nu werd mij gevraagd, op<br />
bezoek te komen in Le Panier d'Or!<br />
Dien avond aan het diner vertelde ik<br />
Brandon van den brief, dien ik van mijn<br />
neef — kapitein Stockley — had gekregen.<br />
„Is dat niet het hotel, waar u dacht dat<br />
Zolakostas logeerde?" vroeg hij direct.<br />
Ik knikte.<br />
„Als u er morgen heengaat...."<br />
„Ik ga zéker," viel ik hem in de rede.<br />
„O, dan is het misschien ni^et te veel ge-<br />
vergd, iets voor mij te doen."<br />
„Natuurlijk niet. Wat moet ik doen?"<br />
„Als Zolakostas in dat hotel woont, zoudt<br />
u misschien kunnen informeeren naar het<br />
EIEREN NAAR DEN DIE-<br />
RENTUIN GESTUURD!" ,Km-<br />
tusschen Brandon en den Griek had plaats<br />
gevonden en ik keek mijn tafelgenoot onwil-<br />
lekeurig verwonderd aan.<br />
„Ik zie, dat u zich verbaast waarom ik<br />
zoö'n belangstelling heb voor het nummer<br />
van Zolakostas' kamer," zei hij.<br />
„Dat moet ik inderdaad toegeven.<br />
„Wel, het heeft iets te maken met zijn<br />
droom."<br />
„Dat vermoedde ik al reeds."<br />
Brandon schonk zich een glas wijn in.<br />
„Het heele geval moet u nog al zonderling<br />
toeschijnen," zei hij, nadat hij langzaam aan<br />
zijn glas had genipt. „Mij echter met, omdat<br />
ik natuurlijk reeds lang gewend ben aan een<br />
zekere. .'.. wel, laat ik het een zekere eigen-<br />
schap noemen, die ik bezit en die aan den<br />
gemiddelden mensch ontzegd schijnt te<br />
zijn. Ik beweer absoluut niet, dat het iets<br />
buitengewoons is, maar ik heb de eigen-<br />
schap iets aan te voelen van bepaalde<br />
menschen waarmee ik in aanraking kom.''<br />
„Op een.... geheimzinnige manier...."<br />
zei ik. . . ,<br />
„Ja, misschien wel. Ik kan er in ieder<br />
geval zelf geen verklaring van geven. Als<br />
ik het omschreef met het woordje intuïtie,<br />
zou het misschien het dichtst er bij komen.<br />
In ieder geval zijn die menschen gedwongen<br />
om mij bepaalde dingen omtrent henzelf<br />
mede te deelen zonder dat zij het willen of<br />
wenschen. Soms doen zij het zelfs tegen<br />
hun wil, tégen hun bedoeling."<br />
„Ben ik ook een van die menschen?<br />
vroeg ik abrupt.<br />
Brandon glimlachte. „Neen, u niet, zei<br />
hy toen.<br />
Weer dronk hij heel langzaam en zorg-<br />
vuldig zijn wyn. Toen zei hy: „Maar onze<br />
vriend de Griek<br />
wel."<br />
„Hebt u van Zola- /^^^^^Mè-<br />
kostas vanmiddag<br />
dergelijke eh. .. . in-<br />
formaties ge-<br />
kregen?"<br />
„Ik geloof het<br />
wel. Maar het
VOOR ONZE JONGE<br />
EN<br />
DE UITVINDER VAN HET VLIEGENDE<br />
WOORD - SAMUEL MORSE<br />
k wou dat ik u in één seconde kon<br />
99 ï vertellen, dat ik veilig hen aangekomen,<br />
maar we zijn door drieduizend<br />
mijl gescheiden en we zullen vier lange<br />
weken moeten wachten eer we iels van elkaar<br />
'.iir.nen hooien."<br />
a<br />
a<br />
b<br />
e<br />
d<br />
e<br />
éèg<br />
f<br />
g<br />
h<br />
i<br />
J<br />
k<br />
1<br />
m<br />
n<br />
o<br />
Ö<br />
P<br />
q<br />
• •_ r<br />
s<br />
"^" A _ a*<br />
t<br />
u<br />
V<br />
w<br />
— ^^ ■ i —__<br />
* —— — *<br />
X<br />
7..<br />
z<br />
ch<br />
1<br />
2<br />
3<br />
4<br />
5<br />
6<br />
7<br />
8<br />
9<br />
0<br />
• — ■■ • -^—<br />
■""■ — — -<br />
1 n «.,,£-. -g van tici Morse nlphaKt. De punten stellen<br />
een ko:*en, de strepen een längeren druk op de semtoefs<br />
voor A's ;e dit alphabet van buiten leert, kun je met je<br />
vriendjes door middel van morse-fcekens spreken.<br />
Deze woorden schreef de twintigjarige<br />
Samuel Morse, die erg naar zijn huis ver-<br />
langde, aan zijn moeder. Zij woonde in zijn<br />
geboortehuis in Charlestown, Vereenigde<br />
Staten, en hij was naar Londen gegaan om<br />
er tot schilder te worden opgeleid. Misschien<br />
was hel op dit oogenblik, toen hij dezen brief<br />
schreef, dat hij voor het eerst het verlangen<br />
kreeg groote afstanden door middel van<br />
(VOüQ M ') I T~<br />
( V i ^ , ■<br />
vliegende woorden te overbruggen, een ver-<br />
langen, waardoor hij later aan de wereld de<br />
electrische telegraaf zou geven!<br />
Morse's leven was een voorbeeld van moed,<br />
durf en vertrouwen. Hy had reeds in zijn<br />
jeugd groote belangstelling gekoesterd voor<br />
de natuurwetenschappen, vooral voor elec-<br />
triciteit, maar de kunst had toch zijn grootste<br />
belangstelling. Hy werkte hard en ofschoon<br />
het vaak heel moeilijk was, had hy zich toch<br />
toen hij veertig jaar was als kunstschilder<br />
een grooten naam verworven. Maar nimmer<br />
had hij zijn liefde voor de wetenschap ver-<br />
geten. Toen hy in 1832 met het stoomschip<br />
Sully van Europa naar Amerika terugkeerde,<br />
waren er toevallig verscheidene passagiers<br />
aan boord, die zich erg interesseerden voor<br />
electricileit. In den loop van een gesprek<br />
zei Morse plotseling: „Indien de tegenwoor-<br />
digheid van electriciteit zichtbaar gemaakt<br />
kan worden op ieder punt van den weg,<br />
dien zij aflegt, begrijp ik niet, waarom men<br />
niet een mededceling door middel van elec-<br />
triciteit zou kunnen verzenden." Terwyl hij<br />
aan dek zat, werkte hy zyn idee en een serie<br />
teekeningen uit en verklaarde ze aan zijn<br />
mede-passagiers. Met een paar geringe<br />
wijzigingen, die hy later aanbracht, werden<br />
de instrumenten, die hy toen ontwierp, de<br />
„Ik ga visschen, moeder, visschen!<br />
Met een hengel net als Pa,<br />
En dan vang ik groote snoeken.<br />
Niemand doet me dat ooit na!"<br />
Zoo sprak Henk, een leuke jongen<br />
'k Denk zoo van een jaar of vier.<br />
En om snoek oi baars te vangen.<br />
Was voor hem een groot plezier.<br />
En daar ging hij, hoor, gewapend<br />
Met zijn hengel en zijn deeg,<br />
Aan zijn arm hing ook een mandje.<br />
„Maar dat blijft niet lang meer leeg,<br />
DE KLEINE VISSCHER<br />
mtK.WK<br />
IIC ZAL EEH KNOßHftRN<br />
Z'JM ALÖ IK HIE-K IET«. VA,H<br />
^IK-V/IL Eß ME.EB. VflM sji/eTEH-<br />
- 22 —<br />
modellen voor degene, waarop hy later patent<br />
vroeg en die nu over de geheele wereld als<br />
Morse-toestellen worden gebruikt.<br />
Morse kwam in New York als een bekend<br />
schilder aan, met een leven vol eerbetoon<br />
voor zich. Maar hij verkoos te gaan wonen<br />
in een winkeltje in New Haven, en daar lange<br />
jaren van armoede door te brengen om zyn<br />
wetenschappelijke droom te kunnen ver-<br />
wezenlijken. Hy woonde alleen in zyn win-<br />
kel, sliep in een armelijke bedstede, kookte<br />
zijn eigen eten en ging vaak met honger naar<br />
bed. In 1837 verzocht hy echter om een<br />
patent op „De Amerikaansche Electro-Mag-<br />
netische Telegraaf", maar het schema dat hy<br />
er voor indiende, werd onmogelyk gevonden.<br />
Hij ging naar Engeland, Frankryk en Rus-<br />
land om geld voor zyn uitvinding te krygen,<br />
maar overal werd hy afgescheept. Na byna<br />
bovenmenschelijke inspanningen wist hy<br />
eindelijk in 1843 het Congres der Vereenigde<br />
Staten te bewegen voldoende gelden be-<br />
schikbaar te stellen om een lyn van Washing-<br />
ton naar Baltimore te kunnen aanleggen. In<br />
Mei 1844 werd de eerste mededeeling langs<br />
deze lyn verzonden.<br />
De jarenlange moeiten en zorgen van den<br />
uitvinder waren nu met succes bekroond.<br />
Hij was toen 53 jaar oud. Zeven jaar later<br />
werd er een speciale maatschappij opgericht<br />
om zyn uitvinding in practyk te brengen en<br />
werden St. Louis en Buffalo eveneens door<br />
een lyn verbonden. Van dien tyd af kwamen<br />
er steeds meer telegnjaflynen. Ofschoon er<br />
ook andere geleerden aan het probleem had-<br />
den gewerkt, is Morse's systeem toch tot op<br />
den huldigen dag het meest gebruikte ge-<br />
bleven. De code van punten en strepen die<br />
er nu hoofdzakelijk voor wordt gebruikt,<br />
wordt nog steeds „Morse-code" genoemd ter<br />
eere van haar uitvinder.<br />
De eerste poging om een kabel over den<br />
Atlantischen Oceaan te leggen werd in 1857<br />
ondernomen. Vier kabels braken, maar de<br />
vyfde hield het uit en werd in 1866 gelegd.<br />
Ja, zoo pochte visscher Henkie,<br />
Je zult dadelijk wat zien.<br />
't Zit dan vol met aal of snoeken.<br />
Paling en ook baars misschienl<br />
'k Zit dan aan een heel groot water.<br />
Waar mijn dobber goed kan staan.<br />
En als dan de visschen bijten,<br />
Moet 'k mijn hengel heel vlug „slaan"<br />
Kun je raden waar die Henkie<br />
Van zijn moeder visschen mocht?<br />
In een teil met speelgoedvisschen!<br />
Is 't wonder, dat die Henkie pocht?l<br />
ttogenblik of hetgeen ik denk zal • blijken<br />
iderdaad zoo te zijn."<br />
„Ik ben zeer benieuwd."<br />
„Ik zal u een ruw idee geven van hel-<br />
een, waar het om gaat."<br />
Hij sprak echter niet verder en daarom<br />
,roeg ik: „Nu u zoo openhartig tegen my<br />
)ent geweest, mag ik u nu iets vragen?<br />
„Wat is het?"<br />
Waarom wilt u weten wat het nummer<br />
kan Zolakostas' kamer is, of hij in Le Panier<br />
-i'Or of in een ander hotel woont?"<br />
,Ik geloof niet, dat ik u dat reeds kan<br />
zeggen.<br />
Ik had het gevoel, alsof ik te onbescheiden<br />
was geweest en geloof, dat ik lichtelijk<br />
kleurde. Brandon moet het hebben gemerkt,<br />
want hy zei: „Ik wilde niet onbeleefd zijn.<br />
„O neen " antwoordde ik ietwat on-<br />
handig. . , • ,<br />
Later zal ik het u misschien kunnen<br />
zeggen, als het blijkt, dat ik goed heb ge-<br />
zien. Maar wilt u me iets vertellen?"<br />
„Ja, als ik kan."<br />
„Werd u door iets byzonders getroffen,<br />
toen Zolakostas ons zijn droom vertelde?'<br />
Ik dacht even na en zei toen: „Dat zou<br />
ik niet durven zeggen. Het heele geval in-<br />
teresseerde my. O ja, toch iets wacht<br />
eens Ja, ik geloof toch, dat ik door iets<br />
bijzonders werd getroffen."<br />
„Mag ik vragen wat dat was?<br />
„Door de woorden, welke de man uit<br />
Zolakostas' droom aan het einde sprak: „En<br />
zóó zyn nu velen van ons...."<br />
„O, daardoor.... Ja, dat was inderdaad<br />
een eigenaardig gezegde Maar ik werd<br />
toch meer door iets anders getroffen.<br />
Hij zweeg, doch ik besloot niets te vragen.<br />
Ik had mijn les gehad en was ze nog niet<br />
vergeten.<br />
U herinnert zich natuurlijk wat Zola-<br />
kostas vertelde, dat hij in de drie eerste<br />
kamers zag," vervolgde Brandon. „Een man,<br />
die zyn vriend bestolen had; een ruzie-<br />
makend echtpaar; een kind dat op sterven<br />
lag terwijl de verpleegster glimlachend een<br />
liefdesbrief zat te lezen. Geen prettige<br />
dingen. En toen, volgens zijn eigen ver-<br />
klaring, keek hij nog in tien andere<br />
kamers. ..."<br />
„In elf," verbeterde ik hem.<br />
„Een oogenblikje!"<br />
„Pardon "<br />
„Hij keek nog in tien andere kamers, tot<br />
aan nummer dertien. In elk van deze kamers<br />
zag hij iets afschuwelijks — iets wat de<br />
menschelyke natuur niet tot eer strekte.<br />
Maar klaarblijkelijk was zijn droom-meuws-<br />
gierigheid toen nog niet bevredigd, want<br />
'hij ging mee tot aan kamer veertien en het<br />
was pas toen hij daarin keek, dat hy het<br />
volgens zijn eigen woorden „niet langer kon<br />
verdragen". Het was dit feit, dat mij het<br />
meest trof, en dat ik nu nog niet vergeten<br />
kan."<br />
„En u weet, dat die kamer nummer veer-<br />
tien was!" .. .,<br />
Ja. En daardoor werd ik zoo getrotten.<br />
Een man heeft in dertien kamers gekeken<br />
— in een er van heeft hij een kind zien ster-<br />
ven en in de andere heeft hij nog meer af-<br />
schuwelijke dingen gezien, maar bij nummer<br />
veertien kan hij het opeens niet langer ver-<br />
dragen Dat trof mij — kamer nummer<br />
veertien — het effect dat dié kamer op hem<br />
had."<br />
Hij zei deze laatste woorden met een byna<br />
tragische klank in zijn stem. _ .<br />
,Maar gelooft u niet, dat hetgeen hy in<br />
de reeks kamers zag, hoe langer hoc af-<br />
schuwelijker werd? Zoo heb ik hel althans<br />
opgevat. En is het dan niet natuurlijk, dat<br />
iemand het op 't laatst niet langer kan uit-<br />
houden?<br />
„Heeft u het werkelijk zoo opgevat.'<br />
„Ja."<br />
„Nu, ik met.<br />
Er was zoo'n besliste klank in zyn stem,<br />
dal ik er opeens door overtuigd werd. Ik<br />
staarde hem aan cu zei: „Bent u misschien<br />
ook op die geheimzinnige nianiei\van u te<br />
weten gekomen wat Zolakostas in die kamer<br />
zag?"<br />
„Misschien," zei Brandon, zijn glas leeg-<br />
drinkend en van de tafel opslaand. „Maar<br />
of hel juist is, moet nog bewezen worden."<br />
II.<br />
Den volgenden middag begaf ik mij naar<br />
Le Panier d'Or om mijn verwanten te be-<br />
zoeken. Ik had hel hotel vaak gezien wan-<br />
neer ik naar hel Casino ging, maar ik was<br />
er nog nooit in geweest. Door een schemer-<br />
achtige hal werd ik naar een zaal aan den<br />
tuin gebracht, w^aar zij reeds op my zaten<br />
te wachten aan een rieten tafeltje, waarop<br />
voor vier personen thee was geplaatst. Na<br />
de gebruikelijke begroeting en informaties<br />
naar eikaars gezondheid begon het gesprek<br />
reeds spoedig te stokken, tot myn neef over<br />
bridgen begon, waarvan hij naar ik wist een<br />
groot liefhebber was.<br />
Kr is hier nog iemand, die uitstekend<br />
speelt," zei hij, „maar omdat myn dochter<br />
het niet kan, valt het dikwijls zeer moeilyk<br />
voor mijn vrouw en mij om een vierden man<br />
le vinden." . ,,<br />
„Is die derde man, die zoo goed speelt,<br />
een Engelschman?"<br />
„Neen, een Griek. Een zekere Zolakostas,<br />
antwoordde mijn neef.<br />
Gedurende het eerstvolgende half uur<br />
dacht ik er over na, hoe ik op de beste<br />
manier het nummer van Zolakostas kamer<br />
le weten zou kunnen komen. Ik wilde er<br />
niet graag den portier naar vragen, maar<br />
het was toch aan twijfel onderhevig of myn<br />
familie het weten zou. Toch was het natuur-<br />
lijk wel mogelijk dat zij, of een van hen,<br />
hel wisten en voordat ik wegging zou ik me-<br />
zelf daaromtrent zekerheid verschaffen<br />
Ik vertelde hun natuurlyk, dal ik Zola-<br />
kostas kende, en dat ik vaak on de club<br />
met hem speelde. Maar mijn spel, zoo ver-<br />
klaarde ik, was niet veel zaaks. Ik sprak<br />
niet over zijn droom, maar wel over Bran-<br />
don, die een vpcl beter speler was dan ik<br />
Toen Slockley dit hoorde, kwam hy direct<br />
in actie. „Kan hy tegen Zolakostas op.<br />
vroeg hij. , „<br />
O, ze spelen zoowal even goed.<br />
Misschien wil hy eens op een avond<br />
komen," zei myn neef. „Zolakostas heeft me<br />
verteld, dal de club hier met altijd open is.<br />
Ik zei hem, dal ik het graag aan Zolakos-<br />
tas zou voorstellen. Mij vroeg hy met, want<br />
hy wist hoe ik speelde.<br />
Hierna slokte hel gesprek andermaal en<br />
ik was nog steeds het nummer van Zola-<br />
kostas' kamer niet te welen gekomen. Ik kon<br />
niet eeuwig blijven. Ik begon het vervelend<br />
te vinden en wal erger was: ik merkte, dat<br />
ik ook hen begon te vervelen. Er moest<br />
iets gebeuren. En daarom begon ik maar<br />
over slaapkamers te pralen. „<br />
„Ik hoop, dat jullie goede kamers hebben,<br />
zei ik. „Op welke étage slapen jullie?<br />
Op de eerste," antwoordde myn nicht.<br />
Het zijn uitstekende kamers en niet duur.<br />
Althans niet die een van mijn man en my.<br />
En je zult nooit willen geloovcn, waarom-ie<br />
niet duur is!"<br />
Ik keek haar verbaasd aan.<br />
Omdat het nummer dertien is! Niemand<br />
durft er in le slapen! En daarom hebben<br />
wij haar zeer voordeelig!"<br />
Ik begon te lachten. „Dat is wel een bof<br />
zei ik. Maar legclijkertijd dacht ik: „/.y<br />
slapen in dertien. Als Zolakostas veertien<br />
heeft, moet het er vlak naast zyn. Meteen<br />
kreeg ik een idee. .<br />
Mag ik jullie kamer eens zien? vroeg ik.<br />
Ik blijf hier nog geruimen tijd en betaal<br />
'nogal veel. Als jullie weggaan en ik ben nog<br />
hier zou ik haar misschien kunnen huren<br />
We üingen naar boven; ik bewonderde<br />
de kamer, die werkelijk uitstekend was, en<br />
toen we weer naar beneden zouden gaan,<br />
•ving de deur van kamer nummer veertien<br />
onen<br />
op<br />
en ... trad Zolakostas naar buiten!<br />
III.<br />
Dien avond even voor het diner kwam<br />
Brandon thuis. Nauwelijks ontdekte hy my<br />
in de bar of er kwam een vragende blik in<br />
zijn oogen.<br />
- 23 -<br />
Na twee jaar lijden<br />
haar hoofdpijnen kwijt en haar rheuma-<br />
tische pijnen verdwenen!<br />
„Meer dan twee jaar lang werd mijn leven<br />
vergald door vreeselijke hoofdpijnen, duize-<br />
ligheid enz. en mijn rheumatische pijnen<br />
waren soms niet te dragen, leder bekend<br />
middel probeerde ik. Op een goeden dag be-<br />
gon ik met Kruschen Sails, in de hoop, dat<br />
mijn hoofdpijnen dan wat minder zouden<br />
worden. Denkt U mijn vreugde in toen ik<br />
bemerkte, dat al mijn klachten verdwenen,<br />
ik zou niet meer zonder Kruschen willen."<br />
Mevr. M. P. A. te W.<br />
Kruschen is een samenstelling van zes ver-<br />
schillende natuurlijke zouten, die ieder voor<br />
zich een heilzame werking uitoefenen op Uw<br />
inwendige organen. Begin nog heden met de<br />
dagelyksche kleine dosis en U zult U gezon-<br />
der en gelukkiger voelen.<br />
Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar<br />
bij alle apothekers en erkende drogisten.<br />
„Hebt u het nummer van Zolakostas'<br />
kamer ontdekt?" vroeg hij.<br />
„Ja, inderdaad. Het is nummer veertien."<br />
Brandon glimlachte tevreden. „Dank u,"<br />
•zei hij wat onverschillig. „Ik wilde het graag<br />
weten."<br />
„Het schijnt u niet erg te interesseeren<br />
zei ik, wat teleurgesteld door zijn antwoord.<br />
Ten slotte had ik toch moeite voor hem<br />
gedaan.<br />
Hij keek me glimlachend aan. „Och" zei<br />
hij, „het had ten slotte ieder ander nummer<br />
óók kunnen zijn." „Maar," voegde hij er als<br />
peinzend aan toe, „er was toch ook geen<br />
enkele reden waarom het niét nummer veer-<br />
tien zou zijn geweest." ,<br />
Ik was er nu volkomen zeker van, dat hij<br />
nooit anders had verwacht.<br />
Terwijl hij van zijn cocktail nipte, ver-<br />
telde ik hem, dat mijn verwanten graag een<br />
goeden vierden man zouden hebben voor<br />
hun bridgen des avonds met Zolakostas.<br />
„Als je er iets voor voelt, zal ik je met ge-<br />
noegen aan hen voorstellen," besloot ik.<br />
„Graag," zei hij, doch zonder eenige<br />
gretigheid. Maar na eenige oogenblikken<br />
voegde hij er aan toe: „Indien het hun<br />
schikt, zouden we misschien morgenavond<br />
reeds een partijtje kunnen spelen. Hebben<br />
zij nog geen vierden man?"<br />
Ik antwoordde, dat dit wel het geval was,<br />
doch dal deze niet naar den zin van mijn<br />
neef speelde. „Een kerel, die er niets van<br />
kent," had mijn neef gezegd. „Maar wal<br />
doe je er aan? Er is gewoonweg niemand<br />
anders te vinden...."<br />
Ik begreep, dat thans de ontknooping<br />
spoedig moest volgen, nu Brandon had toc-<br />
VERW ACHT:<br />
ROBERT TAYLOR in<br />
EEN BRANIE<br />
IN OXFORD<br />
Een Metro-Goldwyn-Mayer Film
a. Een morspakjc voor een jochie van drie<br />
(aar. Het is gemaakt van gemoesd linnen, ter-<br />
wijl het bovenste gedeelte van effen is. Het<br />
modelletje sluit ■ op de schouders met een strikje<br />
in de kleur der moesjes,<br />
Ben.: 1.10 M. van 0.80 M. breed.<br />
b. Snoezig Jurkje van rose batist voor een<br />
meiske van drie jaar. Het korte lijfje is geheel<br />
bewerkt met ingeslikte plooitjes. Pofmouwtjes en<br />
een versiering van lichtblauw lint.<br />
24 -<br />
2, Deux-pièces van lichtblauw linnen. De rok<br />
bestaat uit vier banen. De blouse, die versierd<br />
is met stiksels, sluit met donkerblauwe knoopen,<br />
terwijl er een eveneens donkerblauwe ceintuur op<br />
wordt gedragen.<br />
Ben.: 3.10 M. van 0.90 M. breed.<br />
3, Mantelpakje, bestaande uit een donker-<br />
bruinen rok en een jasje van pastelrose, dat hoog<br />
aan den hals wordt gesloten met knoopen in<br />
dezelfde kleur,<br />
Ben.: rok: 1.50 M. van 0.90 M. breed iasie-<br />
2 M. van 0.90 M. breed.<br />
•4. Deux-pièces van lichtgroen linnen. De rok<br />
bestaat uit rechte banen. De blouse is versierd<br />
met opgestikte biesjes. De knoopen zijn over-<br />
trokken met dezelfde stof.<br />
Ben.: 3.10 M.van 0.90 M. breed<br />
gestemd met hen te spelen en den volgenden<br />
ochtend telefoneerde ik myn neef, dat<br />
Brandon graag des avonds van de partij zou<br />
zyn. We spraken af, dat we om negen uur<br />
zouden komen en mijn neef scheen in de<br />
wolken. Hij was overtuigd, dat ook Zbla-<br />
kostas het met genoegen zou hooren....<br />
IV.<br />
Ik geloof niet, dat de bridge-avond een<br />
succes was. Ik zag tenminste dat mijn neef<br />
af en toe, wanneer ik met zijn dochter, als<br />
we niét dansten, naar het spel zaten te kijken,<br />
zyn voorhoofd fronste. Ik giste wie er de<br />
oorzaak van was: Zolakostas! Hij was klaar-<br />
blijkelijk niet bij zijn spel, want hij deed<br />
erg zenuwachtig en keek voortdurend in de<br />
richting van een heer, klaarblijkelijk ook<br />
een vreemdeling, die in een hoek van de<br />
zaal zat, met zyn rug naar hem toe. Ik<br />
merkte echter duidelijk, dat hij af en toe<br />
naar Zolakostas keek, wanneer hij dacht<br />
dat deze er geen erg in had. De Griek scheen<br />
verscheidene malen een verkeerde kaart<br />
op te spelen en hy draaide op zijn<br />
stoel heen en weer zooals iemand doet, die<br />
een of andere ernstige beslissing verwacht.<br />
Reeds om half elf stelde mijn neef voor<br />
het spel te beëindigen. Er was niemand,<br />
die er zich tegen verzette, hetgeen voor mij<br />
het beste bewijs vormde, dat het inderdaad<br />
niet zoo verloopen was, als verwacht was.<br />
Zolakostas nam direct afscheid en begaf<br />
zich naar zijn kamer. Brandon en ik bleven<br />
nog wat zitten praten maar na een kwar-<br />
tier zoowat vertrokken wij toch ook. Bran-<br />
don w r as erg zwijgzaam en over Zolakostas<br />
of diens droom spraken wy met geen woord.<br />
Ik woonde reeds geruimen tijd in het<br />
Monfort-Hotel en stond op zeer goeden voet<br />
met den kleinen Zwitserschen kellner, die<br />
mij lederen ochtend mijn ontbijt bracht.<br />
Toen hy den volgenden ochtend kwam, ver-<br />
telde hy het direct.<br />
„Monsieur, er is iets verschrikkelijks ge-<br />
beurd."<br />
„Wat?" riep ik. „Toch niet in Le Panier<br />
d'Or?"<br />
„Waarom.... hoe weet u dat, monsieur?"<br />
vroeg de kellner, een uitdrukking van de<br />
grootste verbazing in zyn lichtblauwe oogen.<br />
„Dat weet ik niet. Maar vertel eens, wat<br />
is er dan gebeurd?"<br />
„Die Griek.... monsieur Zolakostas, die<br />
hier dikwyls komt bridgen.... hij was hier<br />
gisterenmiddag nog...."<br />
„Wat is er met hem?"<br />
„Men heeft hem dood op zijn kanier ge-<br />
vonden. Vermoord.... Doodgeschoten. Er<br />
is niemand, die het schot heeft gehoord!<br />
Maar hij moet een brief hebben achterge-<br />
laten. Hij scheen te hebben geweten, dat hij<br />
vermoord zou worden, dat men op hem<br />
loerde. En gisterenavond moet degeen dien<br />
hij vreesde, onverwachts in het hotel Le<br />
Panier d'Or zijn afgestapt."<br />
„Verschrikkelijk," zei ik. „En weet je ook<br />
de reden van den moord?"<br />
„Ik weet het niet zeker, monsieur, maar<br />
ze zeggen...." Hy aarzelde.<br />
„Nu, ga verder. ..."<br />
„Ze zegden, dat Zolakostas een spion was,<br />
en dat hy door een spion van een ander<br />
land achtervolgd werd. Hij was gisteren-<br />
avond verschrikkelijk zenuwachtig. De<br />
kellner, die aan het diner bediende, zei,<br />
dat hy plotseling zijn vork en mes liet val-<br />
len toen hij iemand in de zaal ontdekte.<br />
Een magere, zwarte man, met een klein<br />
zwart baardje...."<br />
„Een magere zwarte man met een klein<br />
zwart baardje?" vroeg ik verbaasd. — Dat<br />
was de man, waar ik Zolakostas verschil-<br />
lende keeren naar had zien kijken terwijl hij<br />
zat te bridgen, en die ook hèm af en toe<br />
heimelyk had gadegeslagen.<br />
„Ja, mynheer! Die man is gisterenmid-<br />
dag pas gekomen en vanmorgen vroeg is<br />
hy zonder ontbyt vertrokken. Niemand weet<br />
waarheen. Ze vermoe-<br />
den dat hy de dader<br />
is. Zolakostas moet zyn<br />
signalement<br />
brief hebben<br />
ven. Hij zei,<br />
voelde dat<br />
in zyn<br />
geschre-<br />
dat hij<br />
hy hem<br />
toch niet ontloopen kon,<br />
want dat hij hem overal<br />
opzocht en achter-<br />
volgde,..."<br />
„Hoe hei-'ft hij<br />
Zolakostas kunnen ver-<br />
moorden? Had die zijn<br />
kamerdeur dan niet af-<br />
gesloten?"<br />
„Ja monsieur, maar<br />
zijn moordenaar moet<br />
door het raam gekomen<br />
zijn. Hij logeerde op<br />
dezelfde verdieping en<br />
alle kamers aan den<br />
achterkant hebben bal-<br />
cons, die zich tamelijk<br />
dicht bij elkaar bevin-<br />
den. Waarschijnlijk is<br />
de moordenaar van het<br />
eene balcon op het<br />
andere geklommen."<br />
Ik knikte. Ik kende de<br />
situatie, daar ik de<br />
kamer van mijn neef en<br />
nicht had gezien, en de<br />
balcons bevonden zich<br />
inderdaad dicht bij el-<br />
kaar. Dat was zelfs my,<br />
die anders niet gauw erg<br />
in dergelijke dingen<br />
heeft, opgevallen.<br />
„Dank je wel, Jean!<br />
Ik zal me gauw aan-<br />
kleeden en naar Le<br />
Panier d'Or gaan. Mis-<br />
schien hoor ik nog iets<br />
meer."<br />
Toen ik beneden<br />
kwam, zat Brandon in<br />
de hal reeds op mij te<br />
wachten.<br />
„Hebt u het gehoord?"<br />
vroeg hy.<br />
„Ja. En kunt u me nu<br />
iets meer vertellen?"<br />
Hij knikte glim-<br />
lachend. „Zeker," zei hij,<br />
„nu kan ik meer vertel-<br />
len. Weet u, wat Zola-<br />
kostas in zijn droom zag<br />
in kamer nummer veer-<br />
tien? p<br />
„Neen....?*<br />
„Hy zag er zichzelf —<br />
doodgeschoten! Hij wist,<br />
wat hem vandaag of<br />
morgen boven het hoofd<br />
hing, omdat er op hem<br />
geloerd werd! Niemand<br />
kan zeggen, hoeveel<br />
menschen hij reeds in<br />
den dood gejaagd<br />
heeft Ik zei je toch<br />
al, dat óók in den<br />
droom, iemands karak-<br />
ter tot uiting komt.<br />
Waar Zolakostas' geest<br />
van vervuld was, daar<br />
droomde hij van. Je zult<br />
moeten toegeven, dat hij<br />
uitsluitend met de<br />
slechtste eigenschappen<br />
der menschen in aan-<br />
raking kwam. Alles wat<br />
hij in de eerste dertien<br />
kamers zag, was af-<br />
schuwelijk: wat hij in<br />
de veertiende ontdekte,<br />
was er het summum<br />
van, omdat het op hem-<br />
zelf betrekking had! En<br />
zyn angst voor zijn<br />
naderend einde bracht<br />
hem er toe, ons over<br />
zyn droom te spre-<br />
ken...."<br />
- 25-<br />
ooo o<br />
van zoo groot belang voor Uw succes, kunt U alleen dän bezitten<br />
wanneer U weet gave, blanke tanden te toonen! Geef dus Uw tanden<br />
de regelmatige verzorging die zij dringend noodig hebben : borstel<br />
ze minstens tweemaal per dag met een krachtig, diep-doordringend<br />
schuim, dat de geheele mond grondig reinigt! Het schuim van<br />
Colgate's Tandpasta heeft deze eigenschappen ; het geeft Uw tanden<br />
een hagelblanke glans zonder het glazuur aan te tasten en verwijdert<br />
de gevaarlijke voedselresten, die achterblijven in tandscheurtjes<br />
en tandspleetjes en vaak de oorzaak zijn van tandbederf. Boven-<br />
dien houdt Colgate's Tandpasta Uw adem steeds rein en<br />
aangenaam van geur,<br />
COLGATE<br />
In tubes van 30, 50 en 80 cent.<br />
1. Meer dan 1200 namen van<br />
goden, godinnen enz, f 0.50<br />
HULP BIJ HET PUZZELEN<br />
2. Meer dan 3000 namen van<br />
dieren f 0.50<br />
3. Meer dan 3000 spreekwoor-<br />
den (aantal letters geteld) f 0.75<br />
4. 5000 namen van plaatsen,<br />
rivieren, enz, gerangschikt onder<br />
't aantal letters waaruit die namen<br />
bestaan f 0.75<br />
5, Munten, malen en gewichten<br />
van de geheele wereld , f 0.50<br />
6. Elck wat wils: metal,, afkort,,<br />
steensoort,, voertuig,, wapens,<br />
muz.tnsir., vaartuig,, Republ,, Jood<br />
sehe en Moham. kalenders, namen<br />
v. d. lett. v. h. Griek, alph , sterren,<br />
sterrenbeeld., teek. v, d, dieren-<br />
riem, symbol, aardr, namen,, zelfst<br />
naamw,,bijv, naamw., voornaamw,,<br />
voorvoegs, en achtervoegs. f 0.75<br />
| PRIJS VOOR DE GEHEELE SERIE f 3 —. Buit.nl f 3,25 (ook N Ind ! |<br />
Voor verzendkosten 5% van het bedrag bijvoegen. Geen pottzegels zenden,<br />
MOOYMAN & ZOON, telefoon 85974, Curacaostraat 115, AMSTERDAM (W )<br />
Gem. giro M 3088, Postgiro 230660 Wij zenden niet onder rembours.<br />
./Mrer/eercfers r<br />
Wanneer u ons zegt, welke leringen u wenscht te bereiken,<br />
zullen wl] u, vrijblijvend uwerzijds, mededeelen, In hoeverre<br />
de lezerskring van dit blad aan uw verlangen kan voldoen
$>&£<br />
.' - 3*<br />
K&T<br />
*~&<br />
*:-irJ<br />
. ^^'<br />
■'T -iP^tfcx-Ji * *<br />
ƒ>« -' I<br />
^: '■ ,<br />
v- -èi"-' .-<br />
m-<br />
\<br />
\ rv<br />
lip<br />
--,v^:<br />
*<br />
*T<br />
'fwsl<br />
3^'<br />
rl<br />
.1<br />
,Cf _.Ä<br />
V;/m<br />
Ml-<br />
f / C<br />
' -,-"»■?■<br />
•>'■.*%<br />
ÏHö<br />
ü-^... . :<br />
.Aa<br />
* * >, ■*<br />
-^ >■:■''' ' ;<br />
.t.<br />
^r^&^#<br />
> *:*•«»»•:<br />
af<br />
^:^C-- • S.<br />
■ir^t '*-•!•-».<br />
•^^ .;/> &* **<br />
UIT HET VOLLE LEVEN<br />
1. In tegenwoordigheid van de<br />
Koninklijke Familie is op het<br />
Emmaplcin te Amsterdam het<br />
Koningin limma-monument ont-<br />
huld. — Na het plechtige<br />
oogenblik legt H.M. de Ko-<br />
ningin bloemen aan den voet<br />
van het moruiinent.<br />
2. Het tweede regiment luclit-<br />
doelartillerie is in Amsterdam<br />
in garnizoen gekomen. — Lui-<br />
tenant-kolonel W. J. Rijkens , fr. . i K;„.,..n<br />
(derde van links) spreekt de ollicicren en ondero ficieren toe op de binmn<br />
plaats van de Oranje-Nassau-kazernc.<br />
3 Te Den Haag wordt een tentoonstelling gehouden betreffende de winning<br />
van petroleum e^n de nevenbedrijven. welke geopend werd door den wethou-<br />
der van onderwijs, prol. v. d. Bilt. - T jdens een rondgang over het ter-<br />
rein, waarbij verschillende installaties werden bezichtigd.<br />
4 De heer J. G. Pippel, administrateur en directeur van de griffie der<br />
Tweede Kamer, die ontslag uil zijn functie heeft gevraagd.<br />
'■■>. Het pas geopende nieuwe rusthuis voor ouden van dagen te Gouda,<br />
Huize Juliana.<br />
6. Te G ocs wer d de jaarlijkschc tentoonstelling van de Zeeuwsche Land-<br />
27 -<br />
bouw-Mij (fohouden. —<br />
Het voordraven van een<br />
der kampioenen.<br />
7. Het „College van Re-<br />
genten van de Algemee-<br />
ne Armeng'ocderen en<br />
andere instellingen" heelt<br />
te Kampen een nieuw<br />
liol'je laten bouwen voor<br />
oude echtparen, dat<br />
dezer dagen is geopend.<br />
8. Een detachement p'>n-<br />
tonniers uit Dordrecht<br />
hield op den Ussel bij<br />
Kampen oefeningen in 't<br />
overzetten van troepen.
'fri^ipivtj:. •<br />
*y ■,,-■]- fc<br />
.^■^-<br />
--S5*NWk53»*«»<br />
^mUnUi'- -' ''<br />
-■^HfT>„..-._<br />
P\e wachtposten, die sedert'<br />
^ enkel« weken in het ge-<br />
bergte verblijven om den ijs-<br />
gang na te gaan, brengend<br />
eindelijk het zoo lang verbeide bericht, dat er be-<br />
weging komt in de 400.000 boomstammen, die^<br />
op het ijs van den Sjutsaure zijn opgestapeld geworden.<br />
Door middel van de telefoon wordt aan alle dorpen, waar'<br />
vlotarbeiders wonen, medegedeeld dat de mannen zich on-<br />
verwijld aan 't werk hebben te begeven. En 24 uren later gaat 1<br />
het er op los. Gewapend met groote haken trekken de arbei-<br />
ders langs de rivier, en daar waar nog ijsblokken het afzakken<br />
der masten verhinderen, worden de zware schollen opgeblazen.<br />
De andere werklui stellen zich twee aan twee op bij de voor-<br />
naamste punten van de rivier, - stroomversnellingen en water-<br />
vallen, - ten einde de heele massa naar het meer te leiden. Op<br />
den oever ziet men vuurtjes flakkeren. Daar wordt koffie op-<br />
gewarmd. In razende vaart komen de boomstammen aanzetten<br />
tegelijk met groote ijsblokken. De dunste stammen worden opgepikt<br />
L**»fc<br />
In de zage rij.<br />
MUUMMUMW' L.-<br />
dl<br />
Wf^ w-..T*;^-^^ f"" 7 'T '^vjpwpp"f wm*fw**W<br />
■wtl_,..<br />
W0 ■' . '^<br />
—<br />
n;,,«-<br />
siife_j w.^ir.<br />
MVO rt^ »0°' SS* vti^' Vtft-** • ' »1<br />
iV«><br />
UV^<br />
HM<br />
*■ :<br />
del<br />
v»**<br />
ret»<br />
lW* >* *<br />
als brandhout. Daarna vangt de arbeid aan in koortsige haast. De vlot<br />
" l arbeiders wagen vaak hun leven. Hun bootshaak doet meestal dienst als stuur<br />
Ononderbroken moet er worden gearbeid, zoodat men nauwelijks tijd tot etei<br />
vindt. De vlotarbeiders werken doorgaans, met groepen van veertig man<br />
Als de levende stroom van hout zich vastwerkt, wordt een deel er van op<br />
•'• geblazen. Drie maanden lang kan men hout uit het gebergte naar d<<br />
■ meren zien vlotten. Daarop bedekt de sneeuw weerom de bergen. In<br />
^middels hebben de vlotarbeiders geen ander pretje dan een dansje t.<br />
maken als ze toevalligop'n Zondag in een groot dorp belanden. Muzie:<br />
^ontbreekt niet: de meeste arbeiders bespelen de mondharmonika. Nie<br />
\ altijd is er voldoende ruimte in de blokhutten om te overnachten, mei<br />
^slaapt dan gewoon in de weide in een deken gerold. Zoodra het hou<br />
Iter bestemming is, begint het sorteeren. Denk eens aan hoe e<br />
^dient te worden gewerkt als een 400.000 boomstammen van het ge<br />
L bergte in hel dal aankomen I ledere houtsoort wordt meteen apai<br />
^teeken gemerkt. Een gedeelte van het hout is bestemd voor d<br />
zagerij, een ander voor spoorwegwerken, sommige stamme<br />
^worden in scheepsmasten veranderd. Het grootste gedeelt<br />
nochtans belandt in de papiermolens, waar het tot<br />
v brij wordt gemalen om daarna over heel de<br />
vereld te worden verspreid, onder<br />
den vorm van witte, onbe-<br />
schreven en on-<br />
bedrukte<br />
kblade<br />
K--*<br />
v .^-^ s „<br />
hout in den<br />
stroom.
DE VOOR iLZ-Ci.<br />
J v. D. te S. - Tot mijn spijt moet ik u meedeelen, dat er niet zoo<br />
heel veel aan te doen is, wanneer u steeds ergen last hebt van zonne-<br />
brand. U heeft nu eenmaal zoo'n huid. Het schijnt het lot van menschen<br />
met een heel blanke huid te zijn'om steeds vuurrood te verbranden,<br />
daar veel last en pijn van te hebben en toch het gewenschte bruin niet<br />
te zien verschijnen. Het eenige, wat ik u kan raden, is, vóór u gaat<br />
zonnebaden, de huid met goede crème in te wrijven, waardoor de ver-<br />
branding iets minder sterk zal zijn, en in het begin de huid telkens<br />
slechts kort aan de' zon bloot te stellen. Hierdoor raakt zij langzamer-<br />
hand aan de bestraling gewoon en wordt zij min of meer gehard. Heeft<br />
u toch een flinke zonnebrand opgeloopen, dan is het beste en meest<br />
verzachtende middel, er wat talkpoeder op te doen. Als kleine troost<br />
kan ik ten slotte nog zeggen, dat op den duur uw huid werkelijk iets<br />
geharder zal worden en daardoor door de zon ook iets sneller bruin<br />
zal worden.<br />
W. A. te R. - Ik moet u raden, zich te wenden tot het secretariaat<br />
van de Ned. Zuid-Afrikaansche Vereeniging, dat gevestigd is: Keizers-<br />
gracht 141, Amsterdam-C. Hier zal men u alle gewenschte inlichtingen<br />
kunnen verstrekken.<br />
G. de K. te A. - U kunt het adres te weten komen bij de Amerikaan-<br />
sche Kamer van Koophandel, Keizersgracht 292, Amsterdam-C, of bij<br />
de Wereldbibliotheek, Adm. de Ruyterweg. 545, Amsterdam-West. -<br />
Wanneer u echter adresseert: Henry Ford Esq., U.S.A., zal de brief<br />
dunkt mij ook wel terechtkomen.<br />
G. v. E. te 's-H. - Ik heb uw voorstel doorgegeven aan de redactie,<br />
die het in overweging heeft genomen.<br />
Mej. G J. te D. — Wat vreeselijk jammer van uw jasje! Helaas<br />
moet ik u meedeelen, dat er niet veel meer aan te doen is, wanneer<br />
u het reeds met bleekpoeder heeft geprobeerd. Wanneer het daar niet<br />
mee gaat, gaat het nergens mee. Is het echter niet mogelijk, dat u<br />
twee nieuwe belegstukken, benevens een kraag knipt en die over het<br />
leelijke gedeelte heenzet. Wanneer het een confectiejasje is, zoodat u<br />
er dus geen stof meer van hebt, zoudt u geheel glad wit linnen kunnen<br />
nemen. Of wat denkt u van donkerblauw? Wit met donkerblauw is een<br />
heel moderne combinatie.<br />
l)o Secretaresse van de VOOR U-CLUB, Galgewater 22, Leiden<br />
Deze film voor betere foto's<br />
# is hoo g s t ge v o e l i g<br />
# panchromatischen<br />
brillant werkend<br />
dus: de film voor Uw toestel<br />
30 —<br />
A MATEUR-DETECTi VE<br />
Wie van onze speurders kan ons zeggen, welke mededeeling boven<br />
staand geheimschrift bevat?<br />
Wij zullen weer een prijs van fl. 2.50 benevens twee troostprijzen<br />
verdeden onder hen, die ons een goed antwoord zenden. De verdee-<br />
ling der prijzen geschiedt op een manier waarbij alle inzenders van<br />
goede oplossingen gelijke kansen hebben op het verkrijgen van eender<br />
prijzen. U gelieve Uw antwoord in te zenden vóór 6 Juli aan Mr.<br />
Detective, Galgewater 22, Leiden. Op briefkaart of enveloppe duidelijk<br />
vermelden: Amateur-Detective 6 Juli.<br />
DE OPLOSSING VAN DE FOUTEN-TEEKENING<br />
In deze teekening zaten de navolgende fouten:<br />
1. Het licht valt van links op de figuur; de schaduw van het hoofd valt<br />
echter op den linkerschouder.<br />
2. De linkerrevers loopt om den hals niet door.<br />
3. De halsopening van het overhemd kan niet om den hals heen.<br />
4. De knoopen aan de jas zitten op den verkeerden kant.<br />
5. De linkerbroekzak is te klein voor de hand die er in steekt.<br />
6. De schaduw van den man valt verkeerd.<br />
7. De schaduw links loopt recht door; de weg gaat echter steil naar<br />
beneden.<br />
8. De rook van de sigaret waait naar links; van den schoorsteen op<br />
den achtergrond naar rechts.<br />
9. De schaduw van het paaltje valt verkeerd.<br />
woog 194 pond -<br />
Thans slechts 127.<br />
Nam in 14 weken 67<br />
pond af.<br />
Ni.uw», veilig«, pret-<br />
tig« vermagerings-<br />
kuur in vlo«ibar«n<br />
vorm<br />
Veilig en gezond<br />
Mevr. O. M. schrUft.<br />
dat zu niet alleen<br />
blU is van 67 pond<br />
overtollige dikte<br />
verlost te zijn, maar<br />
dat zij ook verheugd<br />
is zich zoo goed te<br />
voelen. Zij schrijft:<br />
..Met BonKora nam<br />
ik in 14 weken 67<br />
pond af, n.1. van 194<br />
tot 127 pond. Mün<br />
buste-omvang werd<br />
22 cm. minder, ter-<br />
wijl Ik mU veel beter voel". Mevr.G-M.<br />
BonKora. de veilige, prettige verma-<br />
geringskuurneemtaf volgens de nieuwe<br />
..3-graden"-methode. Drievoudige wer-<br />
king, drievoudige snelheid. Neem dage-<br />
lijks een weinig BonKora. EET FLINK<br />
van alle spijzen, die U smaken, vermeld<br />
op de BonKora-verpakking. Geen scha-<br />
delijke bestanddeelen. Deze kuur bouwt<br />
gezondheid, terwijl Uw dikte op de<br />
snelste manier verdwijnt. Velen verkla-<br />
ren, dat zü nu Jonger lijken Koop van-<br />
daag nog een flesch BonKora & f. 2.25.<br />
alom verkrijgbaar bü apothekers en<br />
erkende drogisten, of inlichtingen bil<br />
bet BonKora-Depot, Singel 115. A'dam-C-<br />
door aan uw kennissen<br />
— zij zullen dan zeker<br />
ons blad ook verder<br />
willen lezen.<br />
De hoofdprijs van f. 2.50 werd<br />
toegekend aan den heer J. B. de<br />
Langen, Voorschoten.<br />
De troostprijzen vielen ten deel<br />
aan: den heer M. Abrams, Amster-<br />
dam; den heer A. Brinkman,'s-Gra-<br />
venhage.<br />
..Verdachte, ge zijt onschuldig be-<br />
vonden en van rechtsvervolging ont-<br />
slagen."<br />
..Maar ik heb twee weken in de<br />
gevangenis gezeten. Beteekent dat<br />
dus, dat ik nu ongestraft een klein<br />
vergrijp mag begaan?"<br />
Echtgenoot: ,,Hier zijn de vijf en<br />
twintig gulden, waar je om gevraagd<br />
hebt. ik heb kans gezien om ze bij<br />
eikaar te schrapen en ik geloof, dat<br />
ik wel een applausje heb verdiend.'<br />
Vrouw: ,,Meer nog, ik bisseer."<br />
1 Keter klinuie zicii Mevin HHH „.'e /.iiv.ien<br />
vast. Hij wilde probeeren er niet af te vallen als cle<br />
machine een „looping" tjing maken. Toen uierktc hij,<br />
dat het toestel weer horizontaal kwam te liggen. Ue<br />
.looping" ging dus niet door. De jongen kroop nu<br />
heel voorzichtig langs den romp vooruit en slaagde<br />
er in door het deurraampje naar binnen te kijken.<br />
4 Peter hoopte het ..ok. Hij hau nu het stuur over.<br />
genomen van zijn zusje en ze hadden al weer aardig<br />
wat kilometertjes afgelegd, toen de motor opeens<br />
allerlei vreemde geluiden begon te maken. U at zou<br />
er nu aan do hand zijn? Peter begon den boel dadelijk<br />
te controleeren. Hij zette daarbij een ernstig gezicht.<br />
.Wo rullen wel gauw een landing moeten maken. Dot.<br />
p#\VVtREN Sïtp<br />
DE VLIEGAVONTUREN VAN PETER EN DOT ve<br />
ssing: In p.uils v/m<br />
mijniner üruncs, zooals hij stellig had verwacht, zat<br />
zijn zusje Dot achter het stuur. Peter klom dadelijk<br />
naar binnen. Dot keek anustig toe. Ze vond het oen<br />
gevaarlijke onderneming, l.rn hij eenmaal veilig was,<br />
zei ze: „Ik dacht, dat je n iheer Grimes was." Peter<br />
lachte. ..Dat dacht ik van jou ook. Toevallig, he?<br />
5. 1'ot keek eens angstig naat hi-neclen. Zouden ie<br />
wel kunnen daien? Juist op dat oogenblik klonk Peters<br />
stem: „Kijk of je een geschikte landingsplaats kunt<br />
ontdekken. Dot." Maar hoe Dot ook omlaag timide, ze<br />
zag alleen maar wat donkere vlekken, waarvan ze wist,<br />
dat het boomen en kreupelhout waren. Wat moesten ze<br />
nu toch doen? Blijven vliegen kon niet.<br />
tvve kiem«; punten wrtcirton maar Misliy «t Int<br />
schrik van (',.■ neiilo lucnii i'jzi^eis nam<br />
hu Kenaderd. Toen hij bij hon was. riep hij uit: :1e man hen mee naar iiel nel kleine Kleine uoipje, dorpje, oai dal /t; ze Z«>;I-II zagen<br />
Jullie wilden zeker eens even mijn kooien ver<br />
iggen en toen ze daar eenmaal waren, stapte hij vastniet?<br />
Kom maar eens mee. Ik zal jullie wel leeren.<br />
beraden<br />
be<br />
op een of ander gebouw af. Het was een<br />
Hij pakte de kinderen ieder bij een arm en trok hen<br />
politie-bureau. „Hé, word eens wakker," schreeuwde<br />
mee. Hij wachtte zelfs geen oogenblik om hen Ie laten de man tegen den agent, die rustig in zijn stoel een<br />
uitleggen wat er eigenlijk aan de hand was.<br />
dutje zat te doen. „Een paar arrestanten."<br />
i. /.!■ oesloti n mei iiiiiT oi. : '<br />
op die manier ge\aar te loopen mijnheci Luimes weei<br />
te ontmoeten. Ze wilden nu maar iiever dadelijk de<br />
reis aanvangen om hun zoekgeraakten vader op te<br />
sporen. O, als ze hein nu maar eens eindelijk mochten<br />
vinden. Terwijl Peter nog wat zat uit te blazen, zei Dol:<br />
„Ik hoop, dat we niet zonder vader hoeven terugkeeren."<br />
(,. Maai juist loei. Dut Je hnup had opgegeven een<br />
geschikte plek te vinden, kwamen ze hoven een groot<br />
veld. Gelukkig, nu konden ze eindelijk dalen. Pas toen<br />
ze er vlak bij waren, merkten ze, dat hot een koolveld<br />
was. Maar nu konden ze niet meei terug. Daar stonden<br />
ze nu en in de verte kwam, hevig gebarend, een man<br />
aanloopen. Hij was vast erg kwaad.<br />
w a h kei t i darii ijk<br />
.urn \< i han 1 te doen.<br />
Hij beweerde, dat de kinderei. een stel deugnieten<br />
waren en toen Peter zijn geld te voorschijn haalde,<br />
om de schade te vergoeden, zei hij, dat ze het hadden<br />
gestolen.<br />
Woi dl vervolgd.<br />
GEWONE ADVERTENTIES; KOLOMHOOGTË 120 REGELS - KOLOMBREEDTE 5 cM. - REGELPRIJS 25 ^s. BRUTO<br />
T EKSTADVERTENTIES: KOLOM HO O (TTE 120 REGELS - KOLOMBREEDTE 6.7 cM. - REGELPRIJS 50 ets. BRUTO<br />
KORTINGEN VOLGENS TARIEF<br />
31
H U O R<br />
var<br />
,,Loopt het niet meer? Laai het dan maken, .Is er nog niet genoeg leven hier, dat jij<br />
an zorg dat je het Vrijdag weer bij je hebt." nou nog soep moet gaan eten ook?"<br />
.Laten we vanmiddag gestoofde tarbot met botersaus eten, liefste.'<br />
Bezoekster (die een kostbare vaas heeft gebroken): „Maak<br />
maar zoo'n herrie nietl Ik heb mijn zoontje al om een<br />
tube lijm gestuurd."<br />
Moeder: .Hij heeft mijn oogen, vind je niet?'<br />
Vriendin: .Ja, en het haar van zijn vader!'<br />
dl<br />
Vader: .Altijd moet ik je bij je huiswerk<br />
helpen. Als ik er niet was, zou je de grootste<br />
domkop van de wereld zijn.'<br />
.Wilt U een eindje op zij gaan, mijnheer? Ik wou<br />
een foto van de zee nemen."<br />
.Trek uw jas uit, mijnheer Balliehoo, anders denken ze dat u<br />
een pinguïn is.'<br />
.Tot aan het dorp is het nog twee uur.''<br />
„Kan ik het niet langs een korteren weg<br />
bereiken?"<br />
„Ja, als U naar beneden springt."<br />
EEPI DUP<br />
Warner Bros-film. Regie: Bobby Connolly.<br />
Het leven der filmsterren in Hollywood is wisselvallig, gelijk de smaak van<br />
het bioscooppubliek.<br />
Plotseling komt er vaak een einde aan de carrière van een beminde film-<br />
heldin, zonder dat iemand'de oorzaak daarvan weet te verklaren. Ook de eens<br />
aangebeden filmster Laurine Lynn (Beverly Roberts), ziet plotseling haar glorie<br />
verminderen. Ze is uiterst bekoorlijk, jong, elegant en geestig, maar een serie<br />
niet succesvolle films heeft haar filmroem aan 't tanen gebracht. Zelfs haar<br />
handige reclame-agentjoe Graig (Allyn Joslyn), weet er geen raad op. Hij<br />
doet alle moeite om een voordeelig contract voor haar te krijgen, maar het lukt<br />
hem niet.<br />
Een bekend polospeler tracht Laurine voor het huwelijk te winnen en haar<br />
over te halen met hem een reis naar Europa te ondernemen.<br />
Europa lokt de mooie Laurine wel aan, doch liefst zonder echtgenoot. De<br />
filmdiva zal dan ook alleen naar Europa reizen, slechts vergezeld door haar<br />
trouwe verzorgster Trommy (Eula Guy).<br />
Laurine vertrekt naar Weenen en wordt daar ontvangen met alle eerbewijzen,<br />
waartoe het oude Oostenrijk in staat was. In haar hotel wordt ze bediend door<br />
een genoeglijken ober, die onder de bekoring komt van haar blonde schoonheid.<br />
De ober (Patric Knowles) bedient haar aan tafel en durft de filmdiva eenige<br />
op- en aanmerkingen over haar spel te maken. Laurine duldt geen critiek en eer<br />
en ander eindigt met een flinke ruzie, waardoor de ober, die nie-<br />
mand minder is dan een jonge (niet verarmde) Oostenrijksche prins,<br />
Rupert genaamd, wegens onbehoorlijk gedrag in de gevangenis te-<br />
rechtkomt.<br />
Joe Craig is intusschen ook in Weenen gearriveerd en deze komt<br />
Laurine vertellen, dat haar groote concurrente een belangrijke film-<br />
rol heeft gekregen als gevolg van haar voorgenomen huwelijk met<br />
iemand van hooge geboorte. Wat zij kan — kan Laurine ook. Ook<br />
zij zal iemand met een adellijken titel trouwen en ze plaatst daartoe<br />
een advertentie in de courant.<br />
De prins-oberkellner schrijft op deze advertentie, want hij is ver-<br />
liefd op de filmster, doch toont haar dit niet. Hij trouwt met haar en<br />
zal daarvoor een zekere som gelds ontvangen, die hem zeer welkom<br />
is, daar hij terwille van een oom de verplichting op zich heeft geno-<br />
men zijn eigen brood te verdienen. Verder verdwijnt hij voorloopig.<br />
Laurine gaat terug naar Hollywood, met den stralenkrans van een<br />
prinselijken echtgenoot om haar blonde hoofdje. Zij staat de geheele<br />
pers te woord, vertelt van het schitterende kasteel van den prins,<br />
haar echtgenoot. Het regent filmcontracten voor de „prinses" en<br />
alles zou uiterst goed gelukt en tip top in orde geweest zijn, als de<br />
prins niet plotseling ten tooneele was verschenen.<br />
Prins Rupert geeft geld uit als water en tegen zulke sommen is<br />
zelfs een filmdiva-salaris niet bestand. Laurine is diep teleurgesteld,<br />
omdat zij van den prins houdt en het vreeselijk vindt, dat hij van haar<br />
geld op die manier leeft.<br />
Het blijkt echter, dat hij al het uitgegeven geld weer op haar bank<br />
terugstort en haar er toe tracht te bewegen de film vaarwel te zeggen.<br />
Doch Laurine weigert dit. Daarom vertrekt Rupert. Hollywood kan<br />
hem niet bekoren. Maar ook in Weenen is hij niet gelukkig. Hij<br />
denkt aan zijn vrouw en. maakt plannen om maar weer terug te<br />
kceren naar Hollywood.<br />
Maar dan plotseling is het groote won-<br />
der gebeurd. Het groote wonder van de He| levea te HoUywood<br />
liefde, die alles overwint! ' l» prettig... maat duur.<br />
Louiine wordt te Weenen schitterend entrangen.
naar een novelle van Henry Bernstein.<br />
Regie: Marc Allegret.<br />
Andre Pascaud Charles Boyer<br />
Giscle, zijn vrouw Lisette Lanvin<br />
Frangoise Micbèle Morgan<br />
Gilbert Robert Manuel<br />
De vriend uit den Soedan Jean-Louis Barrault<br />
Andre Pascaud, een bekend ingenieur bij een<br />
groote scheepsbouwwerf in Marseille, be-<br />
sluit voor de bespreking van eenige techni-<br />
sche veranderingen naar Parijs te gaan. Voor zijn ver-<br />
trek vertelt zijn zwager Gilbert (de broer van zijn<br />
vrouw Gisèle) hem, dat hij zich zeer ongerust maakt<br />
over het uitblijven van eenig bericht van zijn mede-<br />
studente Frangoise op wie hij zeer verliefd is en hij<br />
verzoekt André haar in Parijs op te sporen.<br />
André heeft in Parijs zijn zaken afgewikkeld en<br />
gaat Frangoise opzoeken. Eenigszins verrast staat hij<br />
tegenover haar; immers de beschrijving van deze<br />
vrouw, hem door Gilbert gedaan, klopt niet geheel<br />
met de werkelijkheid. Had Gilbert haar niet als een<br />
fatale vrouw beschreven? André haalt Fran?oise over<br />
met hem mee naar Gilbert te' gaan, daar hij er van<br />
overtuigd is, dat zijn zwager het ernstig meent. In den<br />
korten tijd, dat zij samen zijn, toont zij zich van<br />
verschillende kanten en André kan haar moeilijk door-<br />
gronden: de serieuze, harde werker voelt zich voor 't<br />
eerst in zijn leven uit zijn evenwicht gebracht.<br />
De trein vertrekt zonder André en Frangoise; ze<br />
gaan samen voor een week naar buiten.<br />
André kan 't niet vatten, maar 't is hem niet<br />
mogelijk van haar te scheiden. En als zijn vrouw,<br />
ongerust geworden over zijn lange wegblijven, een<br />
week later met Gilbert naar Parijs komt, verzwijgt<br />
hij haar alles en gaat weer naar Frangoise terug. In<br />
plaats van Fran?oise ontmoet hij een vriend van haar.<br />
die juist uit den Soedan is teruggekomen<br />
om met haar te trouwen. Na een heftige<br />
scène besluit André weg te gaan. Hij gaat<br />
met Gisèle een groote reis maken om<br />
Frangoise te vergeten maar tever-<br />
geefs.' Gisèle! die voelt, dat André rust<br />
noch duur heeft zonder Fran^oise en die<br />
ten slotte zijn tegenwoordigheid als een<br />
beleediging ondervindt, brengt haar groot-<br />
ste offer en biedt hem zijn vrijheid aan.<br />
André accepteert haar!<br />
Hij gaat terug naar Parijs, doch ver-<br />
neemt van den vriend uit den Soedan.<br />
dat zij een nieuwen aanbidder heeft, een<br />
zekeren Mortimer. André zoekt haar op<br />
en weet haar te overtuigen van haar on-<br />
natuurlijke verhouding met Mortimer en<br />
zij keert tot hem terug. André. die Fran-<br />
?oise voor zich alleen wil hebben, be-<br />
sluit nu met haar naar een vreemd land<br />
te gaan, waar zij zullen trouwen, nadat<br />
hij gescheiden is.<br />
Gilbert wil, dat Gisèle eens met Fran-<br />
?oise gaat spreken. De twee vrouwen<br />
ontmoeten elkaar en Franijoise verneemt<br />
nu, dat Gisèle moeder moet worden. Zij<br />
besluit dan van André afstand te doen . . .<br />
zij zal uit zijn leven verdwijnen. Het is<br />
een groote slag voor André. Hij keert<br />
terug naar de kleine herberg, waar hij<br />
met Fran^oise zoo gelukkig was. Gilbert<br />
komt daar bij hem om te zeggen, dat<br />
Gisèle nog steeds op hem wacht, maar<br />
André kan niet besluiten, daar alles nog<br />
te versch in zijn geheugen ligt. Eerst<br />
moet de wonde genezen, later mis-<br />
schien . .<br />
Franqoise verlaat haar vriend
Een zorgzame echtgenoot. Jackie Coogan brengt zijn echtgenoote, Betty Grable, een lunchpakket In den studio.<br />
Betty speelt een der hoofdrollen In de Paramount-film „College Swing."<br />
ONZE WEKELIJKSCHE<br />
PRIJSVRAAG<br />
Vraag vierhonderd negentig<br />
Wie wordt er aangeduid met den naam John<br />
Buil?<br />
Wij stellen een hoofdprijs van / 2.50 en vijf<br />
troostprijzen beschikbaar om te verdeelen onder<br />
hen, die vóór 2 Juli (abonné's uit overzeesche<br />
gewesten vóór 2 Augustus) goede oplossingen<br />
zenden aan ons redactie adres; Galgewater 22,<br />
Leiden. Op enveloppe of briefkaart gelieve<br />
men duidelijk te vermelden: Vraag 490.<br />
DE OPLOSSING<br />
Vraag vierhonderd zes en tachtig<br />
De snaren in een tennisrackct worden ge-<br />
maakt van kattedarmen.<br />
Met de juiste oplossing van deze vraag ver-<br />
wierf de heer A. Bruul te Den Helder den<br />
hoofdprijs. De troostprijzen werden verworven<br />
door mejuffrouw B. v. Holten te Rotterdam;<br />
den heer G H. Peerbolte te Rotterdam; den<br />
heer H. van Til te Dpetinchem; den heer<br />
H. Steeman te Almen; den heer J. Th. Mulder<br />
te Amsterdam.<br />
vroeg aan een kennis of hij Jan de Bruin<br />
kende.<br />
,Ja," antwoordde de kennis, „vorige<br />
week heb ik hem vijf en twintig gulden<br />
geleend."<br />
„O neen," antwoordde mijn neef, „dan<br />
ken je hem niet!"<br />
Een zeer welbespraakte Franschman<br />
hield een voordracht en de journalisten<br />
hadden een zware taak. Hoe harder zij<br />
schreven, hoe sneller de man sprak.<br />
Zij waren ongeveer de wanhoop nabij,<br />
toen de spreker plotseling uitriep: „Niet<br />
zoo snel! Niet zoo snel! Schrijf niet zoo<br />
vlug! Denk jullie, dat ik dat bij kan<br />
houden ? I<br />
Mark Twain, de bekende Amerikaansche'<br />
humoristische schrijver, had het in zijn<br />
jonge jaren nogal arm. Op zekeren dag stond<br />
hij met een sigarenkistje onder zijn arm<br />
voor een winkel te kijken, toen een vriend<br />
hem zag. ,,Zeg," zei deze, met een vecl-<br />
beteekenend gebaar naar het sigarenkistje,<br />
„ik geloof, d.it je veel te veel rookt."<br />
„Maak je niet bezorgd," antwoordde<br />
Mark Twain, „ik ben aan het verhuizen."<br />
Twee automobilisten werden geconfron-<br />
teerd. „Jouw, driedubbel overgehaalde<br />
idioot," begon de een. „Wat doet zoo'n<br />
ezel als jij in een autol"<br />
„Je moet mij noodig verwijten maken,<br />
jouw uilskuiken," antwoordde de ander.<br />
Toen kwam de rechter tusschenbeidc.<br />
„Nu de beeren elkaar geïdentificeerd heb-<br />
ben, kunnen we met de zaak verdergaan,"<br />
zei hij.<br />
Mevrouw had een hondje gekocht en<br />
was er erg trotsch op. Tegen iedereen<br />
roemde zij zijn goede kwaliteiten. „Het<br />
is wel geen rashond," zei ze op zekeren<br />
dag, maar als er een bedelaar of een<br />
landlooper het hek inkomt, laat hij het<br />
ons direct weten."<br />
„Blaft hij dan het heele huis bij elkaar?"<br />
„Neen, hij kruipt onder de sofa."<br />
Als de voorteekenen niet bedriegen, zal in<br />
Juli te Schevening-en in het Kurhaus, een<br />
groot internationaal lilmbal plaats hebben.<br />
Het woord lilmbal heelt in Nederland helaas<br />
(en niet al te goeden klank. En niet ten on-<br />
echte, de lilmbals die men tot nu toe in ons<br />
■8nd heeft gegeven, waren misschien bals,<br />
■Haar met de film hadden zij beslist niets te<br />
"i-iken. Dit is zeer jammer, omdat de filmbais<br />
in het buitenland tot de steeds weerkeerende<br />
gtoote attracties gerekend worden. En wat in<br />
"t t buitenland mogelijk is, moet toch ook in<br />
"iis land mogelijk zijn, zelfs als we geen eigen<br />
'iimindustrie bezitten.<br />
De gezamenlijke perschefs der groote lilm-<br />
V| Thuurkantoren in ons land hebben thans het<br />
'ftitiatief genomen tot het organiseeren van 'n<br />
? oot filmbal. De belangrijkste vraag — ook<br />
"et het oog op het welslagen van dit plan<br />
INTERNATIONAAL FILMBAL<br />
TE SCHEVENINGEN<br />
— is nu natuurlijk, welke filmsterren er<br />
kunnen komen. Met zekerheid te zeggen is dal<br />
helaas nog niet. Vast staat, dat er eenige be-<br />
roemde Engelsche, Fransche en Duitsche ster-<br />
ren aanwezig zullen zijn. Wat de Amerikanen<br />
betreft, zal men slechts op hun aanwezigheid<br />
kunnen rekenen, wanneer zij zich ten tijde van<br />
het filmbal in Europa bevinden en lust hebben<br />
naar Scheveningen te komen. Men is onder<br />
anderen met Marlene Dietrich in onderhande-<br />
ling, die haar vacantie in Zuid-Italië door-<br />
brengt, maar haar komst is zeer twijfelachtig.<br />
De K.L.M, heeft zich bereid verklaard alle<br />
sterren binnen Europa, in samenwerking met<br />
de Deutsche Luft Hansa en de Air France, ge-<br />
heel gratis te vervoeren, terwijl de maatschap-<br />
pij Zeebad Scheveningen voor logies zorgt.<br />
Zal Nederland eindelijk een „echt" filmbal<br />
beleven? Wij hopen en geloven van wel!<br />
n-<br />
CABARET<br />
Onder den titel „Lentemelodieën" presen-<br />
teert Louis Davids ditmaal (e Scheve-<br />
ningen het ABC-Cabaret, dut, zooals<br />
bekend, onder leiding van Louis Gimborg<br />
staat.<br />
De beide Louis verstaan, geholpen door de<br />
verschillende acteurs en actrices, uitstekend de<br />
kunst om ons een avond bezig te houden.<br />
Naar oud-vaderlandsch gebruik begonnen<br />
deze lentemelodieën met een authentiek klet-<br />
terende regenbui, zoodat het publiek zich over<br />
gebrek aan waarschijnlijkheid van het gebeu-<br />
ren dus niet behoelde te beklagen!<br />
Bij dit sombere bedrijf blijft t gelukkig ech-<br />
ter niet, want al spoedig komt Corry Vonk als<br />
de onverl>eterlijke kwajongen, die het leven<br />
„reusachtig" vindt, ons met haar malle frat-<br />
sen vermaken.<br />
Het nummer, dat op het programma stond<br />
aangekondigd als „Maartsche buien" bleek<br />
niet, zooals men al vreesde, een her-<br />
nieuwde demonstratie van ons nationaal kli-<br />
maat, doch een kostelijk één-actertje, gespeeld<br />
door Tilly Perin, Louis Gimberjy en Lizzy Vu-<br />
lesco. Wat n pracht van een stel, dat zenuw-<br />
achtig ruzieënde en zich weer verzoenende<br />
echtpaar, dat tweeëndertig belangrijke gas-<br />
ten verwacht... vergeefs evenwel, omdat man-<br />
lief vergeten blijkt te hebben de invitaties te<br />
versturen!<br />
Ook de uitbeelding van den lieer en me-<br />
vrouw Jansen, „de menschen, die nooit<br />
lachen", is een prestalie, waarvoor Wim Kan<br />
en Corry Vonk alle eer toekomt. Hoe raak ge-<br />
typeerd, die twee onmogelijke, stijve stoethas-<br />
pels (zooals we er allen wel een paar in onze<br />
naaste omgeving kennen!).<br />
Laten we ten slotte niet den conferencier,<br />
Louis Davids, vergeten, die mei zijn geestige<br />
monologen en alleraardigste liedjes ten slotte<br />
toch de trekpleister van het Kurhaus-Cubarel<br />
blijft, terwijl Han Beuker en Wouter Denijs<br />
met hun muziek voor de noodige afwisseling<br />
zorgen.<br />
A. A. d. K.<br />
LOUIS GIMBERG
nci ffCCINDLfU/<br />
CIMEMAs I<br />
TH EATE R<br />
VMSCHUMT WWilUW - mg, p«, KWAKTIkAL f. hn - no. IM<br />
ADM CALGfW.TÏ« „ ...M~ „,_ 7éti<br />
.<br />
ft<br />
1%<br />
OLyMPE BRADNA<br />
vervult een rol in de<br />
Paramount-film<br />
«STOLEN HEAVEN''<br />
- ^-<br />
.. r* M