27.09.2013 Views

Signalen nader bekeken. Onderzoek naar ... - Huiselijk Geweld

Signalen nader bekeken. Onderzoek naar ... - Huiselijk Geweld

Signalen nader bekeken. Onderzoek naar ... - Huiselijk Geweld

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

toen undercover op de school van de kinderen geweest en heeft moeder de mogelijkheid geboden om<br />

daar aangifte te doen. De dader is vervolgens gearresteerd.<br />

Bij 1 respondent is het geweld gestopt doordat de dader is omgekomen. Een andere situatie is gestopt<br />

doordat de partner is verdwenen.<br />

Veruit de meeste respondenten hebben echter zelf de situatie verlaten. Dit was bij 11 van de<br />

respondenten het geval. Veelal zijn ze gevlucht <strong>naar</strong> een Blijf van m’n Lijf huis, of crisisopvang.<br />

Op de vraag hoe het huiselijk geweld is gestopt werden o.a. de volgende antwoorden gegeven:<br />

“Ik ben zelf weggegaan. Ik was al eerder bij het politiebureau geweest. Dit vond ik heel eng. Ik moest<br />

door de intercom zeggen waarvoor ik kwam maar ik heb toch doorgezet. Vervolgens moest ik een<br />

papier ondertekenen dat ik niet kon lezen. Ik ben toen weggegaan. En ze hebben me gewoon laten<br />

gaan, niet <strong>naar</strong> het ziekenhuis gebracht en niet <strong>naar</strong> mij omgekeken of ik veilig was.”<br />

“<strong>Geweld</strong> is gestopt toen ik samen met mijn kind gevlucht ben <strong>naar</strong> een Blijf van m’n Lijf Huis.”<br />

4.1.3 Duur van het huiselijk geweld<br />

De tijd die de respondenten nodig hebben gehad om aan iemand verbaal kenbaar te maken dat ze<br />

werden mishandeld, varieert enorm. Door 1 respondent wordt aangegeven, dat ze het onmiddellijk<br />

aan iemand heeft verteld. Bij een andere respondent heeft het 30 jaar geduurd.<br />

Van de respondenten zijn er 2 die binnen 1 jaar melding hebben gemaakt van de mishandelingen.<br />

Door 9 respondenten werd aangegeven 1 tot 5 jaar voor nodig te hebben gehad om hun verhaal aan<br />

iemand te kunnen vertellen. Bij 3 respondenten heeft het 5 tot 10 jaar geduurd.<br />

Bij eveneens 3 respondenten heeft het 10 tot 15 jaar geduurd. Een andere respondent heeft haar<br />

verhaal na 20 jaar voor het eerst tegen iemand verteld en bij nog een andere respondent heeft het 30<br />

jaar geduurd voor ze ermee <strong>naar</strong> buiten durfde te komen.<br />

Van 4 respondenten is uit de interviews niet goed op te maken na welke tijd zij voor het eerst met<br />

iemand hebben gesproken over het huiselijk geweld.<br />

“Het laatste jaar van de mishandeling heb ik contact gezocht met een maatschappelijk werkster. Zij<br />

heeft mij gemotiveerd om weg te gaan.”<br />

Wat weerhield slachtoffers van huiselijk geweld om er mee <strong>naar</strong> buiten te komen?<br />

De antwoorden die het meest zijn gegeven op deze vraag zijn gebundeld en levert de volgende<br />

opsomming op:<br />

• Het letsel was nog steeds te verbergen voor de buitenwereld<br />

• Angst voor de pleger van het huiselijk geweld, dreigementen<br />

• Schaamte, gevoel dat het de eigen schuld is<br />

• Geloof in de partner wanneer hij beterschap beloofde<br />

• Liefde voor de partner<br />

• Onbekendheid met de mogelijkheden die er zijn om weg te komen uit de situatie<br />

• Het was niet mogelijk, omdat het slachtoffer geïsoleerd werd gehouden en er geen contact<br />

met de buitenwereld (waaronder familie en vrienden) werd toegestaan<br />

• Het idee heeft het enige slachtoffer te zijn.<br />

4.1.4 <strong>Signalen</strong> die afgegeven zijn<br />

Alle respondenten hebben aangegeven signalen te hebben uitgezonden.<br />

Deze signalen waren erg uiteenlopend. <strong>Signalen</strong> werden vaak afgeven aan huisartsen, doordat<br />

respondenten daar met verwondingen zoals blauwe plekken kwamen of met depressieve klachten.<br />

Respondenten hebben bij de huisarts aangegeven, dat er regelmatig ruzie thuis was.<br />

Op school was het gedrag van de kinderen vaak een signaal dat het thuis niet goed ging. Kinderen<br />

kwamen niet <strong>naar</strong> school of ze vertoonden extreem gedrag. Ze waren dan heel druk aanwezig of juist<br />

erg afwezig. Een ander genoemd signaal is dat kinderen bijna nooit vriendjes mee <strong>naar</strong> huis namen<br />

om te spelen.<br />

Tijdens de interviews zijn de volgende antwoorden door de respondenten aangegeven:<br />

• Tegen de huisartsen is 4 keer verteld dat er thuis regelmatig ruzie was<br />

• Van de respondenten vertelde er 1 dat ze vaak doorzichtige smoesjes over verwondingen<br />

vertelde. Ze vertelde dan, dat haar verwondingen veroorzaakt waren doordat ze van de trap<br />

was gevallen of tegen de keukenkastjes was aangelopen.<br />

• In 2 gevallen is als antwoord gegeven dat de kledingkeuze aangepast werd om er<br />

onaantrekkelijk uit te zien voor de dader<br />

13

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!