Signalen nader bekeken. Onderzoek naar ... - Huiselijk Geweld

4.1.6 Rol van de huisarts
In totaal hebben 17 van de 23 respondenten in de periode van de mishandeling op enig moment
contact gehad met de huisarts. De ‘reden’ waarvoor ze bij de huisarts kwamen is erg uiteenlopend.
In 8 gevallen kwamen respondenten primair om te praten over de geweldsituatie. In 5 gevallen
kwamen de respondenten om hun verwondingen te laten behandelen.
In totaal zijn 4 respondenten bij de huisarts geweest zonder over het geweld te vertellen.
Van de respondenten hebben er 2 aangegeven, dat de mishandelende partner altijd mee ging naar de
huisarts of dat ze juist niet naar de huisarts mochten waardoor ze ook geen signalen konden afgeven.
Door 1 respondent is aangegeven, dat haar man tegen de huisarts vertelde dat zij geen Nederlands
sprak en de huisarts zijn vragen maar aan hem moest stellen.
De respondent geeft aan wel degelijk Nederlands te spreken, maar mocht geen vragen beantwoorden
van haar man. Zij durfde dit echter niet aan de huisarts te vertellen uit angst voor ‘straf’.
Op de vraag hoe de huisarts omging met het huiselijk geweld zijn o.a. de volgende antwoorden
gegeven:
“Goed maar had te weinig tijd voor me”.
“Ik ben door de huisarts aan alle kanten geholpen”.
“De huisarts was op de hoogte van de situatie maar heeft er niets mee gedaan.”
“De huisarts vroeg door maar, omdat ik bij mijn verhaal bleef stopte hij
Ik heb de huisarts verzocht om met de dader te praten maar hij zei dat ik dit ook zelf kon doen.”
Een aantal huisartsen heeft doorverwezen naar de hulpverlening. De respondenten waren tevreden
met deze doorverwijzingen. Andere respondenten vinden dat de huisarts zich niet genoeg verdiept
heeft in de situatie van de patiënt, de ogen ervoor sloot en meer hulp had moeten bieden. Er zijn ook
respondenten die de huisarts als grote steun hebben ervaren en als iemand die ze serieus nam.
Veel van de respondenten zien de huisarts als een persoon die een belangrijke rol kan spelen in het
stoppen van huiselijk geweld. Respondenten geven aan dat het belangrijk is dat de huisarts weet op
welke signalen hij moet letten. Ook voor advies en tips waarmee het slachtoffer het geweld kan
stoppen, wordt de huisarts als een belangrijk persoon gezien.
De vertrouwensband met de huisarts is een belangrijke voorwaarde voor slachtoffers om het gesprek
met de huisarts over het geweld aan te gaan. Belangrijk hierbij is dat de huisarts voldoende tijd neemt
voor de patiënt.
Wat naar voren komt uit de gesprekken is, dat de respondenten graag zouden zien dat de huisarts
meer initiatief zou tonen om huiselijk geweld te stoppen, door bijvoorbeeld huisbezoeken af te leggen
of het beroepsgeheim aan te passen, zodat de huisarts meer mogelijkheden heeft om melding te
maken van het geweld.
Ook voor hulp aan de dader zou de huisarts zich meer moeten inzetten volgens de respondenten.
Op de vraag of de huisarts zou kunnen helpen het huiselijk geweld te stoppen zijn o.a. de volgende
antwoorden gegeven:
“Ik heb de vertrouwelijke band met de huisarts gemist. Ik had dan misschien eerder aan durven geven
wat er speelde.”
“Ja, hij zou een huisbezoek kunnen afleggen om meer zicht te krijgen op de situatie en dan instanties
inschakelen. De huisarts moet sturender worden in dit soort situaties.”
“Ja, ik had volop vertrouwen in de huisarts. Ik was ontzettend blij met de hulp die hij heeft geboden.”
“Hij zou ervoor moeten zorgen dat mijn (ex) man de juiste hulp krijgt en aanvaardt.”
“Artsen moeten leren waar ze op moeten letten.”
4.1.7 Rol van de leerkracht
Van de 23 respondenten zijn er 10 met schoolgaande kinderen. Van 1 respondent weten we dat haar
kind naar een peuterspeelzaal ging, maar daar zijn geen signalen uitgezonden. Volgens de 10
respondenten hebben hun kind(-eren) wel signalen uitgezonden op school. Er is niet bekend of de
vrouwen zelf signalen hebben afgegeven aan de leerkrachten.
De volgende signalen zijn genoemd:
• Het vertonen van druk gedrag
• Het tonen van boosheid
• Het slaan en schoppen van andere kinderen
15