INzicht Nr 26, Jaargang 7, nummer 3 - Nederlandse Vereniging voor ...

More documents

Recommendations

Info

thema: NLP & het bevorderen van Welzijn 22 Een verhaal dat inzicht geeft in het (contraproductieve) effect van jouw ‘controledwang’ op de ander… Een vrouw van midden dertig was naarstig op zoek naar een levensgezel. Telkens als ze een man – via dating-sites of contactadvertenties – ontmoette en vond dat het klikte, stuurde ze aan op vastigheid en toekomstplanning. En wel onmiddellijk. De mannen in kwestie haastten zich dan om (in pure shock) het vege lijf te redden. Resultaat: een kater na een one-night stand en een giga-deuk in het zelfvertrouwen van deze – overigens alleraardigste – vrouw. Deze metafoor schreef ik om haar een andere, luchtigere kijk op de zaak te bieden. Ze heeft het verhaal ontroerd aanvaard. Pikant detail: niet lang erna ontmoette ze de man die ze ‘los’ genoeg kon laten om hem zelf op de gedachte te brengen dat hij met haar verder wilde: ze zijn onlangs getrouwd… Chico en de paarden Metafoor over de kunst van het ‘loslaten’ I Chico blies op zijn vingers. Een snerpend geluid gilde over de prairie. Vogels fladderden uit de bosjes naast hem, uit hun slaap opgeschrikt. Het was half vier in de ochtend. Een neveldeken versluierde alles tot op een meter van de grond. Het paard dat in de verte weg draafde leek geen benen te hebben. Hier en daar stak er wat kreupelhout boven de mist uit. Chico greep zijn breedgerande hoed van zijn hoofd en smeet deze met geweld op de grond. ‘Kritzmo!’ vloekte hij hartgrondig, en hij stampte op de bolling van zijn hoofddeksel. Met een droge knak spleet de bolling uiteen. ‘Kritzmo!’ brulde hij, harder nu. Hij graaide de vermorzelde hoed van de grond, plantte hem zonder ceremonie op zijn lange haren en beende, leren beenwindsels achter zich aanslepend, naar huis. Alweer een kostbaar bezit verloren aan de wildernis. Chico had het paard een maand geleden eigenhandig gevangen. Kort daarna vertelde zijn makker Whisko hem in de saloon over een kudde wilde paarden die hij had gezien: ‘Ongeveer een uur westwaarts, Chiek, prachtige paarden. Maar schuw. Ik was met Jacco zeker twee mijl van ze af toen ze ons al in de gaten hadden. Als een stelletje dollen gingen ze een bos in. Jacco en ik probeerden ze nog te achterhalen, maar we zagen dat hun sporen het brede ravijn inliepen en we hadden geen zin in een ontmoeting met Lamme Vleugel, dus zijn we maar afgedropen. Geen moment te vroeg trouwens, want toen we later achterom keken, stond de hele heuvelkam rond het ravijn vol met gevederde vrienden, speren in de hand. Je zou denken dat de paarden van hen waren...’ Chico had niet laten merken hoe geïnteresseerd hij was. Hij wilde Jacco en Whisko niet in zijn buurt als hij zelf poolshoogte zou nemen. Paarden. Ja, Chico bezat zelf wel paarden. Gewone, doorsnee paarden, waarmee hij de koeien binnen zijn eigen territorium kon houden, of deze naar de naburige marktplaats kon drijven. Werkpaarden. Zijn passie gold echter wilde paarden. Paarden waar de mens nog niet zijn verwoestende invloed op had laten gelden. Paarden met temperament. Onbedorven en woest. Prachtig om te zien. Gracieus en angstaanjagend. Glanzend van gezondheid en schuimbekkend van eigenzinnigheid. Juist met die paarden wilde I N z i c h t H e r f s t 2 0 0 5 hij een band. Juist zo’n paard wilde hij voor zich winnen. Zo’n paard wilde hij bezitten. Visioenen van tochten over de prairie, in duizelingwekkende snelheid. Zonder zadel, één met het dier. Handen aan de wapperende manen op weg naar de ondergaande zon. Omringd door een tiental net zo wonderbaarlijke creaturen. Klepperende hoeven, schuimvlokken en stomende neusgaten. Een vertrouwensband zo oud als de wereld. Chico had afgeleerd over zijn passie te praten. Zijn kameraden lachten hem uit. ‘Een paard is er om voor je te werken. Geen romantisch gedoe.’ En nu was het hem gelukt een wild paard te strikken in zijn lasso en huiswaarts te nemen. Met alle energie die hij in zich had, had hij gepoogd de wilde ros in te rijden. Te onderwerpen. In een kleine koraal, omringd door een hoog hekwerk, was hij dag-in-dag-uit bezig geweest met halsbrekende toeren om het paard te temmen. Een prachtig dier. Glanzend zwarte huid, weelderige gitzwarte manen en een waaierende staart die tot op de grond reikte. De eerste dagen had Chico hem met voedsel gelokt. De kale koraal had niets te bieden N L P & h e t b e v o r d e r e n v a n w e l z i j n gehad en na dagen zonder eten en drinken, had het dier zich verwaardigd om wat eten van Chico aan te nemen. Schichtig en vluchtig. Een klein klopje op de hals had hem doen steigeren, een tik tegen de achterhand had hem doen schoppen. Het had dagen geduurd voordat het dier zich had laten aanraken. Het hoofdtuig dat Chico hem vervolgens had omgegooid, had de vooruitgang weer dagen teruggezet. Het paard had vervolgens het tuig aan flarden geschuurd voordat er een tweede poging kon worden ondernomen. Hoofdtuig en lange teugel hadden Chico’s paard de erop volgende dagen in de ban gehouden. Een lange zweep hanteerde Chico ter aanmoediging. En toen hij zijn eerste poging had gedaan om het paard te bestijgen, volgde er een actie die het wildste rodeopaard hem niet had kunnen verbeteren: met een gecombineerde zijwaartse en opgaande beweging had hij Chico tot over het hek van de koraal gelanceerd. Woest had deze zijn gekneusde en gehavend lijf bijeengeraapt en was huiswaarts getogen. Een warme Bourbon tegen de pijn en vroeg naar bed. De volgende dag zou hij de zaken wat drastischer aanpakken. Het paard móest en zou zich aan hem onderwer- Angelique de Graaff pen. Het was zíjn paard, híj had hem gevangen. Of het dat nu leuk vond of niet. Het was drie uur in de ochtend toen hij het gebonk en gekraak hoorde. In zijn hoofd was al een kwaadaardig wezen met een hamer in de weer, maar dit speelde zich duidelijk buiten zijn eigen krakkemikkige gestel af. Hij sleepte zich uit bed. Greep gewoontegetrouw zijn hoed van de stoelknop en wikkelde zijn leren schoenlappen om zijn benen. In zijn lange onderbroek strompelde hij stram van de kneuzingen de deur uit om te zien wat er gaande was. Wat hij zag deed hem zijn pijn tijdelijk vergeten. Het koraalhek was finaal versplinterd en het paard verdwenen. Chico blies op zijn vingers. Een snerpend geluid gilde over de prairie. Vogels fladderden uit de bosjes naast hem, uit hun slaap opgeschrikt. Het was half vier in de ochtend. Een neveldeken versluierde alles tot op een meter van de grond. Het paard dat in de verte weg draafde leek geen benen te hebben. Hier en daar stak er wat kreupelhout boven de mist uit. Chico greep zijn breedgerande hoed van zijn hoofd en smeet deze met geweld op de grond. ’Kritzmo! vloekte hij hart- 23
thema: NLP & het bevorderen van Welzijn grondig, en hij stampte op de bolling van zijn hoofddeksel. Met een droge knak spleet de bolling uiteen. ‘Kritzmo!’ brulde hij, harder nu. Hij graaide de vermorzelde hoed van de grond, plantte hem zonder ceremonie op zijn lange haren en beende, leren beenwindsels achter zich aanslepend, naar huis. II Chico lag op zijn buik op het natte stekelige gras. Het was nog vroeg in de ochtend. Gisteren had hij de kudde wilde paarden ontdekt waar Whisko het over had gehad. Schitterende dieren. Grauw-grijs met gitzwarte manen en staart. Grote glanzende ogen en een zwarte neus. Tamelijk klein en wendbaar. Als klipgeiten waren ze de steile helling van het brede ravijn opgestormd, toen ze lucht van hem kregen. Zijn eigen paard had Chico moeten achterlaten, want de grond was voor hem te onbegaanbaar gebleken. De wilde paarden daarentegen, denderden er met woeste gratie overheen. Hij had zijn verrekijker uit zijn zadeltas meegenomen en nu lag hij op het hoogste punt van de tegenoverliggende bergkam. Tussen hem en de paarden lag het brede ravijn. Een mijl verderop, waar het brede ravijn dramatisch versmalde, lag het indianendorp van Lamme Vleugel, wist hij. De afgelopen jaren waren er tussen de indianen en de kolonisten geen ongeregeldheden voorgevallen. Ze lieten elkaar met rust. Zo af en toe waagde een indiaan zich in de buurt van Chroscoe, de 24 plaats waar Chico’s saloon zich bevond. En reizigers meldden de aanwezigheid van indianen, als ze over de oostelijke route door de prairie Chroscoe aandeden. Chico stelde zijn kijker scherp op de plek waar hij de kudde vermoedde. Ja, daar stonden ze. Als schichtige herten stonden ze te grazen met de achterbenen bijna zichtbaar in de startblokken. Naast zijn oor knapte een takje. Chico schoot rechtop, maar een voet hield zijn schouder tegen. Schuin omhoog keek hij tegen de lichter wordende hemel op naar het silhouet van een meisje. Een indiaans meisje dat haar voet ferm op zijn schouder hield. ‘Sjjj,’ siste ze. Ze zakte op haar knieën en een hand nam de plaats van haar voet op zijn schouder in. ‘Sjjj.’ Ze gebaarde naar haar getuite lippen en vervolgens naar de kudde aan de overkant. De kudde was door de kijker goed te zien geweest, maar met het blote oog in de optrekkende duisternis kon Chico hem niet onderscheiden. Het meisje blijkbaar wel, want ze wees met grote stelligheid. ‘Sjjj, anders verdwijnen ze.’ ‘He, je spreek mijn taal,’ fluisterde Chico verbaasd. ‘Dat heb ik geleerd van Wijze Bleke. Hij heeft mij verteld van jonge Chicano die paarden gevangen houdt.’ ‘Ik houd geen paarden gevangen’, protesteerde Chico, ‘ik bewonder die wilde paarden. Ik wil er een aan mij laten wennen.’ Het meisje stond geruisloos op en liep de helling af het brede ravijn in. Chico kreeg de indruk dat ze wilde dat hij haar volgde. Hij deed zijn laarzen met de ijzeren hakken en sporen uit en wikkelde zijn beenlappen onder zijn voeten. Bijna net zo onhoorbaar als zij volgde hij het indianenmeisje. Onderaan de helling hield ze stil. Twee handen achter haar rug gebaarden dat hij moest blijven waar hij was. Hij stopte abrupt. Om de een of andere reden vertrouwde hij het meisje volkomen en hij was benieuwd wat ze aan hem wilde laten zien. Het meisje liep een paar stappen verder tot zij vanaf de andere kant van het ravijn volkomen zichtbaar moest zijn voor de kudde. Chico kon op de andere helling nog niets anders onderscheiden dan rotsblokken en cactussen en hier en daar een bosje kreupelhout. De helling, hoewel veel steiler, zag er eender uit als de helling waarvan zij zojuist waren afgedaald. Hij zakte op zijn hurken en wachtte af. Het meisje stond roerloos aan de voet van de helling. In de intense stilte van dat moment, juist als de dag het overneemt van de nacht, borrelde er een zacht geluid op uit het meisje. Zoet kabbelende tonen klokten uit haar keel. Zoiets moois had Chico niet eerder uit een mensenkeel horen komen. Betoverd staarde hij haar aan. Ze werd stil en stapte verder het brede ravijn in. Een grote, brede vlakte. Kaal en grijs. Kiezels en dotten mos. Her en der een verdwaalde cactus. Ze liep ontspannen naar het midden van de vlakte in de richting van de helling aan de overzijde. I N z i c h t H e r f s t 2 0 0 5 Weer bleef ze staan. Opnieuw stegen er zachte tonen op die Chico’s ziel beroerden. Nog voordat hij goed en wel besefte wat er gebeurde, denderde de kudde paarden het ravijn in. Grote stofwolken sloegen de helling af en onttrokken een deel van de kudde aan het gezicht. Tien, twaalf schitterende dieren zetten vaart in de richting van het meisje. ‘Nee!’ brulde Chico, ‘nee, kijk uit!’ Hij vloog overeind om het meisje weg te grissen van de plaats waar ze zo duidelijk gevaar liep. Maar verbaasd bleef hij staan. Het meisje, onbeweeglijk op dezelfde plek, had haar hand omhooggestoken als om hem te zeggen: ’Blijf waar je bent.’ En daar zag hij de dieren links en rechts aan haar voorbij stuiven. Hinnikend en snuivend. Ze maakten ieder voor zich een korte draai om terug te keren en stoven wederom langs haar heen. Dit herhaalde zich een aantal malen, totdat ze hun draf verwisselden voor een rustige stap en N L P & h e t b e v o r d e r e n v a n w e l z i j n hoofdschuddend en briesend om haar heen kwamen staan. De stofwolken gingen liggen en het briesende gestamp maakte plaats voor zacht gesnuif. Nu pas hoorde Chico opnieuw het geluid dat uit het meisje kwam. Een zacht klokkend geluid, dat een kalmerende uitwerking op hem had. Het meisje verzette een paar stappen. De paarden liepen met haar mee. Het meisje dook onder de hals van een paard door en giechelde plagerig toen een ander paard haar voorbeeld wilde volgen, maar tot een halt werd gebracht door het eerste paard. Ze tikte speels op de neus van een ander en streelde de flank van een volgende. Intussen liep ze een eindje verder. De paarden volgden haar terwijl ze de grappigste capriolen maakten, en haar speels zetjes gaven met hun dampende neus. Ineens schuifelde de kudde onrustig uiteen. De paarden keken om zich heen. Er stond iets te gebeuren. Hier en daar hinnikte een paard verwachtingsvol. De paarden, die het meisje omringden, keken gezamenlijk naar een punt vanwaar zij zelf gekomen waren. Nu hoorde Chico wat de paarden blijkbaar al eerder hadden gehoord. Een zacht gesnuif en gestamp. Nog een paard? En waarom was dat paard achtergebleven? Het meisje hief haar oorspronkelijke, vreemde gezang aan. De paarden om haar heen stonden roerloos te wachten. Het achtergebleven paard scheen dit als een aanmoediging te beschouwen, want aarzelend zette het wat schreden in de richting van het ravijn. Chico schreeuwde het bijna uit van verbazing: dat was zíjn paard! Het paard dat dagen ervoor uit zijn koraal was gebroken, dat hij weg had zien draven de mistige vrijheid tegemoet. Zo had hij het toen niet gezien. Weggelopen. Weg van hem, dat was wat hij had gevoeld. Weg, onterecht weg. Alle energie verspild. Alle geduld voor niets. Nu zag hij pas dat het dier zijn vrijheid had gezocht. De prairie. De paarden. Zijn eigen kudde was al wekenlang doorgetrokken. ‘Zijn’ gitzwarte paard had aansluiting gevonden bij deze prachtige, grauwgrijze dieren en ze hadden hem geaccepteerd. Alleen: zìj kenden dit bijzondere indiaanse meisje en hìj nog niet. Chico voelde een behoefte om het paard toe te schreeuwen: ‘Kom, maar. Wees niet bang. Zij zal je niet van je vrijheid beroven. Kijk maar naar je nieuwe vrienden. Ze laten je zien dat je haar kunt 25
Page 1 and 2: Colofon INzicht is een uitgave van
Page 3 and 4: Naar één Nederlandse vereniging v
Page 5 and 6: thema: NLP & het bevorderen van Wel
Page 11: thema: NLP & het bevorderen van Wel
Page 25 and 26: 48 De dreiging van hoger beroep teg
Page 27 and 28: vervolg Boekenrubriek Voorbij je ei
Page 29 and 30: Conclusies worden gestaafd met onde
Page 31 and 32: vervolg Activiteitenagenda 60 EduCa
Page 33 and 34: vervolg Activiteitenagenda 64 12 t/
Page 35: vervolg Activiteitenagenda 68 Train

INzicht Nr 26, Jaargang 7, nummer 3 - Nederlandse Vereniging voor ...

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?