deJacobsstaf 79 - Santiago

aan André Brouwer die op droogkomische wijze
aan de hand van diabeelden verslag deed van zijn
fietstocht over de Via de la Plata. Een goed alternatief
voor diegene die de drukte op de Camino
Francés wil mijden. Elk jaar gaan er weer pelgrims
op pad, alleen of met meerderen. Startend
vanaf diverse plaatsen. De hele route in één keer
lopend of elke keer een stukje. Onder de nieuwe
deelnemers waren daar veel vragen over. Bij
elke vrager zochten wij iemand met een passend
antwoord. Daarna was het tijd voor de lunch,
met aansluitend een wandeling naar de Oosterschelde.
In de eerste lentezon liepen hoog over de
dijk pelgrims naar het water. Een mooi gezicht.
Wij kwamen terug in een verduisterde zaal: vol
verwachting keken wij uit naar de film van Leo
Baeten, In de palm van haar hand. Deze film
neemt je mee aan de hand van prachtige verstilde
beelden, rake uitspraken van de filmer en dat alles
ondersteunt door mooie muziek. Een heel persoonlijke
film waarin de zoektocht naar de kern
van je zijn in het onderweg zijn, ontroerend wordt
verbeeld. Het was lang stil na afloop van de film.
Leo had nog een film bij zich, ook deze was onderweg
naar Santiago gemaakt. Deze keer stond
het leven van Daniel Zaghet centraal. Een zakenman
die clown werd. Onderweg raakten zij
in gesprek. Leo filmde en Daniel sprak. Ook hier
waren wij getuige van een verandering in het leven
van een man die deze verandering onderstreepte
met een nieuwe naam, Clement Tribulet. Ook
nu weer waren wij stil en ontroerd. Toen iedereen
weer een beetje bij was gekomen werd het tijd
voor een afscheidsdrankje beneden in het café.
Stella van der Schaaf
Regio Utrecht-Zuid / Rivierenland
Aanzwellende stromen: een bekend fenomeen
voor de pelgrim. In Noord­Frankrijk loop je
helemaal alleen, in Midden­Frankrijk ontmoet
je af en toe een medepelgrim en vanaf Saint­
Jean­Pied­de­Port onderga je het warme gevoel
‘ik ben niet alleen’. Voor velen is dit een ontroe­
– 35 –
DE JACOBSSTAF 79
rende ervaring die hooguit wat afgevlakt wordt
door de mensenmassa’s op de Camino Francés.
Die aanzwellende stromen deden zich ook voor
op 25 juli in Utrecht. Eerst om half acht bij de
Jacobusluiding van de klokken – sinds 2007 in
ere hersteld – van de Jacobikerk. Zo’n dertig leden
kunnen mee naar de luidzolder om mee te
maken hoe de Utrechtse klokkenluiders hevig
zwetend aan de touwen trekken. Eerst begint
de Jacobusklok, een tijd lang alleen, en dan, na
enkele minuten, vallen de andere klokken in: de
Maria, dan de Johannes Baptist en vervolgens
de Jozef. En als dat een hevig gebeier oplevert,
voegt zich tot slot de zware Salvator in het gelui.
Een machtig gevoel van gemeenschappelijkheid
maakt zich van de luisteraars meester
en menigeen lopen de rillingen over de rug.
Na tien minuten wordt het luiden afgebouwd;
de ene na de andere luider houdt ermee op,
totdat Jacobus in zijn eentje nog wat naklinkt.
Traag zwerven de laatste tonen uit over de stad.
De aanwezigen trekken in pelgrimspas naar de
Janskerk voor de zangavond met Jacobusliederen.
Voor het eerst maakt het Genootschap voor een
activiteit gebruik van de kerkruimte. Dat leidt tot
een tweede ervaring met aanzwellende stromen:
waren er in 2006 veertig zangers in Buurmalsen,
en vorig jaar zestig, nu stromen honderd zang­ en
luisterlustigen de kerk binnen. Jan Galjé ontpopt
zich als dirigent en loodst het gelegenheidskoor
op luchtige wijze door de partituren heen. Hier en
daar ontbreekt nog wel een nootje, maar de prachtige
hymne Guide me, Lord komt er mooi Engels
uit, en ook het bekende Dum pater familias uit de
Codex Calixtinus vult de kerk met sonore klanken.
Met een glas en een gesprek wordt de avond
afgerond, en daarmee wordt de Janskerk ‘van ons’.
Op zondagmiddag 5 oktober komt de regio
bijeen in Driebergen. Jos Peters vertelt over
zijn tocht van Valencia via Toledo naar Santiago,
en natuurlijk is er een pelgrimsparade!
Bram van der Wees