VERSLAGEN DAG VAN HET LITERATUUR ONDERWIJS

heel moeilijk. Je ziel blootleggen is niet altijd makkelijk.
Een jongere is ook niet altijd in staat om alles goed te
relativeren. Hierdoor zijn sommige onderwerpen die
op stapel stonden gesneuveld. Niet iedereen blijkt
geschikt om als hoofdpersoon mee te werken voor de
Slashboeken.
Vanuit de zaal zijn er vragen over de relatie die
de schrijvers opbouwen met de jongeren. Uit de
antwoorden van Bibi en Edward komt naar voren dat
er een grote mate van vertrouwen ontstaat. Je bent
als schrijver een echt vertrouwenspersoon voor de
jongere. Je krijgt dingen te horen over zijn/haar jeugd
die zelfs de ouders vaak niet eens weten of die nog
nooit over de lippen van de jongere zijn gekomen.
Soms ontstaat er een band met de hele familie zoals
in het geval van Edward. Zelfs lang na publicatie van
het boek is er een warme band gebleven. Maar ook
het tegendeel is voorgekomen. Bijvoorbeeld bij Corien
Botman met het boek Hou van mij. Haar jongere heeft
zich tijdens het schrijven van het boek helemaal aan
haar vastgeklampt. Echter toen het boek klaar was,
was ook het contact in één keer over. Dit was een klap
voor Corien.
Op de vraag hoe de jongeren gevonden worden,
komt naar voren dat elke schrijver op zijn eigen
manier in contact komt met de jongere. Lydia Rood,
schrijfster van het Slashboek Miss Dakloos, is via een
tv-programma op het idee gekomen. Eerder had ze
al een poging ondernomen een boek te schrijven in
samenwerking met een autistisch meisje, maar dit is
op niets uitgedraaid. Het bleek toch wel moeilijk om
veel gesprekken aan te gaan met een autist, was de
komische reactie van Lydia. Chris Bos, die een nieuw
boek aan het schrijven is voor de Slashreeks, is bij zijn
jongere gekomen, doordat hij gelezen had over een
stichting voor kinderen met vaders die uitgezonden zijn
geweest als militair. Mag een jongere publicatie van
het boek weigeren? Dit is gelukkig nog niet gebeurd,
wellicht doordat er een goede vertrouwensband wordt
opgebouwd tussen schrijver en jongere. En daarnaast
is natuurlijk het werken met een valse naam een extra
bescherming om niet herkend te worden.
Van het boek Gelukvinder van Edward van de
Vendel is ook een editie voor volwassenen verschenen.
Er wordt Edward gevraagd wat het wezenlijke verschil
is tussen de twee versies. De boeken blijken alleen in
omslag te verschillen en in plaats van ‘mama’ is er
‘mijn moeder’ geschreven. Eigenlijk slaat het nergens
op, vindt Edward. Maar er bleek vraag te zijn naar een
speciale volwasseneneditie.
Welke doelgroep hebben de Slashschrijvers voor
ogen? In principe wordt er geschreven voor de
leeftijdsgroep waarin de hoofdpersoon zich bevindt.
Op de vraag of twaalf- en dertienjarigen deze boeken
kunnen lezen is het antwoord simpel: dat ligt aan het
kind. Sommige kinderen uit bepaalde milieus stappen
makkelijker over sommige heftige gebeurtenissen heen
3 SCHRIJVERS EN BOEKEN
in de boeken, dan kinderen die daar nog nooit mee
te maken hebben gehad. Geopperd wordt om de
boeken klassikaal voor te lezen waardoor de heftigheid
wellicht ook minder wordt en erg gelijk met z’n allen
over gesproken kan worden.
Vanuit de zaal komen opmerkingen dat het jammer
is dat deze boeken nog niet zo bekend zijn en dat er
vaak teruggegrepen wordt naar boeken van Carry
Slee. Edward weet hier wel een verklaring voor. Men is
nog steeds geneigd om naar het bekende te grijpen
en ook het feit dat een verhaal goed afloopt is prettig
om van te voren te weten. Dit doet overigens niets
af aan de kwaliteit van de boeken van Carry Slee.
Edward en Bibi denken dat er de komende jaren
steeds meer vraag zal zijn naar de Slashboeken. Mede
doordat Gelukvinder nu in de Lijsters is opgenomen, zal
de populariteit steeds meer groeien, maar het heeft
tijd nodig. Op de opmerking dat de Slashboeken voor
het bovenste segment van de scholieren is, wordt door
Edward en Bibi verdedigend gereageerd. Edward legt
uit dat juist deze boeken ook bedoeld zijn voor het
middensegment. Daarnaast vult Bibi aan dat in de
gevangenissen haar boek gretig aftrek had, dus stellen
dat alleen het bovenste segment bediend wordt is niet
terecht.
Waar moeten de boeken aan voldoen?De boeken
laten zien dat jongeren en hun problemen serieus
worden genomen. Als jongere kun je lezen hoe het een
leeftijdsgenoot kan vergaan. Het boek moet prettig
weglezen, een goede spanningsboog hebben en een
heftig thema is ook altijd in trek. Het mag absoluut geen
doorsnee verhaal zijn, dat is veels te saai. De schrijver
moet een grote mate van empathisch vermogen
hebben om zich goed in het verhaal in te leven en het
op papier te krijgen.
Hoe verder met de Slashreeks? Edward wil graag
spreiding van thema’s houden in de boeken. Voor
sommige thema’s is het heel moeilijk om een schrijver te
vinden. Een peiling onder scholieren heeft opgeleverd
dat meisjes een boek over anorexia zouden willen
lezen en de jongens een boek over gamen. Vooral
dat laatste is niet echt een favoriet onderwerp van
schrijvers.
Er zijn nu acht boeken uitgegeven. Edward streeft
naar dertien boeken voor de hele reeks. En als hem
gevraagd wordt welke schrijvers er op stapel staan,
komt Edward met een mooi lijstje. Chris Bos en Anna
Woltz zijn al met een boek bezig. Ook een paar
Vlaamse schrijvers hebben toegezegd, waaronder Do
van Ranst. De serie wordt nu opgestart in Noorwegen,
waarbij de vormgeving wordt overgenomen en twee
boeken uit het Nederlands worden vertaald. De rest
van de reeks wordt door Noorse schrijvers geschreven.
De kennismaking is ten einde en Jet doet wat ze altijd
al heeft willen doen: ze stuurt iedereen de klas uit.
31