VERSLAGEN DAG VAN HET LITERATUUR ONDERWIJS

Straattaal
Nasr leest een fragment uit zijn gedicht ‘Radicaal
intiem’, waarin hij onder meer zijn bewondering voor
de Rotterdamse dichter J.H. Leopold uitspreekt,
mijn zeldzame held / heel zijn leven verpeinzend tot
schoonheid. Nasr noemt hem misschien wel de grootste
dichter uit het Nederlandse taalgebied. Leopold heeft
gedoceerd aan het Erasmiaans Gymnasium, net als
dichteres Ida Gerhardt, die leerling van Leopold was
geweest. Nasr vindt het een mooi toeval dat hijzelf later
ook leerling aan het Erasmiaans was. Hij vindt Leopolds
gedichten zo teder dat ze bijna ontastbaar worden,
en toch zijn ze nergens larmoyant. Leopolds werk was
internationaal georiënteerd, hoewel hijzelf bij wijze van
spreken de deur niet uitkwam.
Het is mooi als een schijver in zijn werk verdwijnt,
zoals ook Mulisch zijn boeken was. Zelf hoopt Nasr dat
zijn gedichten zullen overblijven. Want als ze gelezen
blijven worden, bestaan ze. In zijn gedichten wil hij
vooral andere mensen aan het woord laten, een vorm
van meerstemmigheid bereiken.
Uit de zaal komt de vraag of, in het algemeen,
gedichten niet gewoon mooier zijn als ze worden
voorgedragen. Nasr antwoordt dat hij zijn eigen
gedichten ziet als partituren die uitgevoerd worden.
Als hij zijn gedichten voorleest, is dat één mogelijke
uitvoering. Degene die de vraag stelde oppert dat
gedichten misschien wel per definitie aantrekkelijker
zijn voor leerlingen als ze worden voorgelezen. Nasr
beaamt dat dat grote indruk kan maken. Zelf zag
hij ooit op school Simon Vinoog optreden, en diens
vitaliteit is hem altijd bijgebleven. Maar er zijn ook
dichters die niet goed zijn in het voordragen van hun
werk, of die dat gewoon niet willen. Je kan een gedicht
niet afhankelijk maken van de voordracht ervan.
Steinz vraagt Nasr naar diens recente gedicht ‘mi
have een droom’. Hierin is een Rotterdammer in het
jaar 2059 aan het woord, die terugkijkt op vroeger toen
alles beter was en er minder buitenlanders in de stad
waren. De grap is dat zijn betoog vol zit met straattaal,
met invloeden uit het Kaapverdiaans, Papiamento,
Duits en nog veel meer. Als Nasr dit gedicht op scholen
voordraagt, vertelt hij, wordt er soms per woord door
verschillende leerlingen gereageerd en gelachen,
omdat ze bepaalde uitdrukkingen herkennen.
Nasr draagt ter afsluiting ‘mi have een droom’ voor,
dat begint met: wullah, poetry poet, let mi takki you
1 ding: di trobbi hier is dit / ben van me eigen now zo
66 jari & skerieus ben geen racist, aber / alle josti op
een stokki, uptodate, wats deze shit? ik zeg maar zo /
mi was nog maar een breezer als mi moeder zij zo zei:
“azizi / doe gewoon jij, doe je gekke shit genoeg, wees
beleefd, maak geen tsjoeri / toon props voor je brada,
zeg ‘wazzup meneer’, ‘fawaka’.
47