JAARVERSLAG 2011 - Federale Overheidsdienst Justitie - Belgium

ABDELWAHAB in Stockholm twee
maanden later. De eerste, een Luikenaar
van Tsjetsjeense origine, heeft zich
ernstig verwond met de bom die bestemd
was voor Jyllands-Posten, het Deens
dagblad dat de cartoons van Mohammed
publiceerde. De tweede is overleden bij
de ontploffing van de geïmproviseerde
explosieven die hij rond zijn middel droeg.
Zij hebben geen andere slachtoffers
gemaakt. Heeft het gebrek aan ervaring
met het hanteren van explosieven hun actie
verhinderd? Het is een zeer waarschijnlijke
veronderstelling. Deze opleiding op afstand
wordt dus aangeboden als een oplossing
voor de trainingsmoeilijkheden, maar zal
ongetwijfeld het learning by doing dat
voordien in de Afghaanse kampen gegeven
werd, niet vervangen.
Een korte voorbereidingscyclus is nochtans
geen synoniem van mislukking. Voor
de aanslagen van Madrid in 2004 zou
bijvoorbeeld slechts enkele weken nodig
geweest zijn om voorbereidingen te treffen
om gelijktijdig meerdere vervoersmiddelen
in de Spaanse hoofdstad te laten ontploffen.
Maar het is aannemelijk dat een operatie
als die van 11 september 2001 sinds
enkele jaren niet meer het overheersende
analysemodel is.
Conclusies in verband met het
timemanagement. Het inkrimpen van de
beschikbare tijd voor de basisstappen van
de terroristische werking heeft dus zeker
een impact gehad op de capaciteiten en
motivatie van deze groepen die gedwongen
werden om zich aan te passen. Om deze
problemen te verhelpen, constateren wij dat
de terroristische praktijken en motivaties
virtueel worden. Deze verandering heeft
geleid tot een individuelere versie van
terroristisch gedrag en tot de aanwending
van beter toegankelijke methodes.
foCus 2 pagina 91
Vanaf nu kunnen wij evalueren dat de druk
die op het terroristisch timemanagement
uitgeoefend wordt, bijgedragen heeft tot de
opkomst van een fenomeen van het laatste
decennium, de afgezonderde terroristen,
de lone wolves om de geijkte term aan
te halen. Een lone wolf, eenzame wolf,
wordt gedefinieerd als iemand die zichzelf
radicaliseert, geen lid of aanhanger van een
radicale groep lijkt te zijn en vaak alleen het
doelwit en de werkwijze bepaalt. We geven
twee voorbeelden uit het toenemende
aantal. Op 5 november 2009 was majoor
Malik Nidal HASAN verantwoordelijk voor
een schietpartij binnen de muren van de
Amerikaanse basis van Fort Hood, waarbij
dertien mensen om het leven kwamen.
Het onderzoek toonde aan dat hij virtueel
contact had met Anwar AL AWLAKI,
destijds verantwoordelijke van “AL-QAEDA
IN THE ARABIAN PENINSULA”. In maart
2011 heeft Arid UKA twee Amerikaanse
soldaten gedood op de luchthaven van
Frankfurt. Volgens het onderzoek had hij
zichzelf geradicaliseerd door op internet
jihadistische inhoud te bekijken.
De inspanningen om de beschikbare tijd
van het terrorisme te belemmeren hebben
dus de analyse van het terreurrisico
gewijzigd. Van scenario’s van belangrijke
geavanceerde incidenten die rechtstreeks
toe te schrijven zijn aan “AL QAIDA” tot
een vager, geïndividualiseerd, afgezonderd
en minder technisch risicofenomeen. Is dit
zeggen dat de terroristische leiders een
streep hebben gezet onder grootschalige
operaties? Vast en zeker niet. De
Jemenitische structuren van “AL QAIDA”
hebben trouwens hun zin voor initiatief
inzake vervaardiging, verzwijging en
verkleining van bommen laten zien. Maar
deze Jemenitische eenheid genoot tot voor
kort van een bergachtig beschermd gebied.
Op deze notie van beschikbare werkruimte,