JAARVERSLAG 2011 - Federale Overheidsdienst Justitie - Belgium

hoofdfuncties van de jihadisten betrekking
hebben op het eigen overleven en op
activiteiten van asymmetrische strijd.
De bepaling en de perimeter van deze
zones van terroristische activiteiten zijn niet
statisch. Integendeel, er kan zelfs duidelijk
een dynamiek van conversie tussen comfort
en strijd vastgesteld worden. Enkele
voorbeelden. Afghanistan, vredig oord en
terroristische comfortzone in de jaren ‘90,
is een strijd-en conflictzone geworden
sinds de herfst van 2001. Irak is ab nihilo
de smeltkroes geworden van conflicten
en krachtmetingen tussen groepen die
gelinkt worden aan het vage “AL QAIDA”
en de internationale (in het bijzonder de
Amerikaanse) strijdkrachten. Bepaalde
gebieden in Jemen worden sinds geruime
tijd voorgesteld als ruimtes die gunstig
zijn voor de ontwikkeling van terroristische
activiteiten, maar de middelen die
aangewend werden om ze af te stoppen, zijn
discreet en plaatselijk gebleven (met name
aanvallen met onbemande toestellen). Het
comfortgedeelte van deze Jemenitische
ruimte is dus voldoende ruim gebleven
opdat “ AL-QAEDA IN THE ARABIAN
PENINSULA” bepaalde externe acties zou
kunnen plannen. Van deze groep kwamen
trouwens de laatste flinke dreigingen
(poging tot aanslag op cargovliegtuigen
middels bomprinters, materiële
ondersteuning bij de mislukte aanslag van
Umar Farouk ABDULMUTALLAB op de
vlucht Amsterdam-Detroit, …).
Per slot van rekening heeft de dynamiek om
terroristische ruimtes te veranderen sinds
2001 twee tegenovergestelde bewegingen
gekend. Enerzijds is de comfortzone
ingekrompen en de beschikbare ruimte
voor training gereduceerd. Anderzijds
is de werk- en strijdruimte aanzienlijk
toegenomen. Het is trouwens dit fenomeen
foCus 2 pagina 93
van toegang tot de terroristische strijdzones,
de fameuze jihadistische netwerken richting
Irak of Afghanistan, die de Westerse
inlichtingendiensten het afgelopen
decennium hebben beziggehouden. Deze
dynamiek van de actieperimeters zal
bepalend zijn in de aanpassing van de
terroristische wil (will to kill) en capaciteiten
(skill to kill).
WILL TO KILL EN RUIMTE. De motivatie om
naar een gevechtszone te trekken of deel te
nemen aan een trainingskamp brengt ons
rechtstreeks bij deze dubbele analyse van de
terroristische ruimtes. Want hoe kunnen we
de motivatie van jonge Europese moslims
om naar Afghanistan, Irak of Jemen te
gaan, verklaren? Bij hun terugkeer bekent
het merendeel in hun getuigenissen dat zij
vertrokken zijn met het voornemen om de
Oemma (de islamitische gemeenschap) en
hun vervolgde broeders te verdedigen; zij
benadrukken het noodzakelijk karakter van
de defensieve jihad. Deze tweeledigheid,
deze dubbele standaard in de definitie van
de jihad zal trouwens de kern zijn van het
betoog van Malika EL AROUD tijdens het
zogenaamde proces van de Afghaanse
clandestiene netwerken in mei 2010 in
Brussel. De betrokkene is de weduwe van
één van de moordenaars van commandant
MASSOUD en de religieuze echtgenote van
een Tunesiër die op heden nog aanwezig is
in de Afghaans-Pakistaanse terroristische
structuren. Zij werd beschuldigd van
rekrutering voor de jihad en steun aan
terroristische activiteiten. Volgens de
verdediging waren de activiteiten van
Malika EL AROUD en haar oproepen om
“westerse soldaten te doden” conform de
Koranvoorschriften van de jihad. Het Hof
heeft deze argumentering niet gevolgd en
heeft betrokkene schuldig verklaard aan
deelname aan terroristische activiteiten.