Organisatie van de revisorenkantoren - IBR

Indien in de veremgmg of de vennootschap ook personen zijn opgenomen die
niet over de hoedanigheid van revisor of van een in een vreemde staat als
gelijkwaardig erkende hoedanigheid beschikken, is de voorafgaande toestemming
van de Raad van het Instituut vereist; deze toestemming kan de Raad
ook ten al1e tijde herroepen (art. 8, par. 4-).
Voor zover nodig bevestigt deze wettelijke bepaling de stelling die de Raad
ook v66r de wet van 1985 steeds heeft gevolgd ten aanzien van verenigingen
die worden opgericht in het kader van internationale revisorenkantoren
met als voornaamste doel het uitwerken van gemeenschappelijke controletechnieken,
de kwaliteitscontrole en de internationale coordinatie tussen de
toegetreden kantoren.
BESLUIT
Het overgangsregime voor de vennootschappen op basis van artikel 33 van de
wet van 22 juli 1953 geeft een antwoord op de voornaamste vragen betreffende
de organisatie van de revisorenkantoren. Het regime van de inter professionele
vennootschappen is minder duidelijk. Dit is te begr ijpen aangezien
de aansprakelijkheid van ieder beroepspracticus voor de fouten gesteld bij
technische handelingen in elk geval persoonlijk blijft. Waarschijnlijk zal de
Raad van het IBR aan de hand van specifieke gevallen tot een zeker doctrine
komen.
Inzonderheid wat de revisorenvennootschappen betreft, merken wij op dat een
aantal bepalingen van het ontwerp van wet betreffende de professionele en
inter professionele burger Hjke vennootschap restrictiever zijn. Wij wijzen er
wel op dat dit ontwerp nog kan geamendeerd worden voor de tweede kamer
het goedkeurt. In onderhavige bijdrage hebben we niet alle beperkende
bepalingen belicht, bijvoorbeeld bepalingen die betrekking hebben op het
intern beheer van de vennootschap.
Het regime van de vaste vertegenwoordiger staat centraal in het stelsel van
de burgerlijke revisorenvennootschappen. Het lijkt ons dan ook aangewezen
dat de bedrijfsrevisoren een bijzondere aandacht zouden besteden aan deze
bepaling van de wet.
60