VOOR IK HET VERGEET

gaaf lichaam. Hoe kon dit zo wonderbaar zijn vernieuwd, dan
door de hand van de Almachtige, de Schepper van alle leven.
Vrouwen in Indonesië hebben een hoge moraal, ze zijn bizonder
verlegen en preuts om ook maar iets van het lichaam aan
anderen te tonen. Dat is een deel van hun prachtige cultuur, die
wij respecteren. Ik, die lang in Indonesië heb gewoond, weet
hoe kuis deze vrouwen zijn. Daarom verbaasde ik mij zo over
de vrijmoedigheid van deze vrouw, die Christin was. Maar ze
wilde zich mij tonen, zoals de melaatsen in het Oude Testament
na genezing zich in de tempel aan de priester toonden. Na een
reinigingstijd werden deze melaatsen toegestaan zich weer
onder de mensen te begeven. Ook deze vrouw zag zich
geplaatst voor een priester die haar genezen moest verklaren.
Zij sloot dankbaar haar kebaya weer toe. Toen stroopte zij
haar linkermouw op, ook daar was alles gaaf en schoon. Haar
voorhoofd en wangen waren genezen, haar oren en oogranden.
Zij was geheel gezond. De zoetige, walgelijke geur van melaatsen,
was verdwenen. Zij had zich gebaad en gepoederd. Het
meest fascinerende was dat er geen enkel litteken te vinden
was, geen enkele. Hoe kon dit vlees toch zó volmaakt herstellen
in zo'n korte tijd? Neen, het was geen dubbelgangster, geen
zuster, maar het was dezelfde vrouw. Dit is een groot wonder
Gods, dit opnieuw geschapen zijn, al het oude inderdaad
definitief en totaal voorbij, alles nieuw nu. Halleluja! Wij
gaven haar uitvoerig tijd om haar genezing te verhalen tot haar
volk, met radde tong vertelde ze hoe direct na het gebed voor
haar genezing een vreemde warmte over en door haar leden
voer, alsof zij in warme olie zich baadde, een vuurgloed als van
koorts, maar heerlijk, ze wist dat het de aanraking Gods was,
de helende hand van Jezus, haar Heer.
Wanneer genas die vrouw? Op het moment dat ik voor haar
bad, of toen zij Gods genezende kracht voelde als een
weldadige warmte die haar doorgloeide? Neen, deze vrouw
genas op Golgotha, lang voor dat zij werd geboren, toen haar
Heiland voor haar stierf en zij in Zijn striemen genas. Wat zij
nu deed, was haar hand in geloof leggen op dat unieke offer
van Jezus en te zeggen: Ook voor mij, dank U wel!
Deze laatste dag van de campagne in Makassar, het was
zondag 1 Oktober 1968, is voor mij een memorabele dag.
43