VOOR IK HET VERGEET

vragen, misschien zelfs dit openlijk te doen, omdat wij hen
koloniseerden en hebben uitgebuit in het verleden, ook omdat
wij laatdunkend over hen spraken. Toen Jezus de scharen zag,
was Hij met innerlijke ONTFERMING over hen bewogen.
Vergeef hen nadat wij onszelf hebben vergeven en bidt voor
eenzelfde ONTFERMING die Jezus had. Die geen verschillen
zag, niet discrimineerde, maar die van hart tot hart bruggen
sloeg, die altijd dacht aan samen-brengen, ver-enigen,
helen. Wij moeten zachtmoedig vreemde denkstructuren
doorgronden. Zwijgend, beleefd. Vol mededogen. Niet nederbuigend
maar waarlijk geïnteresserd. Zoekend naar aanknopingen,
deuren, vensters. In Sri Lanka bemerkten de Hindupriesters
die dienst deden in de hoofd tempel, dat ik veel meer
wist van hun goden, hun namen, hun relaties, hun voertuigen,
dan zijzelf. Ik tekende op een papier voor hun verbaasde ogen
hoe het pantheon van hun hoofdgoden en half-goden functioneerde,
ik wees deze aan op de afbeeldingen in hun tempel, van
de meesten wisten zij de namen niet eens. Daardoor kreeg ik
een goed entrée en kon ik, nadat ik hun vragen beantwoord
had, vertellen van mijn Gods-beleving. Ik gaf mijn persoonlijk
getuigenis te horen en vroeg naar het hunne, die hadden zij niet.
Terwijl ik sprak bad ik in stilte voor deze kring van priesters in
hun van wierook doortrokken kleding, opdat de Heilige Geest
in dit ogenblik Zijn "verlichting" zou geven, een andere
"verlichting" dan die zij kennen. Laten wij nooit vergeten dat
het niet om onze belangen gaat, maar Gods belangen, het
bekend maken van Zijn heilsplan met deze wereld, deze
mensen. Wij behoeven ook geen gelijk te hebben, als de Heer
die maar krijgt. Wij behoeven de Bijbel niet te verdedigen, de
Bijbel verdedigt ons.
Maar alles vanuit de liefde, broederlijke liefde, ons náást de
mens met zijn heidense denken opstellend? Als God ons zendt
tot het uiterste der aarde, is dat geen geografisch begrip, maar
daar wordt bedoeld het uiterste van het heidense denken,
daarheen zendt ons de Heer. Als Zijn getuigen. Nimmer
vergetende dat iemand ooit werd gezonden naar ons uiterste
denken, ook al was het getint met wat uiterlijke christelijkheid.
Zending in de zin van Christus, in Zijn Geest, vanuit Zijn
oneindig mededogen. De mens die zijn broeder zoekt. Die zijn
hand vat om hem liefdevol uit te nodigen deel te nemen aan het
7