Download

De snelheid van dit proces wordt bepaald door de sedimentatiesnelheid en de
mengdiepte. De tijd die nodig is om een laag van 3 cm voor de helft te
vervangen door nieuw slib bedraagt naar schatting 5-10 jaar voor Ketelmeer
en Haringvliet/Rollands Diep, 50-100 jaar voor het !Jsselmeer en 0,1-0,2
jaar voor het Rotterdamse havengebied.
Voor de prognose van de doorwerking van maatregelen op de waterkwaliteit
van de Noordzee is gebruik gemaakt van de door Rijkswaterstaat en het
Waterloopkundig Laboratorium gemaakte "Transportatlas Noordzee" (De Ruijter
et al., 1987).
Dit model geldt alleen voor stoffen die zich conservatief gedragen.
De doorwerking van de kwaliteitsverbetering van het zeewater in de
kwaliteit van de mariene sedimenten kan slechts in globale zin worden
aangegeven, omdat te weinig bekend is over de verspreiding en sedimentatie
van de met de rivieren aangevoerde slibdeeltjes in de Noordzee.
Huidi&e situatie
De gekozen voorbeeldstoffen worden voor een zeer belangrijk deel via de
Rijn ons land binnengevoerd. In de periode 1980-1985 zijn deze importen in
het algemeen belangrijk gedaald. Bij de metingen kunnen per jaar grote
fluctuaties optreden door veranderingen in debiet en zwevend stofgehalte.
Voor DEHP is bij gebrek aan gegevens van een
gebaseerd op gehaltes in sedimenten. De
constante vracht uitgegaan,
emissies in Nederland en de
atmosferische depositie vormen in de meeste gevallen een beperkt gedeelte
van het totaal. Een deel van de emissies in Nederland is afkomstig van
rioolwaterzuiveringsinstallaties. Industrieel afvalwater wordt voor een
deel door de bedrijven zelf gezuiverd. Dit is vooral het geval in de
chemische industrie en takken van industrie die met organische grondstoffen
werken, zoals suikerfabrieken, zetmeel en zetmeelderivaten fabrieken en
papier- en kartonindustrie. De rest van het industriêle afvalwater wordt
door de communale inrichtingen behandeld dan wel ongezuiverd geloosd. De
thans beschikbare zuiveringscapaciteit bedraagt 22 miljoen i.e. waarmede
ruim 14 miljoen i.e. verwijderd wordt. Na enige groei tot 25 miljoen i.e.
in 1990, verdeeld over bijna 500 biologische zuiveringsinrichtingen, wordt
de beschikbare capaciteit voldoende geacht tot na het jaar 2000. Deze
inrichtingen verwijderen slecht of niet afbreekbare stoffen slechts in
beperkte mate. Het zuiveringsrendement voor metalen met uitzondering van
nikkel bedraagt 60-80% die in het zuiveringsslib terecht komen. De
restlozingen van cadmium bedraagt ruim 2 ton per jaar en van koper 73 ton
per jaar. Er worden vooral grote hoeveelheden (ca. 300 ton per jaar) lood
en zink geêmitteerd vooral afkomstig van diffuse bronnen.
175