Download

dagelijkse opname correct is, is er sprake van een belasting, die boven dit
maximaal toelaatbare niveau uit kan komen.
Zuigelingen vormen een speciale risico-groep, door de belasting aan
dioxinen en furanen via de moedermelk. Een opname van 700 ml moedermelk per
dag (4 g. melkvet per kg lichaamsgewicht) komt overeen met 140 pg. TCDDequi/kg
lich.gew.jdag. Dit ligt 35 maal boven de norm van 4 pg. Deze norm,
die gebaseerd is op levenslange blootstelling in een dieronderzoek, levert
weinig houvast voor het schatten van effecten ten gevolge van een tot ca. 6
maanden durende blootstelling van zuigelingen. Er zijn nog te weinig
gegevens over mogelijke korte-termijn effecten (enzyminductie, effect op
immuunsysteem) bij deze tijdelijke hoge opname, en over situaties zoals
ziekten waarbij de vetreserves van de zuigeling worden aangesproken
(Gezondheidsraad, 1986). Onderzoek in deze richting is op dit moment bij
het RIVM in uitvoering.
ontwikkelingen Op dit moment is nog niet duidelijk in hoeverre de
belasting van de mens vanuit het milieu dan wel de resulterende
concentraties in vetweefsels een evenwichtsniveau hebben bereikt, voor de
verschillende congeneren. De hepta- en actagechloreerde dioxinen en furanen
zouden zo'n lange halfwaardetijd kunnen hebben (met name in menselijk
weefsel aangetoond), dat de concentraties in de nabije toekomst nog
toenemen. Gezien hun relatief lage toxiciteit (ten opzichte van 2,3,7,8-
TCDD) is hun partiele bijdrage aan het totaal aan "equivalenten" niet
doorslaggevend. Met name voor de tetra-gechloreerde verbindingen moet een
hogere belasting dan waarvan dit moment sprake is, beslist vermeden worden.
Voorspellingen over veranderingen in de huidige niveau's in humane weefsels
onder invoed van veranderingen in de emissies kunnen echter pas gedaan
worden als er meer inzicht is in de feitelijke opname en het
(toxico)kinetische gedrag van dioxinen en furanen in mens en milieu, en in
het bestaan van mogelijke andere bronnen dan afvalverbranding. Gezien deze
onzekerheden zullen de bekende emissies van PCDD's en PCDF's zoveel
mogelijk beperkt moeten worden.
Cadmium (Cd)
Bij chronische blootstelling aan Cd kan een voor Cd karakteristieke schade
aan de niertubuli ontstaan. Het effect dat het eerst wordt waargenomen is
een verhoogde uitscheiding van het eiwit beta-2-microglobuline in de urine.
Van een verminderde nierfunctie is sprake indien de uitscheiding van beta-
2-microglobuline in de urine hoger is dan 0,2 mg/g creatinine.
blootstelling : Blootstelling van de mens aan Cd vindt voornamelijk plaats
via de voeding, voor het grootste gedeelte (ongeveer 2/3) via
380