Voorbeeld m.b.t. EN 1991, deel 1-2: Compartimentbranden - Infosteel

2 BEPALING VAN DE VUURBELASTING EN 1991-1-2
Regels voor de bepaling van de vuurbelasting worden gegeven in annex E van
EN 1991-1-2. De rekenwaarde van de vuurbelasting mag hetzij worden
ontleend aan nationale classificatie op basis van het gebruik van het gebouw,
hetzij worden bepaald uitgaande van een evaluatie van het betreffende project.
In dit voorbeeld wordt uitgegaan van de tweede optie
q = q ⋅ m ⋅δ ⋅δ ⋅ δ
Annex E.1
f , d f , k q1
q2
n
waarbij:
m is verbrandingsfactor
δ q1 is factor waarmee het activeringsrisico van brand m.b.t. het oppervlak
van het brandcompartiment in rekening wordt gebracht
δ q2 is factor waarmee het activeringsrisico van brand m.b.t. het gebruik van
het brandcompartiment in rekening wordt gebracht
δ n is factor waarmee de verschillende actieve brandwerende maatregelen in
rekening worden gebracht.
De vuurbelasting bestond voor 20% uit kunststoffen, 11% uit papier en 69%
uit hout, d.w.z. voornamelijk materialen op cellulose-basis. Daarom wordt
voor de verbrandingsfactor aangehouden:
m = 0.8
Aanbevolen waarden voor de factor δ q1 zijn opgenomen in tabel 1.
Tabel 1: Activeringsrisico m.b.t. het oppervlak van brandruimte (zie EN 1991-1-2,
tabel E.1)
Oppervlak brandruimte A f [m²]
≤ 25 ≤ 250 ≤ 2500 ≤ 5000 ≤ 10,000
Activerings -
risico δ q1
1.10 1.50 1.90 2.00 2.13
δ q1 = 1.5
Aanbevolen waarden voor de factor δ q1 zijn opgenomen in tabel 2.
Tabel 2: Activeringrisico m.b.t. het gebruik van het brandcompartiment (zie EN 1991-
1-2, tabel E.1
Activeringsrisico
δ q2
Voorbeelden van gebruik
0.78 kunstzaal, museum, zwembad
1.00 kantoor, woning, hotel,
1.22 fabrieken voor machines, instrumenten
1.44 chemische fabrieken, verfateliers
1.66 fabrieken voor vuurwerk of verf
δ q2 = 1.5
De factor waarmee de verschillende actieve brandwerende maatregelen in rekening
worden gebracht, wordt a.v. berekend:
10
n
=∏ δni
i=
1
δ
De factoren δ ni zijn weergegeven in tabel 3.