Re-integratie van zieke werknemers: feiten, verklaringen en ... - NIP

14
Tabel 3.2
Bekendheid met verantwoordelijkheden re-integratie uitsplitsing naar grootte bedrijf
Bekendheid naar grootte N=1294
Bent u bekend met de wettelijke sancties in het
2-9 wp 10-19 wp 20-49 wp 50-99 wp 100+ wp Totaal
geval u niet voldoende heeft gedaan voor de reintegratie?
% ja 58,9% 79,3% 84,3% 94,5% 98,0% 64,9%
Bent u wel of niet verplicht om te zorgen voor
re-integratie bij een andere werkgever? % ja 59,0% 66,0% 76,3% 80,4% 91,2% 62,4%
Heeft u voldoende kennis van de mogelijkheden
om re-integratie van zieke werknemers uit
te besteden aan andere partijen? % ja 56,4% 70,2% 74,7% 78,5% 90,1% 60,6%
Verder blijkt dat dergelijke kennis meer aanwezig is naarmate het bedrijf groter is. Van
de werkgevers met 2 tot 9 werkzame personen geeft 59% aan de wettelijke sancties te
kennen. Bij werkgevers met 100 of meer werkzame personen is dit 98%. Hetzelfde
geldt voor de twee overige vragen naar de bekendheid met verantwoordelijkheden en
mogelijkheden. De werkgevers in de overheid- en onderwijssector beschikken volgens
eigen opgave over de meeste kennis op dit gebied (zie bijlage D voor een overzicht van
de uitkomsten uitgesplitst naar bedrijfsomvang en bedrijfssector).
Werkgevers die recente ervaring hebben met langdurig zieke werknemers hebben meer
kennis van hun verantwoordelijkheden dan werkgevers zonder die ervaring. Ook van
de werkgevers met langdurig zieke werknemers ervaart echter nog bijna een kwart
onvoldoende kennis van hun verantwoordelijkheden.
Er blijkt geen verband tussen eigenrisicodragerschap bij verzuim en arbeidsongeschiktheid
en de bekendheid van werkgevers met de relevante verantwoordelijkheden,
mogelijkheden en eventuele sancties.
3.2.3 Aanwezigheid re-integratiebeleid
Minder dan de helft van de werkgevers geeft aan beleid te hebben voor de inzet van reintegratieactiviteiten
bij zieke werknemers. Wanneer een werkgever recente ervaring
heeft met langdurig zieke werknemers, is dit 70%. Maar zelfs dan heeft dus 30% van
deze werkgevers geen re-integratiebeleid opgesteld. Het beleid lijkt dus vaak reactief,
als er al een geval van ziekte is. Van de werkgevers zonder langdurig zieken in de afgelopen
twee jaar:
• heeft slechts een derde beleid opgesteld voor de inzet van re-integratieactiviteiten;
• weet bijna de helft niet dat zij zonodig zorg moeten dragen voor re-integratie in
het tweede spoor;
• weet eveneens ongeveer de helft te weinig van de wettelijke sancties bij onvoldoende
re-integratie-inspanningen en de mogelijkheden om re-integratie uit te besteden;
• en geeft een kwart aan geen idee te hebben hoe ze re-integratie van een langdurig
zieke medewerker zouden moeten aanpakken.
Het meest hebben overheidswerkgevers beleid hierover op papier gesteld (82%), op
afstand gevolgd door de werkgevers in de zorg & welzijnssector (49%) en vervolgens
door de werkgevers in de overige marktsectoren (43-33%). Hoe groter de werkgever,
des te groter de kans dat er wel beleid is, variërend van 34% bij werkgevers met minder
dan 10 werknemers tot bijna 87% van de werkgevers met 100 of meer werknemers.