Re-integratie van zieke werknemers: feiten, verklaringen en ... - NIP

werkgevers (3%) vindt dat een mogelijke achteruitgang in positie problemen
oplevert bij re-integratie in het eerste spoor. Van de werkgevers die het tweede
spoor hebben ingezet ervaart een groter deel (10%) dit als een probleem. Veelal
zijn werkgevers echter nauwelijks bekend met de arbeidsrechtelijke gevolgen,
wellicht dat men het daarom niet als een knelpunt ervaart.
6. Er is nog maar een beperkt aantal voorbeelden van werknemers die zelf het heft in
handen nemen voor hun re-integratie. De mogelijkheden daartoe, zoals ook het
PRB via het UWV zijn voor vrijwel alle werknemers en werkgevers onbekend.
7. Werkgevers voelen zich gerechtigd om zieke werknemers die aan het einde van de
wachttijd niet zijn gere-integreerd en die minder dan 35% arbeidsongeschikt
worden bevonden, te ontslaan conform de geboden wettelijke ruimte. Het UWV
heeft het re-integratietraject immers in orde bevonden en heeft geconstateerd dat er
op redelijke termijn geen werk te vinden is voor de zieke werknemer. In de
praktijk blijken er ook nauwelijks nog formele belemmeringen voor ontslag te
bestaan. Ziekte is dan ook geen reden meer om een ontslagvergunning van CWI te
weigeren.
8. Er is te weinig aandacht voor ‘disfunctioneren’ tijdens het werken aan de reintegratie.
Meer aandacht voor het functioneren of de wijze waarop mensen met
hun werk omgaan, biedt kansen om bij de re-integratie ook veel beter de oorzaken
van uitval aan te pakken.
9. In slechts 3% van het aantal WAO/WIA-aanvragen legt UWV een sanctie op. Dit
duidt er op dat er volgens UWV doorgaans voldoende re-integratie inspanningen
hebben plaatsgevonden. Overigens kijkt UWV vooral naar wat er is gedaan. De
kwaliteit van de inspanningen zal moeilijker retrospectief altijd goed te beoordelen
zijn.
51