Re-integratie van zieke werknemers: feiten, verklaringen en ... - NIP

20
Tabel 3.5
Ingezette voorzieningen tweede spoor
N=83 Totaal
Individuele begeleiding of coaching door iemand uit de organisatie of de bedrijfsarts. 62,8%
Individuele begeleiding of coaching door een re-integratiebedrijf. 55,7%
Mijn organisatie is zelf op zoek gegaan naar een passende vacature bij een andere
werkgever. 46,0%
Scholing, opleiding of cursus met het doel om elders aan de slag te kunnen. 41,0%
Een outplacementtraject bij een extern bureau. 23,1%
Werknemer is aangemeld bij een samenwerkingsverband met andere werkgevers. 13,8%
Werknemer is in dienst getreden bij een re-integratiebedrijf of uitzendbureau. 7,4%
Andere voorzieningen 5,4%
Weet niet/weet niet zeker
Uit de interviews met werkgevers, werknemers en professionals blijkt dat het tweede
spoor wordt ingezet op het moment dat duidelijk is dat terugkeer in de eigen organisatie
niet meer mogelijk is. Bij voorkeur laat men dit vaststellen door een onafhankelijke
arbeidsdeskundige. Dat met instemming van de werknemer eerder op het tweede spoor
kan worden ingezet of desnoods parallel aan het eerste spoor, wordt nauwelijks overwogen
door de werkgevers.
Slechts een enkele activiteit in het tweede spoor wordt meer verricht door grote dan
door kleine werkgevers, te weten het aanbieden van scholing, opleiding of een cursus
om elders aan de slag te kunnen. Ook de verschillen in ingezette voorzieningen tussen
de sectoren zijn klein. De langdurig zieke in dienst laten treden bij een reintegratiebureau
of uitzendbureau blijkt door 20% van de betreffende werkgevers in de
handel en horeca te worden ingezet, tegen 6% van de industriewerkgevers en door
geen van de werkgevers in de overige sectoren.
De werknemers, werkgevers en professionals herkennen dat re-integratie tweede spoor
weinig gebeurt. Ook signaleren zij dat re-integratie tweede spoor meestal niet parallel
aan re-integratie eerste spoor en pas laat wordt ingezet. Zij zien dat de inzet vooral is
gericht op re-integratie bij de eigen werkgever. Hun beeld dat de overheidssector pas
in een later stadium kijkt naar tweede spoor dan de marktsector, wordt niet door de
resultaten van de enquête bevestigd. Alle sectoren blijken even weinig te trachten hun
werknemers bij een andere organisatie aan het werk te krijgen. De geringe inzet van reintegratie
tweede spoor hangt volgens onze geïnterviewden samen met het volgende:
• Werknemers wensen in de regel in dienst van hun huidige werkgever te blijven;
werknemers hebben geen goed inzicht in de mogelijkheden van re-integratie in het
tweede spoor.
• Re-integratie tweede spoor durven betrokkenen niet te snel in te zetten, omdat
eerst vaak een periode nodig is voor het vaststellen van beperkingen. Bovendien
gaat men er van uit dat het eerste spoor de meeste kans van slagen heeft.
• Re-integratie tweede spoor vinden werkgevers een heel lastige boodschap, ook
omdat zij weten dat de positie van de werknemer onzeker is bij het tweede spoor;
werkgevers en werknemers hebben vaak geen zicht op de financiële en arbeidsrechtelijke
gevolgen van het tweede spoor.
3.2.6 Belemmeringen bij re-integratie
Werkgevers ervaren verschillende belemmeringen bij de re-integratie van de zieke
werknemers in het eerste spoor (zie tabel 3.6).