Ook in China kan een glazen muiltje staan wachten: sprookjes ...

“De Smurfen! Blauw gepeupel dat is vercommercialiseerd.” door Nura
Rutten
review: Ellen Schepers
Ik ontmoet Peter in de achtertuin van mijn ouderlijk huis. Ik heb altijd al vermoed dat er kabouters in het huis
hebben rondgeslopen, zo vond ik mijn sleutels op wonderbaarlijke wijze altijd terug. Toch is het heel raar om
naast Peter de Kabouter in de deuropening van de schuur te zitten.
Goedendag Peter Kabouter. Fijn dat u de tijd had om even met mij te praten over het leven van kabouters
vandaag de dag.
Ja, ja, dat vind ik ook. Het is toch verstandig dat mensen wat meer over kabouters te horen krijgen.
Weet je, vroeger konden we gewoon mensen helpen en dat was heel normaal. Dat wordt alleen moeilijk als
niemand überhaupt nog gelooft dat je bestaat.
Is het leven van kabouters vandaag de dag dan zwaarder dan vroeger, zo’n 50 jaar geleden bijvoorbeeld
Ja, dat zeker. Als ik de verhalen van mijn vader, Herman, over vroeger hoor… Godgod, dan ben ik zo
jaloers. Toen kon je er nog zijn voor de mensen. Hij ruimde in de herfst de bladeren op de gazonnetjes bij de
oude mensen op en dan werd hij beloond met brood en melk. Niet dat we daar zo gek op zijn overigens, dat
denken ze maar. Maar nu, nu hebben ze een bladblazer. Wat een onzin, en gevaarlijk nog ook. Alleen dieren
kan ik nog echt helpen, mensen, nee hoor, daar zitten ze niet meer op te wachten.
Gaat het dan nog wel goed met de kabouters onderling
Ja, dat wel. Hoewel, de migratie is wel ontzettend toegenomen. Ik zal het even toelichten. Ik ben een
tuinkabouter. Wij zijn geen schuwe kabouters, daarom praat ik nu met je. Wij leven voornamelijk op zolders
en daar komen we in principe niemand tegen, tenzij we willen. Echter, nu duiken er opeens allemaal andere
soorten kabouters op. Zelfs boskabouters, die zich normaal niet buiten het bos laten zien. Het kan soms nog
wel eens tot conflicten leiden, maar niet erg hoor. In ieder geval niet in Nederland.
Dus niet in Nederland, maar wel daarbuiten
Ja, die trollen… Vroeger was het duidelijk wat hun leefgebieden waren. Nu loopt dat gespuis allemaal
maar een beetje rond. Kom je ze weer tegen, en dat wil je niet hoor, nee nee. Vreselijk… Maar over de
kabouters onderling. Kabouters krijgen eigenlijk nooit ruzie met elkaar, zo werkt het simpelweg niet bij ons.
Het is juist wat je overal over kabouters leest.
Echt Wat wij lezen over kabouters, daar klopt niets van
Nee. Ik zat laatst dus even op internet. Ja, nu kijk je raar, dat doen wij ook hoor. Talloze sites over
ons leven, het grootste deel allemaal abracadabra voor mij. Ik herken mijzelf, en ook geen andere kabouters,
daarin. Onzin, allemaal. En het gaat maar de hele wereld over, iedereen denkt van alles en wisselt met elkaar
uit. Maar het is allemaal onzin. Vroeger had je alleen Rien Poortvliet en die schreef een boek. Dat was nog te
overzien en daar stond ook wel waarheid in. Maar dat internet hè, tjongejonge.
Dus wat op internet staat kunnen we maar beter niet geloven.
Nee! Absoluut niet. Trouwens, ook niet geloven wat op de televisie komt. Een tekenfilmserie over
David de Kabouter. Nou, ik zal je zeggen. Die hele David is lariekoek! En nog erger… De Smurfen! Blauw
gepeupel dat is vercommercialiseerd. Ze bestaan wel hoor, maar ze hebben zich gewoon laten omkopen door
een of ander Amerikaans tv-station om snel lekker binnen te lopen. Nee, mooi is dat… Je eigen afkomst
verloochenen.
Ja, ik kan begrijpen dat het niet fijn is om te zien. Je soortgenoten die zich zomaar tentoonstellen voor de hele
wereld.
24 - Globalisering: sprookjes, mythen en sagen - 24