Ook in China kan een glazen muiltje staan wachten: sprookjes ...

Het verzonken eiland Atlantis: mythe of werkelijkheid
door Mariska Datema
review: Josianne ten Berge
Wat houdt de mythe van het verzonken eiland Atlantis precies in Waar komt dit verhaal vandaan Is
het wel een mythe of heeft het eilandcontinent Atlantis echt bestaan Zullen we hier ooit een antwoord
op weten Dit zijn de vragen die ik in dit artikel zal trachten te beantwoorden. Ook zal ik de rol van
globalisering hierbij betrekken.
Hoewel Atlantis ongeveer 11.500 jaar geleden onder de golven verdwenen zou moeten zijn, zijn Atlantis en zijn
mythe niet vergeten door de mensheid: het verhaal is millennia lang doorverteld en uiteindelijk opgeschreven
door Plato. Sindsdien probeert men uit te vinden of en waar Atlantis bestaan zou hebben. Er zijn vele theorieën
bedacht over mogelijke locaties. De zoektocht naar Atlantis gaat vandaag de dag nog steeds verder en men
hoopt met behulp van de allernieuwste technieken nog steeds resten van het verloren continent te kunnen
vinden.
Ik zal nu eerst de mythe en zijn oorsprong bespreken, vervolgens een aantal verklaringen trachten te geven
voor de wijde verbreiding ervan en ten slotte een aantal theorieën over de mogelijke locaties van Atlantis
bespreken.
Atlantis: de mythe
Atlantis was een eiland dat groter was dan Klein-Azië en Libië bij elkaar, dat ‘verder dan de zuilen van
Hercules’ (die nu beter bekend zijn als de straat van Gibraltar) en dus buiten de Middellandse zee lag. Poseidon,
de god van de zeeën en wateren op aarde, heerste over het eiland. Hij bracht er vijf tweelingen groot, verdeelde
Atlantis in tien delen en maakte elke zoon koning over een deel van het eiland. Naar de oudste zoon, Atlas,
werden het eiland en de Atlantische oceaan vernoemd.
Vele generaties lang leefden de Atlantiërs zeer voorspoedig, Atlantis was het paradijs op aarde: de aarde was
zo vruchtbaar en het klimaat zo gunstig dat de bewoners tweemaal per jaar konden oogsten, er waren vele
soorten groenten en fruit, er waren beboste hellingen, heldere beken, rivieren en meren en vlakten waar veel
verschillende soorten dieren in harmonie met elkaar leefden. De aarde was er ook rijk aan kostbare metalen
(en bevatte onder andere een erts genaamd orichalcum, dat meer waard was dat goud en waarvan niet bekend
is, wat het voor soort metaal het was) en de Atlantiërs hadden een rijkdom die geen koningen ooit gehad
hadden en die geen volk na hen ooit zou krijgen. De bewoners van Atlantis beschikten bovendien over een
zeer geavanceerde bouwkunst en bouwden de prachtigste tempels en gebouwen, die met edele metalen en
orichalcum werden versierd.
De hoofdstad van Atlantis was een geometrisch uitgebouwd systeem van concentrische cirkels met om beurten
een ommuurd eiland en een kanaal (zie het plaatje hiernaast). Op het centrale eiland van de hoofdstad bevonden
zich het koninklijk paleis en de tempel van Poseidon. Hierop volgde een kanaal, een tweede landcirkel, opnieuw
een kanaal en een derde landcirkel. Daar bevonden zich onder andere een paardenrenbaan, koude en warme
fonteinen, baden (er was zelfs een bad voor vee en paarden!), een kazerne en verschillende binnenhavens,
waarmee de Atlantiërs een bloeiende handel onderhielden met andere landen. Er liep een kanaal rechtstreeks
van de zee naar een haven op het centrale eiland en een complex van kanalen en bruggen verbond de hoofdstad
met het omringende land en de zee.
Na de derde landcirkel van de hoofdstad volgde nog een kanaal en de rest van het eiland bestond uit een grote
vlakte met bergen eromheen aan de zeekant. Deze vlakte was verdeeld in militaire districten en hier werden
het leger en de mariniers getraind. De Atlantiërs hadden een grote vloot bestaande 1200 schepen.
De koningen regeerden allemaal over hun eigen gebied, mochten niet de wapens tegen elkaar opnemen en
moesten gehoorzamen aan de wetten van Poseidon. Vele generaties lang bleef de goddelijke natuur in de
Atlantiërs behouden en gehoorzaamden ze aan Poseidons wetten. Ze kenden geen armoede of geweld, ze
waren niet geobsedeerd door bezit, goud en luxe en de rijkdom beroofde hen niet van hun deugd. De bewoners
36 - Globalisering: sprookjes, mythen en sagen - 36