De wrakingsprocedure. Een rechtsvergelijkend ... - Rechtspraak.nl

zaken bestaat deze mogelijkheid (zie art. 44
Rv). Bij uitzondering kan ook de wederpartij
van de verzoeker in de hoofdzaak de gelegenheid
krijgen zich uit te spreken over het
wrakingsverzoek. 131
De rechter zelf is echter geen partij in het
wrakingsincident, maar het object van de
wraking. Een verzoek tot wraking dat werd
ingediend tegen de voorzitter van de
wrakingskamer door een rechter die zelf het
onderwerp was van een wrakingsverzoek,
werd om die reden niet ontvankelijk
verklaard. 132
Bij een verzoek tot verschoning hoeven de
rechter die om verschoning heeft gevraagd
en de partijen in de zaak niet te worden
gehoord. 133 Hier kan nog vermeld worden dat
het voor de hand ligt dat een verschonings -
verzoek in de meeste gevallen gehonoreerd
zal worden, mits het geen onredelijk verzoek
is. 134 De praktijk wijst uit dat inderdaad de
meeste (maar niet alle!) verzoeken tot verschoning
gehonoreerd worden. 135
2.7 Hoe ver strekt de motiveringsplicht
van de persoon die beslist over het
verzoek (de ‘wrakingsrechter’)
Zowel de beslissing op een verzoek tot
wraking als de beslissing op een verzoek tot
verschoning moet gemotiveerd genomen
worden (zie paragraaf 5 in dit hoofdstuk). De
wet stelt geen bijzondere inhoudelijke eisen
aan de inhoud van deze beslissingen en de
motivering daarvan. 136
2.8 Staat er een rechtsmiddel open
tegen die beslissing van de
beslissende instantie (de ‘wrakingsrechter’)
2.8.1 Rechtsmiddelen tegen een beslissing
op een verzoek tot wraking
De wet bepaalt dat tegen de beslissing op
een verzoek tot wraking in beginsel geen
rechtsmiddel openstaat. 137 Echter, volgens de
parlementaire geschiedenis kan dit appel -
131 Vergelijk: Aanbeveling wrakingsprotocol, § 9.3.
132 Vergelijk bijvoorbeeld: Rechtbank Zutphen 1 december 2009, LJN: BK4858, r.o. 5.1-5.4. Zie echter ook: Van der
Mei 2011, die kanttekeningen plaatst bij deze beslissing. Zij vraagt zich onder meer af of het niet het optreden
van de rechter is dat het eigenlijke object van het wrakingsincident is, en of de rechter in persoon dus niet toch
gewoon partij daarbij is. Verder vraagt zij zich af of de beslissing dat de rechter geen partij is in de wrakings -
procedure zich wel verhoudt tot art. 6 EVRM, met name in het geval dat de wraking zou resulteren in een klacht
of disciplinaire maatregel tegen de betreffende rechter (p. 6).
133 Zie: T&C Rv, Boek 1, Titel 1, Afd. 4, art. 41, aant. 1; Kuijer, aant. 5 op art. 518 (suppl. 163, oktober 2007), in:
Melai/ Groenhuijsen e.a.
134 Zo ook: M.I. Veldt, Het EVRM en de onpartijdige strafrechter, Gouda: Quint, 1997, p. 238. Een recent voorbeeld
van een toegewezen verschoningsverzoek biedt: Rb. ’s-Gravenhage 27 september 2010, PRG 2010, 273.
135 Vergelijk: WODC 2002, p. 48. Een recent voorbeeld van een afgewezen verschoningsverzoek biedt: Rb. Zutphen
16 november 2010, LJN BO4174.
136 Zie: T&C Rv, Boek 1, Titel 1, Afd. 4, art. 39, aant. 2e (inzake wraking) en art. 41, aant. 2c (inzake verschoning).
137 Art. 39 lid 5 Rv; art. 515 lid 5 Sv; art. 8:18 lid 5 Awb.
46