Bestuurderscontrolesystemen voor vermoeidheid en rijden onder ...

Voor het detecteren van het alcoholgehalte kan men gebruik maken van twee types
sensoren: halfgeleider sensoren en elektrochemische sensoren.
Halfgeleidersensoren zijn gemakkelijker te implementeren, duurzaam en kosteneffectief.
Ze hebben echter als nadeel niet stabiel te zijn, en dus is een regelmatige herijking
nodig. Verder zijn ze ook gevoelig voor andere stoffen, waardoor dus de mogelijkheid op
foutieve diagnose bestaat. Dit kan tot ontevredenheid van gebruikers leiden, en daarom
dient men bij het vastleggen van de limieten dient hiermee rekening te houden (niet te
enge grenswaarden).
Elektrochemische sensoren zijn alcoholspecifiek, wat wil zeggen dat ze enkel reageren op
alcohol. Dit maakt de diagnose betrouwbaarder.
De bemonsteringsmodule is een losse eenheid die verder ook de bediening van het
alcoholslot bevat. Ze is met een kabel verbonden met de stuureenheid, die vast is
ingebouwd in het voertuig.
3.2.2 De stuureenheid
Deze module voorziet koppeling van het alcoholslot met het boordnet van het voertuig.
In deze module is de startonderbreking ondergebracht, die voorkomt dat het voertuig
start wanneer het toegelaten alcoholgehalte wordt overschreden. Er is een alarm
ingebouwd dat operationeel wordt bij het overtreden van de regels voor het gebruik van
het alcoholslot.
Een alcoholslot kan zodanig geprogrammeerd worden dat bij herhaaldelijke vaststellingen
van pogingen tot misleiden van het systeem, de bestuurder gevraagd zal worden zich
binnen een korte tijd naar de service dienst te begeven. Indien dit niet gebeurd zal het
voertuig bij een volgende gelegenheid niet meer starten.
De stuureenheid bevat ook een datalogger. Tijdens het gebruik wordt alles geregistreerd:
de tijdstippen waarop het systeem gebruikt werd, het aantal positieve en negatieve
uitslagen, het aantal weigeringen, de pogingen om het systeem te misleiden, enz… De
bestuurder wordt dus als het ware continu geobserveerd bij zijn autogebruik.
Met de nieuwere uitvoeringen van alcoholsloten zou men ook informatie kunnen opslaan
over de ritten (tijdstip, duur, afstand). Eventueel kan het systeem worden gekoppeld aan
een plaatsbepalingsysteem (GPS). Dit is momenteel echter nog toekomst.
Op regelmatige tijdstippen worden de geregistreerde gegevens uitgelezen door een
daartoe gemachtigde dienst. Ze komen van pas bij verder onderzoek.
3.2.3 Voorkomen van misbruik
Een belangrijk aspect bij een alcoholslot is het feit, dat het zo goed als onmogelijk moet
zijn het beveiligingssysteem te omzeilen, waardoor het toch nog mogelijk zou zijn om
met een te hoog alcoholpercentage in het bloed te rijden. Er worden allerlei maatregelen
genomen om dit te voorkomen.
Zo kunnen alcoholsloten onderscheiden of het bij gebruik gaat om uitgeademde lucht of
lucht afkomstig van een pomp (door middel van temperatuur- en druksensoren).
Het alcoholslot wordt zodanig geprogrammeerd dat tijdens het rijden op regelmatige
tijdstippen nieuwe testen vereist worden. Hierdoor wordt vermeden dat bij het vertrek de
test door een andere persoon kan worden gedaan. De motor zal tijdens het rijden echter
niet stilvallen bij een negatieve of geweigerde test. na een negatieve test dient de
bestuurder zich aan te melden bij de instantie die het gebruik van het alcoholslot
begeleidt. Hier worden de nodige acties getroffen. indien de bestuurder zich niet
aanmeldt zal het voertuig na enige tijd niet meer starten.
Steunpunt Verkeersveiligheid 23 RA-2004-45