Handleiding bij het gebruik van regressiemodellen voor ...

gebruiken van de vóórperiode (A). Deze kenmerken zijn vervolgens de inputwaarden
voor ons model. Met het model kunnen we het verwachte aantal ongevallen schatten.
Deze cijfers kunnen vervolgens gebruikt worden voor de vergelijkingsgroep (C en D).
Voorbeeld
Stel dat men een maatregel wil uitvoeren op een wegsegment 500 m voor een oprit met
als wegkenmerken verkeersintensiteit = 70.000 voertuigen/dag, pechstrookbreedte = 2
m, redresseerstrookbreedte = 0.15 m en maximum toegelaten snelheid = 70 km/u. Ook
al zijn er weinig segmenten met deze kenmerken, uit Tabel 3 volgt dat het verwachte
aantal ongevallen voor dergelijk segment gelijk is aan:
Verwacht aantal ongevallen per 100 m per jaar voor de vergelijkingsgroep is dan
= e -13.8185 * T24 1.1667 * e 0.1929*SNELHEID_7(70) * e -0.1006*PSBREED_1 * e -0.1970*MBBREED_1 * e -
0.1707*OPRIT(0)
=
e -13.8185 * (70.000) 1.1667 * e 0.1929 * e -0.1006*2.00 * e -0.1970*0.15 * e -0.1707
= 0.36
Deze schatting van 0.36 ongevallen per jaar wordt input bij de berekeningen zoals
aangegeven in Nuyts & Cuyvers (2003).
Berekeningen van ongevalaantallen van de vergelijkingsgroep komen vaker voor in de
literatuur (Hauer & Persaud, 1987; Persaud & Dzbik, 1993; Hauer, 1997; Hauer et al,
2002; Vistisen, 2002).
Er is een beperkt risico om het resultaat van het model verkeerd te gebruiken. Het model
wordt bepaald door de variabelen die gebruikt zijn om het te maken. Dat zijn
vanzelfsprekend de wegkenmerken die nog in het model staan, maar ook de
wegkenmerken die uitgeprobeerd waren om het model te maken, maar die niet
significant waren en dus niet in het model terecht gekomen zijn. Als er nu een
wegsegment is dat slecht wordt beschreven door de volledige groep van weerhouden en
niet-weerhouden variabelen in het model, dan is het gebruik van het model minder
geschikt om een vergelijkingsgroep te leveren. In die situatie moet terug naar een
bestaande groep van segmenten gezocht worden met de specifiek gewenste eigenschap.
3.4 Verwacht aantal ongevallen voorspellen bij een bewuste
wijziging
Het grootste risico bestaat er in om het model te gebruiken om te zien wat het effect is
van het wijzigen van één enkel wegkenmerk. Want het model is gebouwd om de huidige
situatie in Vlaanderen, en de huidige wegkenmerken weerspiegelen dan ook het
gevoerde wegenbeleid. Daarom moeten de op zijn minst de onafhankelijke variabelen
steeds samen beschouwd worden. En dan nog is er een groot risico op foutieve
conclusies.
Hieronder een aantal fictieve voorbeelden om de problemen te accentueren.
Voorbeeld 1
Stel dat de politiek vroeger was dat pechstroken 2 m breed werden aangelegd. Later is
men echter van idee veranderd en zijn pechstroken uitgebreid tot 3 m. Die verbredingen
zijn niet systematisch toegepast op de meest gevaarlijke plaatsen, maar zijn gewoon
uitgevoerd als op een segment toch onderhoudswerken nodig waren. Ondertussen is drie
kwart van de pechstroken 3 m breed zijn en de rest nog 2 m breed. Om te weten wat het
effect is van een verbreding van de pechstrook is het wel mogelijk om het model te
Steunpunt Verkeersveiligheid 19 RA-2006-89