Kwaliteit en Consistentie Kunst- en cultuureducatie in ... - Magda

In andere scholen is de samenwerking met culturele partners eerder marginaal. Men suggereert dat het lokaal cultureel beleidhiervoor verantwoordelijk zou zijn, maar gesprekken met de lokale autoriteiten brengen eerder andere oorzaken aan het licht.De school bezoekt een tentoonstelling, doet een workshop of gaat kijken naar een voorstelling, maar deze worden beschouwdals “eenmalige” ervaringen en maken geen deel uit van de algemene kunst- en culturele programma’s van de scholen. Ook indeze omstandigheden is het noodzakelijk dat zowel de culturele instellingen als de leerkrachten enige inspanning leveren omde leerlingen voor te bereiden op de ervaring en deze ervaring achteraf ook bespreken. Dit wordt duidelijk in dit voorbeeld:De muziekleraar heeft ooit een cd-opname in een muziekstudio gemaakt. We zoeken naar mogelijkheden. Er zijn nooit kunstenaarsvoor meer dan twee dagen op school geweest. We wilden een project maken en een stuk in elkaar steken. We vonden een directeur dieons kon helpen, maar hij werd hoofd van een ander bedrijf en nu kan hij niet meer met ons werken. Maar we zullen het misschienvolgend jaar nog ‘s proberen. De lokale toneelkring biedt allerlei culturele activiteiten dus is het niet moeilijk om gekwalificeerdemensen te vinden. Het draait alleen om geld en tijd.Hoewel veel van de beschreven en geobserveerde projecten van een hoge kwaliteit zijn, is er toch een algemeen gebrek aancontinuïteit en consistentie. De projecten zijn gewoonlijk heel kort - vaak een dag of minder - en missen een link of opvolgingbinnen de kunst of andere disciplines.De vaakst gehoorde kritiek is dat de organisatie van deze projecten veel werk vraagt en dat vaak lange procedures moetenworden doorlopen om fondsen aan te vragen. De aanvraagprocedure duurt vaak langer dan het project zelf.Opvallend is dat er geen duidelijke leerlijn doorheen de projecten loopt. Dat maakt het zowel voor de leerkrachten als voorde kinderen moeilijk om deze ervaringen op een onderbouwde manier met elkaar in verband te brengen om betekenisvolleconceptuele ontwikkelingen te maken.Verder vinden de projecten doorgaans plaats buiten de gewone dagstructuur van de school: er is dus geen vaste plaatsvoor kunst bínnen de school. Dit wordt in deze commentaar van een schooldirecteur bevestigd: “Vrijwel alle kunst- encultuureducatie heeft te maken met korte, eenmalige projecten. Het is moeilijk om iets consistents te doen.”Een andere schooldirecteur merkt op:Omdat ik echt wil dat deze school vooruit gaat, probeer ik voor zoveel mogelijk speciale projecten aanvragen te doen. Maar ik wiltwee dingen zeggen: er zijn zoveel verschillende projecten, het is heel verwarrend. Er is te veel energie nodig om een project binnen tehalen. De extra tijd voor het papierwerk is enorm. We zijn slechts een kleine school, dus valt deze last vaak op mijn schouders. Datkomt allemaal bovenop mijn ander werk. Als je dan subsidies krijgt, is het alsof je een prijs hebt gewonnen of een aalmoes krijgt. Hetzou niet zo mogen zijn. Voor andere vakken moet je dat niet doen. Kunst- en cultuureducatie heeft een budget op lange termijn nodigen het geld moet hier specifiek voor bestemd zijn .3.3 Flexibele organisatorische structuren en doorlaatbare grenzenz Scholen en culturele instellingen hebben innovatieve manieren ontwikkeld om makkelijker doordringbare grenzenen meer flexibiliteit te stimuleren.z Bureaucratie en starre opvattingen kunnen de organisatorische flexibiliteit belemmeren.Algemeen wordt erkend dat kunst kinderen waardevolle mogelijkheden biedt om creatiever te zijn en hun horizonten teverruimen. Hoewel lippendienst aan deze idealen wordt bewezen, is de realisatie ervan minder geslaagd. De volgendecommentaar gaat over de noodzaak om de ‘enge’ focus van scholen te verruimen:Ouders en de gemeenschap zien enkel de Wow factor en niet de voordelen op lange termijn. Onderwijs heeft momenteel een vrij engevisie op de impact, maar we moeten deze visie verruimen.Zelfs in zeer creatieve scholen worden bureaucratie en een aantal gezondheids- en veiligheidskwesties bij het nemen vanartistieke risico’s als belemmerende factoren ervaren. Maar ook het gebrek aan vaardigheden wordt vermeld: leerlingenzouden onvoldoende bedreven zijn in de artistieke talen om hun ervaring uit te breiden en zelf risico’s te kunnen nemen.De aanwezigheid van kunstenaars binnen de school zou de kans op het nemen van risico’s verhogen, zoals blijkt uit dezeopmerking van een schooldirecteur:De kunstenaars ondergaan veranderingen in de loop van het proces. Dit komt niet enkel de school en de kinderen ten goede, maarook de buurt en de ouders, zowel op sociaal als op economisch vlak. De voordelen reiken veel verder dan de school. Het verandertde manier waarop onderwijs werkt met ouders. Het brengt mensen van verschillende generaties samen. Jong en oud. Ouders enleerkrachten. Kunst is een echte “win-win” geweest voor deze school. De school is niet langer een eiland, maar eerder een netwerk.Het gaat erom de school in een bepaalde richting te duwen en het dan te laten lopen.Hier heeft de grotere betrokkenheid van de ouders en de gemeenschap de school een meer centrale rol gegeven in de stad: deschool werd voor haar innovatieve praktijk erkend.32