Kwaliteit en Consistentie Kunst- en cultuureducatie in ... - Magda

3.5.3 Kaderstuk: Ik zou durven zeggen dat 90 procent afkomstig is van de hogere klasseOnze leerlingen zijn tussen 6 en 92 jaar oud. De gemiddelde leeftijd is 37 jaar. Enkele jaren geleden was dat nog 45 jaar, maarde gemiddelde leerling wordt jonger. We hebben een heel klassieke aanpak. Ik zou zeggen dat ongeveer een derde van onzestudenten beter wordt in kunst. Dat is iets heel persoonlijks. We bevinden ons zowat halfweg tussen professionele kunsten enamateurkunsten. Dat is een heel positieve sfeer.Het gebouw vraagt veel onderhoud en we hebben problemen met de elektriciteit. Onze studenten organiseren een keer per jaareen grote tentoonstelling.Elke student heeft een waarde, dus moeten we veel inschrijvingen hebben. Ze betalen € 50 per jaar. Het interesseert ons niet ofze komen en gaan omdat het de inschrijvingen zijn die belangrijk zijn. Er is een afsluitingsdatum. Zolang we hun inschrijvingkrijgen voor oktober, krijgen we geld. Het maakt niet uit hoeveel er nog bijkomen in februari. Onze subsidies zijn gebaseerd ophoeveel leerlingen we het vorige jaar hadden, niet hoeveel we er dit jaar hebben, dus als we er te veel hebben dit jaar, krijgen wegeen geld voor hen. Onze school is vrij populair bij studenten van het vijfde en zesde leerjaar, maar zodra ze veertien of vijftienjaar oud worden, is het moeilijk om ze te houden. Je ziet ook dat een kind kunst, muziek, toneel, alles doet.We hebben in het totaal ongeveer 250 leerlingen, maar slechts vijf daarvan hebben een andere achtergrond; het zijn vooralvrouwen uit het buitenland wiens man werkt in Brussel. Je kan je enkel inschrijven voor onze lessen als je voldoende Nederlandsspreekt. Ik zou durven zeggen dat 90 procent afkomstig is van de hogere klasse. Ongeveer tien procent heeft een moeilijkereachtergrond. We bezoeken veel studio’s en hebben veel leerkrachten.Alle leerkrachten zijn kunstenaars die hun kunst in de praktijk beoefenen en ze werken ongeveer twintig uur per week. Ze hebbenook zeven uur per week vergaderingen en zeven uur per week houden ze zich bezig met hun professionele praktijk. Sommige vande leerkrachten zijn uitstekend, maar anderen weten niet hoe ze kunst aan kinderen moeten bijbrengen. Sommigen werken hieral 30 jaar lang en het is echt moeilijk om van hen af te raken. Het is onmogelijk deze leerkrachten weg te sturen en ze hebben eenheel ouderwetse opvatting over kunst.Je merkt het op een woensdag. Het zijn altijd de grootouders die de kinderen brengen. We zijn gewoon goedkope kinderopvang.Op zaterdag brengen de ouders de kinderen, zodat zij in alle rust weg kunnen gaan en boodschappen kunnen doen.Het is echt verschrikkelijk; dezelfde kinderen krijgen alle aandacht. We vissen allemaal in dezelfde vijver, we proberen hetzelfdetype kinderen aan te trekken. In de school waar mijn dochter naartoe gaat, is er geen kunsteducatie en geen muziekeducatie.Wat is de waarde van wat wordt gegeven? Bieden wij de grote tafel of enkel het brood? Er is voor gehandicapten geen toegangtot dit gebouw. Ik zou graag meer samenwerken met de scholen, maar hier is het elk voor zich, in scholen zouden we les gevenaan 30 kinderen. Onze leerkrachten zouden het niet aankunnen. Er zouden meer onderzoeksstudies zoals deze moeten zijn.Er is nog steeds een elitaire en koloniale opvatting over kunst in de DKO’s. Ik wil weten hoe we dit kunnen veranderen enverbeteren.Het volgende voorbeeld van een secundaire school toont de grote uitdaging waarvoor kunst- en cultuureducatie op schoolkunnen staan. De betrokken school is een grote school in het centrum van een stad. De school heeft aanzienlijke veranderingenondergaan in de laatste 30 jaar. Vroeger was het een ‘meisjesschool’, een Vlaamse katholieke school die meisjes voorbereiddeop het leven van koken en naaien. Maar 30 jaar later telt diezelfde school 560 leerlingen, waaronder nog steeds 80 procentmeisjes, maar het aantal jongens neemt toe. Er zijn meer dan 35 nationaliteiten en slechts vier procent van de schoolpopulatieis Vlaams. Armoede is een probleem in de school, met 93 procent van de leerlingen uit kansarme gezinnen. Deze gezinnenzijn niet enkel arm in de financiële zin van het woord, maar ook arm wat taalvaardigheid betreft, in termen van sociale statusen van culturele bagage die ze in het leerproces kunnen inbrengen. Kunst- en cultuureducatie naar deze omgeving brengenis een uitdaging, zoals de directeur uitlegt:3.5.4 Kaderstuk: Armoede is een probleem in de schoolOnze leerlingen hebben een heel beperkte culturele bagage. Hun families zijn heel strikt. Ze laten de meisjes nergens naartoegaan. We moeten altijd heel voorzichtig zijn met de veiligheid van onze leerlingen. Zelfs als we tijdens de dag in de stad naarde galerij of het theater gaan, houden sommige ouders hun kind thuis. We introduceren niet enkel een nieuwe cultuur bij dezekinderen, we leren ze cultuur in het algemeen.De ouders van veel van onze leerlingen zijn afkomstig uit de bergen van Marokko of Turkije. Ze zijn in oorsprong kleine boeren.Ze hebben heel weinig ervaring met cultuur in het algemeen. Het is dus niet enkel een kwestie van etnische diversiteit, het isook een kwestie van sociale klasse en openheid voor cultuur. Voor deze ouders is het dus allemaal nieuw. En voor de meisjes ook.We moeten het allemaal heel langzaamaan doen. Niets te shockerend! Als we het een beetje uitdagend zouden maken, zullen de38