Vergunningverlening Besluit stralingsbescherming - Pagina niet ...

ijlage B Uitwerking vergunningplichtige toepassingen op basis vanrisico’sIn deze bijlage worden de risico’s voor werknemers en leden van de bevolking, inclusiefpatiënten, als gevolg van handelingen met ioniserende straling uitzendende toestellen eningekapselde en open radioactieve stoffen uitgewerkt aan de hand van blootstellingscenario’s enrekenmodellen. In paragraaf B.1 wordt dit gedaan voor röntgentoestellen ten behoeve van demedische en diergeneeskundige diagnostiek, tandheelkunde, industriële en onderzoeksdoeleinden,en voor inspectieapparatuur. In paragraaf B.2 wordt een afleiding gegeven aan de hand van eensystematiek voor ingekapselde meet- en regelbronnen. In paragraaf B.3 tenslotte worden risico’svan toepassingen met open radioactieve stoffen gekwantificeerd op basis van blootstellingsroutes,-scenario’s en -parameters die van toepassing zijn bij handelingen in eenradionuclidenlaboratorium. De riscoberekeningen zijn gebaseerd op de systematiek die beschrevenwordt door het HARAS-model.B.1 Uitwerking voor toestellenVoor een indicatie van de stralingsbelasting voor werknemers en leden van de bevolking isgebruik gemaakt van de resultaten van het onderzoek uit De Jong et al. [b.1]. In genoemde studiezijn de verschillende toepassingen van toestellen geclassificeerd op basis van de berekendestrooistralingsdosis op een afstand van 1 m van het toestel of het verstrooiende object.Stralingsreducerende maatregelen zoals afstand, afscherming en verblijftijd zijn daarbij buitenbeschouwing gelaten. De berekende waarden variëren in genoemd onderzoek van < 0,1 mSv perjaar voor inspectieapparatuur tot 250 mSv per jaar voor interventiecardiologie.In de praktijk blijken de ontvangen doses, mede door het nemen van beschermingsmaatregelen,aanzienlijk lager uit te pakken. De in het NDRIS geregistreerde gemiddelde dosis voorbijvoorbeeld de categorie ziekenhuizen bedroeg in 2002 ca. 0,6 mSv [b.1]. Aangezien deberekende doses in de orde van enkele tientallen tot enkele honderden mSv per jaar bedragen,betekent dit dat door het nemen van stralingsbeschermingsmaatregelen een gemiddelde reductiemet een factor in de orde van grootte van 100 wordt bereikt. Ruwweg een factor 5 à 10 hiervankan worden toegeschreven aan het dragen van een loodschort [b.2] of het plaatsnemen achter eenloodscherm of loodglas. Daar bovenop kan een factor 10 à 20 worden bereikt door het nemen vanafstand (kwadratenwet).Ten aanzien van het milieurisico kan op basis van de strooistralingsdosis op 1 m tevens eenschatting worden gemaakt van de resulterende dosis op de terreingrens. Door afscherming van deröntgenkamer met 1 mm lood of een stenen muur van 10 cm kan al gauw een reductie met eenfactor 1000 worden bereikt. Bij een medische instellingen is de afstand van het toestel tot deterreingrens in het algemeen minstens 10 m, waardoor een verdere reductie met minimaal eenfactor 100 wordt bereikt (kwadratenwet). Voor tandarts- en dierenartspraktijken, die vaak inwoonwijken zijn gevestigd, wordt een geringere reductie ten gevolge van afstand verondersteld(factor 10).111