HET HOGEPRIESTERLIJK GEBED VAN CHRISTUS - De Evangelist

11herinneren konden.Vermeldt nu Christus hier dus te spreken en met dit spreken zulks voor hun tebedoelen; dan heeft men daaruit ontegenzeggelijk te besluiten, dat de elf discipelenalle tezamen wel degelijk bij het bidden van dit gebed tegenwoordig zijn geweest enhet dadelijk van het begin tot het einde gelovig aangehoord hebben, die daarom, in dediepste ootmoed mede biddende, Hem daarin met hun gemoedsverzegeling van hetgebeden wordende, teder zullen gevolgd hebben. Dat men het Hoofd der kerk thansmet derzelver voornaamste leden, Zijn gelovige apostelen, biddende aantreft.Waardoor dit gebed, ook hierin zijn uitmuntende voortreffelijkheid heeft, dat het ernooit eenpariger en samenstemmender gebed gedaan is dan dit, waarin de volmaakteheilige Christus, met geen andere dan met heiligen, Zijn ogen ophief. Zijnde zij, dietot dit gebed te horen en naar Zijn wil toegelaten zijn geworden, allen vromen geweestzijn. Ja, maar het is eveneens de bestendig te verzamelen ganse - tot het eeuwige levenuitverkoren - kerk geweest, die Christus zag, en die Hij in dit Zijn gebed voor henvertegenwoordigd; met volstrekte en uitdrukkelijke afwijzing van een verworpenwereld, welke in hun volhardende boosheid en onverzettelijke hartnekkigheid liggenblijft. Zodat, tegelijk door de overweging die hier door Christus’ bidden voorgedragenkerk, zij die als ware leden daarvan het geluk hebben van aan Christus verworven heildoor de krachtdadige toepassing daarvan aan hun gemoed, gelovig te mogen delen enalle wezenlijk belang stellen om Zijn genade door de Geest van Christus geëigend tevinden, betreft dit van Christus’ gebedene waarlijk hun, zovele zij begenadigd zijn,zodat zij aan dit gebed nóch te hoog denken nóch hetzelve te uitnemend waarderenkunnen.Trouwens, meteen kan dit steeds ten dierbaarste te schatten gebed in het bijzonder deharten van de oprechten voor wie het gebeden is, opleiden, om wanneer zij in heteenzaam tot God zuchten, of zich bij een biddend Godvruchtig gezelschap - al bestondhet slechts uit enige weinige vromen, - bevinden, bij zich blijmoedig te denken, hoehun Heiland in Wiens voorbede zij hun bidding neerleggen en geheiligd zoeken, reedsvoor hun aarde gebeden heeft en nu verheerlijkt wezenlijk hetzelfde bidt hetgeen Hijeens hier bad. Hoe kan dit op de wereld verricht bidden van Christus wel eens bijherinnering en gebruikmaking van hetzelfde gebed, 's Heeren gunstgenotenaanbiddend doen stilstaan bij de plaats van de aarde waar het geschied is, en vandaarmet hun geloofswerkzaamheden en liefdesoefeningen doen opklimmen tot de hemelzelf, alwaar hun grote Voorspraak hetzelve nog voor hen wil doen! Ja, tevens hunverlangens opwekken om - hier ondervonden hebbende, dat Hij volgens dit Zijn gebedhun gaf naar hun hart en vervulde al hun raad - bij het volbrengen van hun loop eensna Zijn voor hun gedaan gebed, waar Hij is, bij Hem te zijn, met de Hem gegevenaanschouwers van Zijn heerlijkheid. En in Zijn onmiddellijke gemeenschapeeuwigdurend voor de troon van God te verkeren, onder de dankende juichschaar dergelukzaligen, die door Hem verlost zijn en voor welke Hij gebeden heeft, daarbovenin de hemelen, bij de engelen van het licht, storeloos verheugd te leven. En uit de opaarde strijdende kerk en het zich benedenwaarts bevindend gebrekkig gezelschap dervromen, over te treden in de zegepralende kerk, die boven alle strijd in onafgebrokenvreugde leeft, waar, - in plaats van het hier standgrijpend stadig aansteken van hetreukwerk der gebeden, - het eeuwig lofoffer wegens Christus rantsoenering van envoorbidding voor hun, bestendig en onvermoeid opgeheven zal blijven.Neemt men, ook daarbenevens, in gezette aanmerking welke vrucht voor het dit gebedheilig indenkende gemoed ontspruit uit hetzelve, gewis, die is uitgebreid en verspreidtzich dermate heerlijk van dit gebed, dat het daarom bij ons op de hoogste prijs moet