HET HOGEPRIESTERLIJK GEBED VAN CHRISTUS - De Evangelist

156b. Ten allen tijde is er veel waakzaamheid nodig en Goddelijke bewaring tegenverdeeldheid der gelovigen, omdat er in elk hart zoveel zaden liggen van dieschadelijke zonden: Onkunde, eigenliefde, hoogmoed, drift, enz. waarbij de duivelniet verzuimt het vuur aan te blazen. Behalve zoveel andere voorbeelden daarvan, zagmen verbittering ontstaan tussen Paulus en Barnabas, mensen die hun zielenovergegeven hadden voor de Naam van onze Heere Jezus Christus, Hand. 15: 25, 26,39. Kreeg tussen twee zulken de duivel plaats, wie is dan veilig? Vergelijk Ef. 4: 27.c. Nimmer ontbreekt het Gods volk aan uitwendige vijanden, die op hun verderf ennadeel, en op de ondergang van Christus Koninkrijk toeleggen. Die zijn de meeste ende machtigste van de wereld, en van vele soorten. Maar hoe zou dat klein en weerlooskuddeke bestaan kunnen, als zij ook elkaar bijten en vereten?d. Ten opzichte van de discipelen in deze tijd was er nog al bijzondere bewaring toenodig. Zij maakten thans nog maar zulk een arme hoop uit. De ganse wereld vanJoden en heidenen zou haast tegen hen in de wapenen komen. Zo ooit, was het nunodig, door eendracht macht te zoeken. Hierbij kwam, dat Jezus, als er een vonk vantweedracht begon te smeulen, die door Zijn tegenwoordigheid en bestraffing haastwist te dempen; en zij werden door Zijn ontzag beteugeld, gelijk als Hij hen inKapernaüm vroeg: Waarvan had gij woorden onder elkander op de weg? Doch zijzwegen; want zij waren onder elkander in woorden geweest op de weg, wie de meestezou zijn. Hij bestraft en beschaamt hen door het voorstellen van een kind, Mark. 9: 33-37. Die beginsels van verdeeldheid in hen, liepen gevaar om onbelemmerd uit tebersten, als nu Jezus niet meer bij hen was. Waarom des Vaders bewaring recht tijdigvoor hen gebeden werd.De ganse bede in de verklaarde woorden is ook wederom wel ingericht totmoedgeving en lering der discipelen, zijnde het algemeen oogmerk.1. Bij het treurig heengaan van hun liefhebbende en bezorgde Meester, konden zij hiertot blijdschap verstaan, dat de Vader Zelf nu diezelfde liefde en nauwe betrekking tothen had, als Jezus tot nog toe getoond had te hebben; en dat Hij derhalve hen nu voorZijn rekening nam, en niet minder getrouw bezorgen en bewaren zou: De Vader Zelfheeft u lief, zei Jezus: hoofdst. 16: 27.2. De zorgvuldigheid van Christus tegen alle gevaarlijke tweespalt onder hen, en devoorspraak die Hij daartegen bij de Vader doet, kan hen ook doen hopen op eengenadige bewaring tegen dat kwaad; maar leert tevens, dat zij zich moestenbenaarstigen te behouden de enigheid des Geestes door den band des vredes, Ef. 4: 3.Dat zij daartoe ook te waken en te bidden hadden.TOEPASSINGVoor waarachtige discipelen onder ons kan en moet hetzelfde gebruik van deze stofgemaakt worden. Zeer ongelukkig zijn zij, die buiten deze bewaring en buiten dezeeenheid zijn. Ook kan men uit de vereniging die velen hebben en zoeken, eerder eenloslating tot verderf van zichzelf en van anderen, dan een bewaring Gods tot zaligheidvoorzien.1. Er is een genootschap in de wereld, wiens geheimen wel niet algemeen openbaarzijn, en wiens ware oogmerk geloof ik dat aan de minste leden van dat rot bekend is;maar waarvan men met veel reden moet geloven, dat die maatschappij eenzielverdervende vereniging heeft. Hoe sterk en plechtig hun verbintenis onder elkaaris, welke nauwe gemeenschap zij met elkaar oefenen, is bekend genoeg. Zo het grotedoel al niet is, om alle mensen in het burgerlijke gelijk te maken, en dus een