HET HOGEPRIESTERLIJK GEBED VAN CHRISTUS - De Evangelist

1412. En nog meer is de wereld een plaats vol gevaar, als men het oog slaat op dewelstand van hun ziel. Het is een verkeren op des vijands bodem, die als een briesendeleeuw rondom gaat om te verslinden, en die als de overste dezer wereld alle listen enaanvallen tegen dat volk van Christus oefent, om hen te ziften als de tarwe. Zelfs demensen, de dingen, de gevallen in de wereld zijn vol verzoekingen, en geven gedurigeaanleiding, om met het hart van de Heere af te zwerven, in plicht gehinderd en totzonde vervoerd te worden. Zodat niemand van hen noch wijsheid, noch moed, nochkracht genoeg had, om zich van al die strikken te hoeden en zich daaruit te ontwarren.Wat was het veilig bij Jezus oog en licht hier te verkeren! Maar hoe gevaarlijk zonderHem!3. Zolang als de vromen in de wereld zijn, hebben zij nog die leden die op de aardezijn, welke soms zo levende en machtig zijn. Zij hebben het beginsel van alle zonden,en een kracht van verdorvenheid binnen in zich. Doorgaans spannen deze inwonersmet die vijanden van buiten samen, waarom zij klagen moeten, als Ps. 38: 18: Ik bentot hinken gereed; en Rom. 7: 23, 24: Ik zie een andere wet in mijn leden, welke strijdttegen de wet mijns gemoeds, en mij gevangen neemt onder de wet der zonden, die inmijn leden is. Ik ellendig mens! Wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods?Moet dat Jezus Christus onze Heere doen, en gaat Die heen; hoe zullen zij staandeblijven?B. Nu moet hier nog bijkomen, dat deze discipelen daarboven een andere betrekkingtot de wereld hadden, die het gevaar grotelijks vermeerderde. Zou Jezus niet meer inde wereld verkeren, om des Vaders Naam aldaar bekend te maken, zij die Hemgehoord hadden bleven over, om dat werk op te nemen na Hem, en Jezus Naam tedragen voor de heidenen, en de koningen en de kinderen Israëls, als in Hand. 9: 15.De beste zal altijd met die grote heilgezant moeten zeggen: Wie is tot deze dingenbekwaam? 2 Kor. 2: 16. Maar vooral was het voor deze discipelen wat te zeggen, diegeringe, vreesachtige mensen, onbekwame Galileërs waren. Moesten zij zich gaanverzetten tegen de algemeen en verouderde vooroordelen van het Jodendom, waaropde Heere Jezus Zelf zo weinig gewonnen had? Moesten zij, zo ongewapend, gaanbestrijden de ingekankerde afgoderij en goddeloosheid van de heidense wereld aan deene zijde en aan de andere hun diepe onkunde en vijandige wijsheid? Met meer rechtmocht men tot hen zeggen, dan Jethro tot Mozes, Ex. 18: 18: Deze zaak is u te zwaar,gij alleen kunt ze niet doen. Dat niet alleen; maar als zij zich al op des Heeren lastdaartoe aangordden, welke krachtige tegenstand, welke dodelijke vijandschap enbloedige vervolging zou daartoe tegen hen verwekt worden. Dat was geen ijdele vrees,maar een zekere voorzegging van hun Meester Zelf, als Hij zeide, Matth. 10: 16: Ziet,Ik zend u als schapen in het midden der wolven. En in deze zelfde nacht, Joh. 16: 2,33: Zij zullen u uit de synagogen werpen; ja de ure komt, dat een iegelijk die u zaldoden, zal menen Gode een dienst te doen. In de wereld zult gij verdrukking hebben.In de wereld te moeten blijven tot zulk een zwaar werk, en de gehele wereld tegen henin het harnas te zijn, was gewis een gewichtige zwarigheid; maar onoverwinnelijk, alszij Jezus tegenwoordigheid daaronder moesten derven. Want niet alleen misten zijZijn raad, troost en hulp; maar de vijanden zouden te stouter worden tegen de zwakkeleerlingen, als het hen gelukt was, de grote Meester in hun macht te krijgen en vankant te maken.In dit alles waren dan bergen van zwarigheden, die niet te overzien waren; en hadJezus de gewichtigste reden om te bidden voor deze arme hoop, die des Vaders en van