HET HOGEPRIESTERLIJK GEBED VAN CHRISTUS - De Evangelist

het, Exod. 32 en 33, uitgestort gebed van Mozes, die getrouwe knecht in Gods gehelehuis, is teder en ernstig; de van David in de Psalmen gedane gebeden zijn vol geest enleven; het gebed van Salomo, die in alle zijn heerlijkheid nooit schoner en betergeweest is, dan toen hij dat treffelijk inwijdingsgebed des tempels, 1 Kon. 8,uitboezemde, doet zich allerbekoorlijkst op. Het gebed van ziener Daniel, waarin hijzich, Dan. 9, uitliet, is zielroerend; en de gebeden der apostelen des Lams, welke menin hun Zendbrieven vindt, zijn overkeurig en der nabidding volwaardig. Dan evenwel,wanneer deze heilige mensen Gods gebeden hebben, is hun gebed, gelijk van al Godskinderen, altoos geweest en steeds gebleven een gebed van mensen, van onwaardige,ja, van zondige mensen. Doch hier bid de Heiligheid der heiligheden, Christus, Godseeuwige Zoon, die, in de gestaltenis Gods zijnde, geen roof geacht heeft God evengelijk te zijn, en in Wie alle volheid der Godheid lichamelijk woont. Ja, die gebedender heiligen, beken ik, hebben ook, evenals alle oprechte smekingen, wel bereikt haarkracht en vrucht, doch nimmer uit zichzelf en nooit uit haar eigen waarde, maar enkelen alleen om Christus wil en alleen uit kracht der voorbidding van Hem en Zijnallervolmaakste volwichtigste Borgverdiensten, waaruit ze haar kacht bekwamen enwaarop ze ook steunden; daar ze door de Geest van Christus in hun voorvloeiden enverwekt werden: zodat, als Christus hun de gunst van de Vader niet verworven en hungebeden geheiligd had, zij nooit heil van de Heere zouden verkregen hebben. Ja zelfsnooit met hun gebeden tot God zouden hebben durven naderen. Waarom die nimmergeweest zijn verdienende. Terwijl dit gebed van Christus verdienstelijk opgebracht enals een oneindig gewicht bij de Vader hebbende, daar gesteld is voor allen diegeloven: tot welk bidden Hij, gelijk die, niet nodig had enige bepaling van buiten enopsporende opwekking buiten Zich; daar Hij, die de wet van de Vader in het middenZijns ingewands had, ze Zichzelf overeenkomstig de wil van Zijn Vader, ingaf en Zijneigen bidschets met de raad van de Vader instemmende, binnen Zich om droeg.Gaat men verder hetgeen Christus hier gebeden heeft aandachtelijk na. Gewis dit isallergewichtigst en betoogt dit gebed dermate onvergelijkelijk en hoogstgewijd te zijn,dat het ons weergaloos dierbaar moet blijven. Want om geen geringe en aardsedingen, maar om de allerheerlijkste, geestelijke, hemelse, en eeuwige, wordt er ingebeden door de Heiland. Het is Zijn op ’s Vaders verheerlijking steunendeverheerlijking om wonderbaar bevonden te worden in allen die geloven. Tevens is Hijzo Zijn apostelen bewaring en heiliging, als der vervolgens levende uitverkorenenonderlinge geestelijke vereniging met Hem en eeuwigdurende heerlijkheid bij Hemnamaals, welke Hij van Zijn Vader in de allernadrukkelijkste bewoordingen begeert.Bewoordingen die ons de volzakelijke inhoud van de verzochte zaken volledigberichten en dadelijk blootleggen. Men leest wel dikwijls, dat Christus in Zijnomwandeling op de aarde gebeden heeft, dermate dat Hij met het volste recht kon enmocht zeggen: Ik was steeds in het gebed. Maar nergens vindt men de woordelijkeinhoud van die gebeden uitgedrukt, zodat alleen een kort begrip van enige gebeden, nuen dan, ons opgegeven voorkomt. Zoals bij de opwekking van Lazarus, Joh. 11: 41ben 42, waar men leest: en Jezus hief de ogen opwaarts, en zei, Vader, Ik dank U datGij Mij gehoord hebt. Doch Ik wist dat Gij Mij altijd hoort; maar om der scharen wil,die rondom staat, heb Ik dit gezegd, opdat zij geloven, dat Gij Mij gezonden hebt.Insgelijks in Gethsémané en op Golgotha. Maar hier ziet men ons meegedeeld al deeigen woorden, waarvan Zich de Heere in Zijn bidden bediend heeft.Wij kunnen nu dit gebed, daar het beschreven is, zo wel lezen, als de Apostelen hetzelf weleer hebben horen uitspreken. Uit de Heilige Schrift is het zeker bekend, dat deverheerlijkte Christus de Voorspraak van de zijnen bij de Vader is, Die ter rechterhandGods voor hen bidt, ja altijd leeft om voor hun te bidden. Maar begeren wij nu van3