Buitenlandse arbeiders in Nederland - Vijfeeuwenmigratie.nl

192 I Slotbeschouwingnaamde "grotere gevaren voor de samenleving". Op geen enkelewijze kon worden aangetoond of zelfs aannemelijk gemaakt dat metde spontane toeloop een "ongunstiger" of "minder betrouwbaar"type buitenlanders zijn entree in de Nederlandse samenleving heeftgemaakt. De praktijkervaringen van de deelnemers aan de conferentiespreken dit zelfs nadrukkelijk tegen.Uw algemene conclusie is dan ook dat bezwaren tegen spon tanen opdeze gronden niet berusten op kennis en inzicht maar op vooroordeel.Een uitgesproken voorbeeld hiervan vormt de groep der Marokkanen,wier aanwezigheid geheel het gevolg is van een spontane toeloop enwaartegen ook in werkgeverskringen aanvankelijk veel argwaan ofonzekerheid bestond, maar waarmee de werkervaringen tot de allergunstigstezijn gaan behoren terwijl zij in het leefmilieu tot de rustigstegroepen behoren en de tendens tot blijvende (gezins-) vestigin g zichbij hen nog het allerminst doet gelden.Ongunstige factoren in de situatie van de spontanen onder de buitenlandsearbeiders in Nederland in vergelijking met de officieel geworvenen,kunnen niet worden toegeschreven aan de aard van de eerstgenoemdecategorie, maar moet worden gezocht in de omstandighedenvan hun werksituatie.De vele factoren tegen elkaar afwegende kwam U als meest genuanceerdeoplossing tot het algemene oordeel dat het niet goed mogelijk,niet nodig en ook niet wenselijk is de spontane toeloop tegen te houden,maar dat voor de spontanen dezelfde opvang- en begeleidingsvoordelendienen te worden gecreëerd als voor de officieel geworvenen.De grote ondernemingen passen reeds het beginsel van de "nondiscriminatie"1 toe tussen officieel geworvenen en aanmeldingen"aan de poort". De laatste krijgen dezelfde secundaire arbeidsvoorwaardenen voorzieningen als in de wervingsaccoorden gelden. Ookde kleinere ondernemingen die alleen met spontane toelopers onder debuitenlandse arbeiders werken, moeten hiertoe worden verplicht. Zijzullen de extra-kosten die de secundaire arbeidsvoorwaarden meebrengenmoeten dragen, terwijl in het woon- en het leefmilieu veelmeer dan tot nog toe kan worden bereikt door onderlinge samenwerkingen door samenwerking met overheid en vakbeweging.Op deze wijze is aansluiting mogelijk bij de overwegingen van hetalgemene beleid en kan beter aan de morele verplichtingen tegenoverde buitenlandse arbeiders in ons land worden voldaan.1 Het gebruik van de term discriminatie ("non-discriminatie" is hier synoniem met"geen onderscheid maken") in dit verband is echter minder gelukkig. Zie blz. 196.