Ouders en jeugdwerk

wantrouwen enzovoort niet prominenter in beeld komen. Doelgroepspecifieke werkingen zetten daar
immers reeds sterk op in. Het aandeel kwetsbare kinderen in een reguliere werking is te klein om daarover
diepgaande analyses te doen. Zonder uitspraak te doen over haalbaarheid of wenselijkheid, stippen we
aan dat ongeveer de helft van de respondenten in reguliere werkingen aangeeft dat jeugdwerk meer
kan doen voor kansengroepen (cf. ‘Jeugdwerkinitiatieven moeten meer doen om kinderen in armoede te
bereiken’ of ‘Jeugdwerkinitiatieven moeten meer doen voor kinderen met een beperking’).
Potentieel voor verandering?
Als ouders verandering willen, dan willen ze vooral meer informatie over de activiteiten (tot 38%
van de ouders over speelpleinwerking), meer en/of beter materiaal (respectievelijk 37% en 34.1% voor
speelpleinwerking), goedkopere activiteiten (tot 36% voor vakantiekampen) en meer contact met de
begeleiders (tot 27% voor vakantiekampen).
In de welzijnssector zijn de vijf B’s (zie Hubeau & Parmentier, 1991) gangbaar als graadmeter voor kwaliteit
en een goede toegankelijkheid. In de praktijk worden de ‘oorspronkelijke’ toegankelijkheidscriteria vaak
aangevuld met ‘bekendheid’ en ‘betrouwbaarheid’. Ze reiken ons een nuttige kapstok aan om enkele lijnen
uit de data samen te brengen en er enkele discussiepunten aan te koppelen.
BETAALBAARHEID
Kijken we vanuit ouderperspectief naar de kostprijs, dan valt vooral de relatieve verdeeldheid op. 20 tot
40% van de ouders vindt het belangrijk dat de werking weinig tot niets kost. Daarbij valt vooral het
126