Ouders en jeugdwerk

“Monitoren zijn vrijwilligers. Kritiek wordt niet gemakkelijk aanvaard. (…) Je ziet dat ook in de
vragen van monitoren over verzekeringen enzovoort: ‘Als je een keer verkeerd zou handelen, wat
zijn dan de consequenties voor mij?’. Zaken waar ze vroeger niet wakker van lagen, dat speelt nu
wat meer op.” (een jeugdwerkondersteuner)
“Als we blijven op die ondersteuning inzetten, aan al die verschillende thema’s iets doen, dan blijft
er op de duur niet veel meer over voor jongeren om daar zelf hun draai nog aan te geven. Je merkt
ook, dat merk ik zelf, dat jongeren buiten die kaders niet meer durven denken. Dat vind ik wel een
moeilijkheid.” (een jeugdwerkondersteuner)
We kunnen de vraag stellen of begeleiders aan de verwachtingen kunnen voldoen en bijkomende
ondersteuning vragen. Aangaande de vraag naar meer ondersteuning, signaleerden begeleiders ‘straffen
en belonen’ als het moeilijkste thema.
En de relatie tot de thuissituatie?
In de kwantitatieve bevraging namen we enkele vragen op over de begeleidershouding en -kenmerken in
relatie tot het gezin. Tot 40% van de ouders vindt het belangrijk dat een begeleider rekening houdt met de
thuissituatie. De kwalitatieve jeugdactordata (o.a. de bevraging van vrijwillige en professionele begeleiders)
brengt geen eenduidig beeld aan de oppervlakte. Sommige jeugdbegeleiders vinden het belangrijk om de
gezinssituatie te kennen om zo bij eventuele problemen een luisterend oor te bieden of ouders te kunnen
bijstaan. Specifiek in relatie tot kansarmoede kan op de hoogte zijn van de gezinssituatie de drempel
om over armoede te praten, verlagen. Tegelijk geven ze aan dat dit nog een struikelblok vormt. Veel
jeugdbegeleiders weten vaak niet hoe het er in de gezinssituatie aan toe gaat. Jeugdwerkondersteuners
benadrukken dan dat dit ook ondersteuning van de begeleiders vraagt.
“Wat wij wel merken is dat ouders die in een maatschappelijk kwetsbare situatie zitten, dat
inderdaad dat vertrouwen van die ouders, dat dat over het algemeen voor veel leiding moeilijk is.
Voor de draagkracht van een 18-, 19- jarige om daarmee om te gaan, ze moeten dan al sterk in hun
schoenen staan om er niet zelf onder door te gaan.” (een jeugdwerkondersteuner)
Enkele ondersteuners benadrukken dat ze bewust de begeleiders niet op de hoogte stellen van de situatie
van het kind. Dat laat hen immers beter toe om ‘onbevangen’ met het kind om te gaan.
“Als wij op kampen meegingen met mensen, met kwetsbare kinderen, dan stonden we er expliciet
voor dat de leiding niet wist wat dat de achtergrond van het kind was, juist om niet met
vooroordelen, om heel onbevangen naar dat kind toe te stappen. De hoofdleiding wist wel van
die achtergrond, maar de leiding kon gewoon, van de eerste indruk van dat kind vertrekken.” (een
jeugdwerkondersteuner)
“Ook sommige ouders doen dat soms met die doelstelling, dat ge soms denkt van die heeft ons
niet geïnformeerd, maar als ge dan achteraf met hen spreekt dan hoort ge van ‘Ja, ik wil dat mijn
kind zich ook eens een keer gewoon voelt.’” (een jeugdwerkondersteuner)
In dat licht worden huisbezoeken in sommige werkingen bewust niet toegepast.
92