computer-wetenschap-bewerkt

Hoofdstuk 1
Computer
Een computer is een apparaat waarmee gegevens volgens formele procedures (algoritmen) kunnen worden verwerkt.
Meestal wordt met het woord computer een elektronisch, digitaal apparaat bedoeld, maar er bestaan ook mechanische
en analoge computers. Daarnaast kan een computer in verschillende getalstelsels zoals het decimale (tientallige) of
binaire (tweetallige) stelsel werken. De huidige computers werken alle in het binaire stelsel.
De genoemde procedures liggen vast in een of meer programma’s, software genoemd, die door de gebruiker gewisseld
kunnen worden. Zijn de programma’s niet verwisselbaar, dan spreekt men niet over een computer maar over een
controller of processor.
Oorspronkelijk werd het Engelse woord computer gebruikt om iemand mee aan te duiden die gecompliceerde berekeningen
uitvoerde, met of zonder mechanische hulpmiddelen – vergelijk ook de Duitse term voor computer: Rechner
(rekenaar), de Afrikaanse term voor computer: rekenaar en de niet-ingeburgerde Nederlandse variant rekenaar. Moderne
computers worden voor veel meer gebruikt dan alleen wiskundige toepassingen. Ook veel administratieve en
financiële taken worden aan de computer opgedragen, het Franse woord voor computer was eerst calculateur of
rekenaar en evolueerde naar ordinateur, letterlijk iets wat ordent en regelmaat aanbrengt.
De wetenschap die tegelijk met de ontwikkeling van de computer is ontstaan, is de informatica.
Computers zijn in te delen in een aantal types. Zo zijn er supercomputers, grote computers (of mainframes), minicomputers,
persoonlijke computers en spelcomputers. Dit lemma gaat hoofdzakelijk over de laatste twee types.
Sinds de grote opkomst van de computer worden zij ook gebruikt voor informatievoorziening (internet) en amusement.
Bij de moderne productie worden computers geïmplementeerd om machines mee te besturen en om processen mee
aan te sturen, bijvoorbeeld bij de assemblage van auto's door robots. Doorgaans wordt hiervoor een programmable
logic controller gebruikt.
Door de verregaande miniaturisering en snelheidsvergroting is het steeds vaker mogelijk functionaliteit die voorheen
in hardware werd aangebracht softwarematig te implementeren. Het grote voordeel van een dergelijke ontwikkeling
is dat achteraf functionaliteit kan worden toegevoegd.
In 1980 introduceerde IBM zijn Personal Computer: de IBM-PC. Dit in navolging van eerdere initiatieven, zoals de
Altair 8800, Tandy TRS-80, Apple II en Commodore PET-computers en de homecomputers. De IBM-compatible
pc vormde echter uiteindelijk de standaard (met tegenwoordig als enige uitzondering de Mac), nadat vele fabrikanten
de computer goedkoop kloonden en zodoende het ontwerp standaardiseerden. Inmiddels speelt de pc in het dagelijks
leven van veel mensen een essentiële rol.
1.1 Opbouw
De opbouw van de computer is voor te stellen in lagen.
1. De elektronica waaruit de computer grotendeels bestaat wordt meestal aangeduid met hardware (dat overigens
in het Engels een veel bredere betekenis heeft).
2. Om deze hardware aan te sturen wordt een computer bij het opstarten automatisch geladen met de meest
basale software, die nodig is om onder andere de schijfconfiguratie te bepalen, en om te bepalen van welke
1