computer-wetenschap-bewerkt

Hoofdstuk 68
Stored program-computer
Een stored-program computer (in letterlijk Nederlands: computer met opgeslagen programma) is een computer
die de programma-instructies opslaat in zijn elektronisch geheugen.
Een computer met een Von Neumann-architectuur slaat programmagegevens en instructiedata in hetzelfde geheugen
op; een computer met een Harvard-architectuur heeft aparte geheugens voor het opslaan van het programma en de
data.
Vele vroege computers, zoals de Atanasoff-Berry-computer, waren niet herprogrammeerbaar. Zij voerden een enkele
hard-bedraad programma uit. Als men een ander programma wilde draaien, moest een groot deel van de computer
opnieuw bedraad worden, wat in praktijk dus betekende dat men zich wel twee keer bedacht voordat men besloot om
op een computer een nieuw programma te draaien. Aangezien er geen programma-instructies waren, was er natuurlijk
ook geen opslag van het programma nodig.
Het idee van een stored-program computer kan worden herleid naar het in 1936 geïntroduceerde theoretische concept
van een universele Turing-machine. [1] Von Neumann was zich bewust van het artikel van Turing over universele
Turing-machines en hij bracht het belang ervan onder de aandacht van zijn medewerkers.
In hetzelfde jaar 1936 anticipeerde Konrad Zuse in twee octrooiaanvragen ook dat machine-instructies in dezelfde
opslagruimte konden worden opgeslagen als de data.
68.1 Voetnoten
[1] B. Jack Copeland, Colossus: the secrets of Bletchley Park’s codebreaking computers (zie hier), 2006, Oxford University Press,
ISBN 978-0-19-284055-4, blz. 104.
138