Geen tunnel, geen licht Ik zocht mijn fiets Patrick Hassing kreeg een hartinfarct tijdens Six4Semmy ‘YOLO, dat zegt mijn dochter altijd. Nou, het is voor mij nu YOLT. You Only Live Twice.’ De 47-jarige Patrick praat openhartig over zijn hartinfarct op 4 september 2016. ‘Het had heel anders kunnen lopen. Ik heb echt een tweede kans gekregen.’ TEKST YVONNE ANDRÉE WILTENS BEELD BURO BINNEN 20
tweede kans Geen patiënt Patrick ontvangt me in zijn woonkamer waar het midden op de vol zit met mensen die gezellig kletsen. Wat vrienden en familie zijn na het sporten met zijn vrouw meegekomen voor een bakkie. En zijn zoon vertrekt met vrienden naar een weekendje Rowwen Hèze. Zoete inval, prima sfeer. Geen fruitmanden, geen kamerjas en sloffen, niks zachtjes praten. Tegenover me zit een actieve man, die ik jonger inschat, met een energieke uitstraling. Hoezo bijna dood twee maanden geleden? Liefde voor het fietsen Op 8-jarige leeftijd kroop Patrick al op de racefiets. In clubverband en wedstrijden rijden. En hij bleek er goed in. ‘Mijn ouders hebben me de kans gegeven om van mijn hobby mijn beroep te maken, maar dat is niet gelukt. De liefde voor het fietsen is altijd gebleven, zowel voor de racefiets als de mountainbike, de ene periode wat fanatieker dan de andere. Tijdens mijn diensttijd veranderde ik van een mager afgetraind mannetje in een dikke vent. Een onwijs leuke tijd, maar ik zou het niet over willen doen.’ Inmiddels werkt hij als adviseur bij de brandweer regio Kennemerland. En natuurlijk gaat hij regelmatig op de fiets naar het werk. ‘Ze hebben daar alle faciliteiten, dat is wel zo prettig.’ Geen enkel signaal vooraf ‘Iedereen is weleens niet lekker. Maar ik heb totaal geen waarschuwing gekregen van hartklachten. In actieve dienst als brandweerman ben ik ook heel wat keren gekeurd; geen vuiltje aan de lucht. Op 3 september tijdens de ronde van Noordwijk Binnen moest ik de groep al heel vroeg laten gaan. Dat is helemaal niks voor mij. Dus dat was balen. De dag erna, zondag 4 september, stond de benefietwedstrijd Six4Semmy gepland. Een 6-uurs mountainbike estafette in de Noordwijkse duinen. Ik was actief betrokken bij de organisatie van mijn ZAES teams én deed zelf ook mee. Ik voelde me die dag prima.’ Waar is mijn fiets? ‘Ik had goed gereden, dus ik was best tevreden. Na mijn rit peddelde ik heel rustig terug naar de tent waar iedereen zat. ‘Ik ga zo even broodjes smeren’ dacht ik, en daar houdt het voor mij op. Ik ben omgevallen, vlakbij de EHBO-post, maar dat weet ik niet. Nee, geen pijn, geen laatste beelden, geen licht of tunnel of wat dan ook. Ik werd wakker in het ziekenhuis, waar ik om mijn fiets schijn te hebben gevraagd. Voor mij is er een paar uur weg, gewoon verdwenen. En dat is zó bizar.’ Patrick bleek een hartinfarct te hebben gehad. Tijdens het infarct klopte zijn hart wel, maar pompte door de hartritmestoornis niet meer, zo legt hij uit. Hij vertelt rustig en helder. ‘Ja, voor de omstanders en EHBO was direct duidelijk dat het goed mis was.’ Ook zijn vrouw en broer stonden erbij. ‘Ik was al aan het gaspen, dus John de Ridder (EHBO Noordwijk) goede vriend Marco Plug en Marcel van Wort zijn meteen gaan reanimeren. En gelukkig had de EHBO de AED mee.’ Zijn vrouw Yvonne zegt, terwijl ze langskomt met de koffiepot: ‘Het was afschuwelijk. Ik kan ook reanimeren, maar iedereen zei dat ik dat niet moest doen. Niet bij mijn eigen man. Ik ben zó blij hoe iedereen het heeft gedaan. Binnen 10 seconden werkten ze samen als een geoliede machine.’ Patrick: ‘Na drie keer shocken met de AED en door de reanimatie is het leven weer teruggekomen in mijn lichaam. Was het op een andere plek op het parcours gebeurd, dan had dit heel anders af kunnen lopen. Maar ‘stel je voor dat’ daar wil ik niet mee bezig zijn. Ik denk aan dat engeltje op mijn schouder.’ De cirkel moest rond Patrick werd in het ziekenhuis direct gedotterd en kreeg drie stents. Hij moest op de hartbewaking blijven, maar was bijna niet te houden. ‘Liggen was een straf, ik was zo onrustig. Dus ik kreeg een mobiel kastje, kon ik in ieder geval uit bed.’ Omdat zijn infarct was veroorzaakt door hartritmestoornis kreeg hij op donderdag een ICD geplaatst; een inwendige defibrillator. Op vrijdag mocht hij naar huis. Met een heleboel medicijnen en instructies voor wat betreft revalidatie. En een pijnlijk borstbeen. ‘Ik kon voelen dat ze goed hun best hadden gedaan bij het reanimeren.’ Hij lacht. ‘En dan ben je opeens hartpatiënt, heel onwezenlijk. Mijn belangrijkste vraag was toen nog ‘wat is er nou eigenlijk gebeurd?’ Dus we hebben hier vrij snel een avond georganiseerd. Met John de Ridder van de EHBO en goede vrienden. Ik zat met dat gat in mijn ervaring, die cirkel moest rond.’ Het werd een hele bijzondere avond. ‘Zij vertelden hun verhaal, ik vertelde mijn verhaal. En het was goed.’ Het is even stil. ‘Ik ben er weer en kan weer verder.’ g Ja, voor de omstanders en EHBO was direct duidelijk dat het goed mis was patrick tijdens de wielerwedstrijd in lisse 21
Change language