Amstel Vecht Zaan

DE VECHT
Wat beteekent de Vechtstreek voor de menschen en in het bijzonder voor
de Amsterdammers van tegenwoordig ? Het antwoord op deze vraag is
afhankelijk van de belangstelling van dengene, die haar stelt. De gedachten
van den oudheidkundige zullen bij het woordje Vecht van zelf uitgaan naar
Drusus en zijn krijgstochten ter pacificatie van hetland der woeste Germanen.
Bij den historicus doet de Vecht herinneringen opkomen aan onze glorieuze
gouden eeuw, toen de ,keizers van Europa" op het Amsterdamsche stadhuis
zetelden en aan de lief~ l ijke rivier verpoozing zochten van hun dagelijksche
zorgen en moeiten. Voor den kunsthistoricus is de Vechtstreek een aaneenschakeling
van- helaas voor een groat gedeelte verdwenen - buitenplaatsen
met luisterrijk aangelegde tuinen in Lodewijk XIV-stijl. Voor den
tourist van tegenwoordig beteekent de Vecht ... . ja wat al wei, en wat al
niet ? Bezoeker van de tentoonstelling, gij kunt zelf invullen, welk antwoord
gij op bovengestelde vraag wilt of kunt geven. Doch hoe dit antwoord ook
moge luiden, allicht vindt ook gij op deze tentoonstelling voorwerpen,
waarnaar uw belangstelling uitgaat.
De eerste maal dat de naam van de Vecht in de geschiedenis van ons land
voorkomt, is in de jaren kort na Christus' geboorte. Het probleem of de
rivier nu al of niet de verbindingsgracht is geweest die de Romeinsche
veldheer Drusus heeft Iaten graven om zijn Ieger g~makkelijk naar Germanie
te kunnen vervoeren, kan hier in het midden worden gelaten. Zeker is het,
dat de Vecht reeds in dezen tijd bevaren werd, dat hier eenige beschaving
heerschte. Een vondst, een tiental jaren geleden te Utrecht gedaan, Ievert
daarvan het bewijs. Bij het verrichten van graafwerk stootte men op een
bijna 18 meter lang schip van eikenhout, dat eenige meters onder den grand
bedolven lag. Het moet eertijds zij n achtergelaten in een verzanden arm van
de Vecht. Een technisch wonderbaarlijke prestatie. Het toont ons, hoe vergevorderd
de scheepsbouwkunst van de bewoners van ons land ir.1 deze
oude tijden reeds was. De binten en balken zijn niet met ijzeren spijkers
samengeklonken (een hulpmiddel dat de Germanen niet kenden) maar met
houten pennen aaneengehecht. Het was niet mogelijk het gevaarte, dat in
het Centraal Museum te Utrecht wordt bewaard, voor enkele weken naar
Amsterdam over te brengen. Wei kan op de tentoonstelling een model
getoond worden, dat een indruk geeft, hoe dit knappe stuk werk er waarschijnlijk
heeft uitgezien. ·
De berichten over de oudste geschiedenis van ons land zijn schaarsch. Ook
6