Herinneringen Oorlog 1914-1918
Mijn grootoom, Etienne Berquin, heeft in 1964 zijn memoires over zijn ervaringen als piepjonge frontsoldaat in de Groote Oorlog neergeschreven. Eind jaren 80 heb ik deze voor het eerst helemaal gelezen na het overlijden van Etienne. Het heeft mij toen niet onberoerd gelaten, maar verder is er niets mee gebeurd. Na het overlijden van mijn moeder zijn de originelen, de militaire documenten en foto’s van toen terug bovengekomen. Ik had in overleg met mijn zussen de taak op mij genomen om daar ‘iets’ mee te doen. De herdenking van 100 jaar Eerste Wereldoorlog leek mij het ideale moment om de herinneringen van Etienne Berquin met een publiek te delen.
Mijn grootoom, Etienne Berquin, heeft in 1964 zijn memoires over zijn ervaringen als piepjonge frontsoldaat in de Groote Oorlog neergeschreven. Eind jaren 80 heb ik deze voor het eerst helemaal gelezen na het overlijden van Etienne.
Het heeft mij toen niet onberoerd gelaten, maar verder is er niets mee gebeurd. Na het overlijden van mijn moeder zijn de originelen, de militaire documenten en foto’s van toen terug bovengekomen.
Ik had in overleg met mijn zussen de taak op mij genomen om daar ‘iets’ mee te doen. De herdenking van 100 jaar Eerste Wereldoorlog leek mij het ideale moment om de herinneringen van Etienne Berquin met een publiek te delen.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Schilderij van Duitser Willy Stöwer: Antwerpen <strong>1914</strong><br />
In de sombere wateren van de brede stroom weerspiegelden zich de reusachtige vlammenzee van de<br />
petroleumtanks van Hoboken en de vuurhaarden van de brandende gebouwen langsheen de<br />
Scheldekaaien. De rijzige, als gekantwerkte toren van de kathedraal tekende zich, vaag rood getint door<br />
de branden, af tegen de donkere nachtelijke achtergrond, terwijl nog steeds zware mortieren hun<br />
vernielingswerk in de stad voortzetten.<br />
De aanblik van dit somber beeld was zó terneerdrukkend, zó aangrijpend, dat mijn zicht een ogenblik<br />
vertroebelde en diepe weemoed mij overmeesterde. Uit mijn innerlijk wezen welden gevoelens op<br />
waarvan ik mij de aard en kracht nooit bewust was geweest. Met een laatste blik op mijn geliefd,<br />
bloedend Antwerpen, verliet ik de Scheldeoever en begaf mij verder op weg in de duistere nacht.<br />
Voorbij Zwijndrecht werd ik door vermoeidheid overvallen. In de schuur van een boerderij zakte ik neer<br />
op een hoop stro en sliep weldra in.<br />
Duitse postkaart: beschieting van Antwerpen<br />
17
Change language