Herinneringen Oorlog 1914-1918

'Seffens, jongen', zei ze. 'Jeanne, helpt onze vriend die zware kapoot uit te doen.'
'Maar mevrouw...', begon ik. 'Chut, chut, nog een beetje geduld', onderbrak ze mij.
En uiterst gegeneerd ontdeed ik mij van mijn kapotjas, want onder dat kledingstuk was mijn voorkomen
verre van welvoeglijk. Vooral mijn broek was weinig geschikt om de keuring van nette dames gunstig te
beïnvloeden. Ter hoogte van mijn rechterknie was de broekspijp gescheurd en die opening had ik met
enkele dunne koordjes dichtgeknoopt. Op een andere plaats, die ik gewoonlijk als zitvlak gebruik, was er
een grote hoekscheur waardoor een bepaald stuk ondergoed soms even een luchtje kwam scheppen.
Neen, ik was niet fier toen ik de blik van de aristocratische dame even zag versomberen bij het aanschouwen
van mijn zo gemutileerde en verwaarloosde kledij. Nog meer voelde ik het rood der schaamte
mij naar het hoofd stijgen toen een brede deur werd geopend en ik, uitermate verbluft, mij in een grote
kamer bevond waar een lange tafel feestelijk gedekt stond en waarrond officieren en soldaten, elk
geflankeerd door dames, gezeten waren. Het lieve meisje, Jeanne, leidde mij naar een nog onbezette
stoel aan de tafel en nam plaats naast mij. Aan mijn rechterzijde zat er een ziekenverpleegster, die
opeens rechtsprong en hardop riep: 'Mon Dieu, il a encore ses jambières!' Daarop stond een officier
recht en zei:
- 'Hé bien, mon ami, comment se fait-il que vous avez encore vos jambières ?'
- 'Je m’excuse, mon lieutenant si cela ne convient peut-être pas en ce lieu, mais je ne savais
vraiment pas ....'
- 'Mais, enfin, regardez-moi cette tenue. Dites, d'où sortez-vous donc ?'
- 'Pardon, mon lieutenant, je viens de Furnes, je....'
- 'Mais, sacré bleu! Qu'aviez-vous besoin d'aller à Furnes ?'
- 'Mon lieutenant il y a sûrement un malentendu. Je n'avais pas besoin d'aller à Furnes, mais
nous y sommes arrivés avant-hier soir en train venant d' Eeklo, après la retraite d' Anvers.'
- 'Qu'est ce que vous dites!', schreeuwde me, opspringend, een dikke majoor toe.
'Anvers est tombé ?'
- 'Oui, mon major.'
- 'Mesdames, Messieurs,' vervolgde de majoor, 'voila une nouvelle accablante. N'est-il pas malheureux
que nous devons l'apprendre par ce brave garçon, car nous avons parmi nous un soldat de l'armée
active, dont la tenue délabrée témoigne de sa valeur au combat et de ses mérites.'
'Mon garçon, que cette tenue ne soit pas une entrave au plaisir que je vous souhaite pendant la petite
fête intime, si aimablement offerte par notre généreuse bienfaitrice, madame X. Je vous convie à y
prendre part sans vous charger de scrupules qui, d'ailleurs, ne se justifient pas. Bien au contraire, votre
tenue, c'est avec fierté que vous devez la porter et personne ici, ni ailleurs, n'a le droit de s'en formaliser,
car c'est celle des héros!'
'Mesdames, Messieurs, levons notre verre et buvons le à la santé de notre jeune héros.'
'Vive l'armée. Vive la Belgique!'
'En zeggen,' zei de lieve Jeanne naast mij, 'dat ik u voor een herstellende zieke heb genomen, want dit
feestje wordt door tante aangeboden aan de legerdokters, enkele verpleegsters en herstellende
soldaten.'
En het werd een echt feest met een rijke verscheidenheid van gerechten, die een zeer gewaardeerde
afwisseling waren met de soep en de rabatcol, die wij als dagelijkse kost moesten slikken.
Na dit echte feestmaal, zette mejuffer Jeanne zich aan de piano en werd er op luchtige deuntjes
gedanst. Mijn verontschuldigingen - dat ik niet kon dansen - ten spijt, trok menig verpleegstertje mij
24