Herinneringen Oorlog 1914-1918

aangewezen waar we slaapgelegenheid zouden vinden. Matrassen en ressortbakken waren allen bezet.
Wij zouden ons moeten tevredenstellen met op de vloer te slapen in een mansarde. Dat beviel Pantin
niet en mij evenmin. Wij hadden graag eens in een bed willen slapen. Er was hier gelegenheid genoeg,
want alle huizen en villa's waren leeg, onbewoond.
We sloegen het verbod van de 1ste chef in de wind en togen op zoek naar onze eigen villa.
Blijkbaar waren er geen andere troepen gelegerd in deze verlaten badplaats.
Ze werd ook dagelijks meermaals met obussen beschoten. Daarom stelde ik mijn makker voor zo
zuidelijk mogelijk te zoeken, ... en we vonden de ideale villa op de ideale plaats. De laatste van de rij op
de zeedijk. Zoals te verwachten was, waren alle deuren gesloten. Dan maar proberen ze in te beuken
met ons geweer. We hadden nog geen twee stoten gedaan of, tot onze grote verwondering, ging ze
vanzelf open en een oude man stond voor ons.
- 'Soldaten, houdt toch op', zei de man. 'Ik zal u wel binnen laten, waarom alles kapot slaan.'
- 'Mijnheer, het ligt niet in onze bedoeling iets kapot te slaan', antwoordde ik, 'maar wij moeten hier
slapen vinden voor ons beiden.'
- 'Ja, ja, er zijn hier wel vier slaapkamers', zei de man.
'Ge kunt dus kiezen, maar ik zal u de sleutel van de deur geven, want ik wil hier niet langer
blijven. Het wordt te gevaarlijk met al dat schieten. Ik ben hier nog heel alleen. Er is hier
geen mens meer. Mag ik u vragen, als ge weg gaat, de sleutel aan de nagel in het keldergat
te hangen?'
- 'Beste heer, zolang wij hier zijn, zullen wij zorg dragen dat er niets beschadigd wordt.
Dat beloven wij u.'
- 'Dat is goed vrienden. In de kast zult ge nog een en ander aan voedingswaren vinden en in
de kelders is er nog wijn ook.'
Wij stelden de man volkomen gerust en vroegen hem te blijven.
'Neen, dat is onmogelijk', zei hij. 'Er is hier geen licht en geen gas meer en ook geen bevoorrading.'
Kort daarop verliet hij ons voor Veurne, waar hij familie had wonen.
Champagne
Ik voelde me als de heer des huizes en deed een inspectietocht in alle, rijk bemeubelde kamers.
De living was ruim met zeer comfortabele zetels, dure stijlmeubelen, marmeren beelden en een Franse
Cartelklok op een gebeeldhouwde marmeren schoorsteen. Dikke tapijten bedekten de vloer en in een
fantasie barmeubel met een kristallen bekerstel vond ik nog een half kistje sigaartjes. Al deze prachtige
dingen spraken tot mijn verbeelding en toverden voor mijn vruchtbare geest toekomstbeelden, die ik
nooit buiten het rijk van mijn dromen zou terugvinden.
Maar waar was mijn makker? Ik had hem niet meer gezien sinds de oude man ons had verlaten.
'Pantin', riep ik, 'waar zijt ge?' En ergens van onder de grond hoorde ik zijn stem: 'Hier, Ket, in de kelder.
Wacht, ik kom, ziet dat ge wijnglazen kunt vinden.' Hij was grote liefhebber van wijnen en sterke
dranken en de behoefte daaraan had hem regelrecht in de kelder doen duikelen. Pantin was een lustige
drinkebroer en niet zelden was het gebeurd dat hij, lichtjes aangeschoten, met een fles cognac of iets
dergelijks, in onze escouade terecht kwam en ons verzocht die fles op zijn gezondheid leeg te drinken.
Die ging dan van mond tot mond, tot er geen druppel meer uitlekte. En nu hoorde ik hem naar boven
strompelen.
'Zie eens wat ik bij heb', zei hij, en hij zette op het fantasietafeltje in de loggia twee flessen cognac neer
en een fles champagne. Weldra mierelde (parelde) de champagne in de glazen die ik had gereedgezet.
In een zetel, elk met een sigaar in de mond, ernstig als twee diplomaten in conferentie, maakten wij het
ene glas na het andere leeg en hoe meer wij dronken, hoe... droefgeestiger wij werden.
39