Herinneringen Oorlog 1914-1918
Mijn grootoom, Etienne Berquin, heeft in 1964 zijn memoires over zijn ervaringen als piepjonge frontsoldaat in de Groote Oorlog neergeschreven. Eind jaren 80 heb ik deze voor het eerst helemaal gelezen na het overlijden van Etienne. Het heeft mij toen niet onberoerd gelaten, maar verder is er niets mee gebeurd. Na het overlijden van mijn moeder zijn de originelen, de militaire documenten en foto’s van toen terug bovengekomen. Ik had in overleg met mijn zussen de taak op mij genomen om daar ‘iets’ mee te doen. De herdenking van 100 jaar Eerste Wereldoorlog leek mij het ideale moment om de herinneringen van Etienne Berquin met een publiek te delen.
Mijn grootoom, Etienne Berquin, heeft in 1964 zijn memoires over zijn ervaringen als piepjonge frontsoldaat in de Groote Oorlog neergeschreven. Eind jaren 80 heb ik deze voor het eerst helemaal gelezen na het overlijden van Etienne.
Het heeft mij toen niet onberoerd gelaten, maar verder is er niets mee gebeurd. Na het overlijden van mijn moeder zijn de originelen, de militaire documenten en foto’s van toen terug bovengekomen.
Ik had in overleg met mijn zussen de taak op mij genomen om daar ‘iets’ mee te doen. De herdenking van 100 jaar Eerste Wereldoorlog leek mij het ideale moment om de herinneringen van Etienne Berquin met een publiek te delen.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
mee op de dansvloer. Ik werd er mij van bewust dat het niet was om het plezier mij op hun tenen te<br />
laten trappen, maar wel om het vaantje, dat, wat ik ook deed om het te beletten, telkens verkoos uit de<br />
hoekige scheur van mijn broek te voorschijn te komen. Rond 7 uur zei ik juffrouw Jeanne dat ik terug<br />
naar Veurne moest voor het avondappel. Zij huppelde weg en ik werd bij de majoor geroepen.<br />
- 'Hé, bien, mon garçon', zei hij, 'vous vous amusez?'<br />
- '0, oui, mon major.'<br />
- 'Alors, ne vous tracassez pas pour l'appel du soir. Je ferai le nécessaire. De toute façon, il n'y<br />
a plus de tram à cette heure-ci. Vous devrez retourner à Furnes pédestrement.'<br />
- 'Cela ne m'effraie pas, mon major.'<br />
- 'Alors, continuez à vous amuser, vous l'avez bien mérité.'<br />
Later, rond 10 uur 's avonds, werd ik terug bij hem geroepen. Hij overhandigde mij een gesloten brief.<br />
- 'Remettez cette enveloppe demain matin a votre commandant. 'N'oubliez pas, hein!<br />
C'est très important.'<br />
- 'Bien, mon major.'<br />
Ik nam afscheid: van hem, van de aristocratische dame X en van alle verpleegsters. Juffrouw Jeanne had<br />
zeker een 'boontje' voor mij, want zij deed mij uitgeleide en daar, voor de eerste maal, werd ik door een<br />
meisje gekust.<br />
Op weg naar Veurne, in de heldere maneschijn, dacht ik nog lang aan die wonderbare dag die nu<br />
eindigde. En opeens werd het mij duidelijk dat ik de zee nog niet gezien had.<br />
Een nieuwe broek<br />
De volgende morgen op het appel.<br />
- 'Berquin.'<br />
- 'Présent.'<br />
- 'Gij waart gisteren niet aanwezig op het avondappel.'<br />
- 'Neen, chef.'<br />
- 'Waarom niet?'<br />
- 'Op bezoek bij vrienden, chef.'<br />
- 'Wist gij dat er uitgaansverbod was ?'<br />
- 'Ja, chef.'<br />
- 'Op het rapport van de commandant!'<br />
Om 10 uur stond ik voor kapitein Ruth op zijn bureel.<br />
- 'Hé, bien, fiston, on n'obéit plus aux ordres de ses chefs, maintenant!'<br />
'Quelle est ta défense. Allez, raconte.'<br />
- 'Voila, mon commandant, à vous je dirai la vérité. Je suis allé à La Panne.'<br />
- 'A la Panne, quoi faire?'<br />
- 'Voir la mer, mon commandant.'<br />
- 'Comment, voir la mer; tu te fous de moi.'<br />
- 'Non, mon commandant, je ne me le permettrais jamais. Je voulais voir la mer, que je n'ai<br />
25
Change language