7941 NVHP Faktor 2 - 2023

In de vereniging
Kampeerweekend
Back to Basic
Door NVHP-lid Chelsea van Buuren
In 2016 zijn wij als gezin voor het eerst aangesloten bij het jaarlijkse kampeerweekend van de NVHP en
nu is het jaarlijks ‘vaste prik’. Wij zijn Edwin en Chelsea van Buuren en hebben drie kinderen waarvan de
oudste, inmiddels twaalf jaar, de ziekte van Von Willebrand heeft. Hieronder lees je ons verslag van het
Kampeerweekend 2023 met thema ‘Back to Basic’.
Wij kwamen net na sluitingstijd van de receptie aan.
In de postvakjes vonden we de incheckpapieren,
met duidelijke aanwijzingen, slagboompasje en
toegangsbandjes voor het zwembad. Een groot
groepsveld vlak bij de kinderboerderij, speeltuin
en het voetbalveld was dit jaar het decor van het
gezellige samenzijn. Camping Ackersate is een mooi
verzorgde camping in Voorthuizen en heeft alle
voorzieningen die je wilt zoals een campingwinkel,
snackbar, huurhuisjes en zwembad.
De zon was besteld en liet ons niet in de steek. Het
is altijd leuk om weer met een zwaai hier en daar, na
een jaar elkaar niet te hebben gezien, het veldje op te
rijden. Onze huurcaravan stond al snel en de kinderen
waren zich al in de speeltuin met de andere kinderen
aan het vermaken. Tijdens het opzetten werden we
ook even officieel welkom geheten door Miranda en
haar dochter Daniëlle met een leuke kaars op een
houder die we allemaal als het donker werd aan
konden steken.
Leuke spelletjes
De grote tent in het midden van het veld had
tafels en banken en koffie/thee/ranja steeds al
klaar staan dus we konden gelijk aanschuiven, het
programma ging van start. Na het doornemen van
het programma en wat huishoudelijke mededelingen
namen de aanwezige jongeren de jongere kinderen
mee naar een deel van het veld voor leuke spelletjes
zoals omgekeerd verstoppertje en slinger tikkertje.
Daardoor krijgen ook de kids onderling gelijk een idee
welke andere kinderen er allemaal bij de groep horen.
Elk jaar zijn er weer nieuwe gezichten en is het ook
fijn om van de minder nieuwe gezichten toch weer
even ‘op te frissen’ wat hun situatie intussen is. De
ouders deden een voorstelronde met elkaar, dit jaar
aan de hand van ‘kletspot vragen en dilemma’s’
om niet alleen te vertellen wie je bent en wat je
relatie is tot een stollingsstoornis, maar ook al een
indruk van elkaar te krijgen en een lach te delen. Het
opvallende was dat bij het voorstellen meer dan eens,
bij gezinnen met drie kinderen, er vergeten werd om
een kind op te noemen. De partner moest dan even
bijspringen waardoor de kletspot vragen eigenlijk al
niet meer nodig waren om het ijs te breken. Ik noem
geen namen en nee, mijn man was het niet.
Het prikken gaat soms
met een lach en soms
met een traan, maar
ook dat mag er zijn.
Niets moet, alles mag
In het kader ‘niets moet alles mag’ ging ieder zijn
eigen weg daarna. Sommige kinderen moeten
naar bed gebracht worden, sommige afwasjes
moeten gedaan worden, sommigen bleven in de
grote tent om tijd met elkaar door te brengen. Onze
oudste zette samen met haar NVHP-vriendin, die
ook een stollingsstoornis heeft, de tent op bij de
jongerententen en ze installeerden samen alles
voor de nacht die nog flink koud was ondanks het
mooie weer.
Faktor 6